zougla: Μαλαματένια λόγια

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016

Μαλαματένια λόγια

Αυτό δεν είναι τραγούδι #713
Dj της ημέρας, η Νατάσσα Συλλιγνάκη

Τα «Μαλαματένια λόγια» είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια πάντα — αν έφτιαχνα λίστα, θα ήταν στο top-10 μου σίγουρα. Οι λόγοι πολλοί: οι καταπληκτικοί στίχοι του Μάνου Ελευθερίου (δεν είσαι, δεν θα ‘πρεπε να τολμάς να λέγεσαι ποιητής αν δεν έχεις γράψει τουλάχιστον ένα τέτοιο ποίημα), γραμμένο το ’71, χρονιά του θανάτου του Σεφέρη (που μπορεί να εξηγεί και τις πολλές αναφορές σ’ αυτόν). Η μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου, τέλεια ταιριασμένη, μια σχεδόν απλή επαναλαμβανόμενη μελωδία. Η πρώτη ερμηνεία στη «Θητεία», με τον δωρικό Χαράλαμπο Γαργανουράκη (και τον Λάκη Χαλκιά, και την Τάνια Τσανακλίδου) να σημαδεύει τις πρώτες συναυλίες της μεταπολίτευσης — και να φέρνει, μαζί με τον Νίκο Ξυλούρη, την Κρήτη σ’ όλη την Ελλάδα, σε μη-κρητικά τραγούδια. Νωπές οι εικόνες ακόμα στο δικό μου μυαλό.

Ο 16χρονος γιος μου, πάλι, δεν έχει τις δικές μου αναμνήσεις. Ακούει όμως «τέτοια» μουσική από τότε που γεννήθηκε. Και πρόσφατα έχει εκτιμήσει αυτό το ποίημα-τραγούδι. Μελετά τους στίχους, ψάχνει τα νοήματα, το ακούει συχνά — το ξέρει πια απ’ έξω. Και κάποια στιγμή μου είπε «μα γιατί δεν μας το μαθαίνουν αυτό αντί για ιστορία στο σχολείο; Μισό τόμο θα γλιτώναμε!»

Τη Δευτέρα, απαλλαγμένος από τις εξετάσεις, θα πάει με την παρέα του να τ’ ακούσει από τον Γιάννη Χαρούλη. Εδώ, στη γειτονιά μας. Και θα βγω κι εγώ στο μπαλκόνι να τους ακούω να τραγουδάνε:

Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά

Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας Παρασκευή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί

Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.