zougla: We’ ve got the blues

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

We’ ve got the blues

cover_350

Η Μπλε Πολυκατοικία αποχαιρετά το Floral

—της Ζέφης Κόλια—

Στις 25 Ιουνίου το Floral έκλεισε 7 χρόνια λειτουργίας. Δυο μέρες μετά έκλεισε για πάντα.

Ζεεεεφ. Tο ΦΛΟ επιτέλους κλεινει…7 χρόνια κ το Σάββατο παρτάρουμε με φίλους. Μήπως θα κάνεις μια βόλτα σε παλιά στέκια κ παλιοαφεντικά? Θαλασσινός .

Αυτό ήταν το mail που έλαβα από το ex boss Γιώργο (Θαλασσινό) για το ετήσιο πάρτι γενεθλίων του Floral. Δεν μπόρεσα να πάω. Δεν ήξερα. Δεν πρόλαβα.

Αυτό, φίλε, ήταν μεγάλη έκπληξη. Κλείνει το Floral. Και δεν κατάφερα να έρθω ούτε στα τελευταία του γενέθλια. Fck.

Μέχρι πότε θα το κρατήσετε ανοιχτό; Προλαβαίνω να περάσω για έναν τελευταίο καφέ;(της παρηγοριάς, έστω). Και τι θα γίνει με τα βιβλία; Να έρθω να ξεστήσουμε μαζί, να κλείσουμε όλοι μαζί τον κύκλο; Όπως του αξίζει.

Σε φιλώ, αφεντικό. _

Το ξεστήσαμε Ζεφούλι. Καλύτερα που δεν ήσουνα. Σήμερα κ αύριο θα είμαστε εδώ. Μουτς,γ.

Αυτά τα mail ανταλλάξαμε την Δευτέρα. Και ο κύκλος, ένας ακόμα κύκλος, έκλεισε. Με θόρυβο, στα μούτρα μας.

Θέλω να γράψω μερικά χαρούμενα πράγματα, για τα πάρτι και τις παρουσιάσεις και τα βιβλία και τα ποτά και τα γέλια και τον κόσμο και τους χορούς και όλα αυτά, αλλά κολλάει το μυαλό μου στους φίλους μου που έφυγαν, στον Μιχάλη τον Πρωτοψάλτη που ερχόταν με ντάνες βιβλία από τις εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος και μιλούσαμε για την αριστοκρατική Αναρχία και πίναμε ουίσκι, για τον Νικόλα (Τριανταφυλλίδη) που συζητούσε με τον Πέτρο (Τατσόπουλο) και τον Νίκο Χατζόπουλο για την ιστορία του Gagarin για να την βγάλουν στο ΟΞΥ, την εκστατική χαρά της Λουκίας Ρικάκη όταν παρουσίασε τα Παραμύθια Της Αγάπης Και Της Ελπίδας της που είχε εκδώσει η ΑΠΟΠΕΙΡΑ και μας είχε ταράξει στα τηλέφωνα για να γίνουν όλα τέλεια, το μικρό διαμέρισμα της Σύλβιας, γεμάτο με αναμνήσεις και παλιά πράγματα, όπου πήγαινα για να πάρω βιβλία των εκδόσεων «Διεθνής Βιβλιοθήκη» και πίναμε καφέ ενώ μου μιλούσε σα χαμένη για τη ζωή της την δεκαετία του ’70 στα Εξάρχεια με τον Χρήστο Κωνσταντινίδη, ένα απόγευμα που είχε περάσει ο Μανώλης Ρασούλης και γελάγανε δυνατά με την Αιμιλία κ έλεγα «μα που το βρίσκουν τόσο κέφι, μας πήραν τα μυαλά…» και θυμάμαι κι άλλα τέτοια, και μια απογραφή των βιβλίων που κάναμε και μας βοηθούσε ο Θάνος Αναστόπουλος στα ψηλά ράφια κι εμείς κοιτάζαμε εκστατικές τα οπίσθιά του, ρε φίλε πού τα θυμάμαι όλα αυτά και κάθομαι τώρα και τα γράφω, αντί να γράψω για πάρτι και μουσικές, και φιλιά, και έξαλλους χορούς και ομορφιές που ζήσαμε όλοι εκεί μέσα.

Δεν ξέρω καν αν θα το στείλω αυτό. Μάλλον όχι.

Κάποτε θα γράψω κάτι άλλο, το ορκίζομαι. Ένα ωραίο κείμενο, ίσως ένα αισιόδοξο διήγημα που θα λέγεται: «Θα σε δω στο Floral».

Όμως τώρα έχω τις μαύρες μου. Και η Μπλε Πολυκατοικία έχει τις μαύρες της. Και όλα τα παλιά, αγαπημένα Εξάρχεια έχουν τις μαύρες τους.

Οι «φλώροι» του Φλοράλ, έφυγαν. Κάνε παιχνίδι τώρα μόνη σου, Πλατεία.

* Η συγγραφέας Ζέφη Κόλια ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του Floral μαζί με τους ιδιοκτήτες του, τον Γιώργο, τον Νίκο και τον Τάσο, και την φοβερή Αιμιλία και μερικά ακόμα άτομα, στους οποίους εύχεται τα καλύτερα. Έστησε το βιβλιοπωλείο του Floral books & coffee, διοργάνωσε βιβλιοπαρουσιάσεις και πάρτι, γνώρισε ωραίους τύπους, κουράστηκε και διασκέδασε, πήρε μερικά κραγιόν ακόμα με τα χρήματα που έβγαλε, διάβασε πολύ και δεν έμαθε ποτέ να κόβει τιμολόγιο χονδρικής.