Αυτό δεν είναι τραγούδι #711
Dj της ημέρας, η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου
Τι να ‘γινε άραγε αυτό το παιδί; Ο Ρόμπι Ουίλιαμς έμοιαζε, κάποια εποχή, έτοιμος να κατακτήσει τον κόσμο. Ξύπνιος, καλός στιχουργός και τραγουδιστής, όμορφος και ευχάριστα έκφυλος, τρομακτικά επιτυχημένος, καθώς «έγραφε» ωραία και στην οθόνη. Ειδικά στο συγκεκριμένο βίντεο-κλιπ, που θυμίζει μικρού μήκους ταινία (έξοχο δείγμα πειστικής «παραποίησης» της ιστορίας της Φόρμουλα 1, όπου το νέο αστέρι του σπορ χάνει το πρωτάθλημα όχι λόγω ατυχήματος στην πίστα αλλά στην τουαλέτα).
Αλλά και το τραγούδι, με το ωραίο σαμπλάρισμα του «I will survive»… Δεν ξέρω πολλά άλλα που να περιγράφουν με τόση σαρκαστική ακρίβεια την αλλοπρόσαλλη αναζήτηση συντρόφου στα ’90s και τα ’00s, όπου κοπανιέσαι μεταξύ του κυνισμού της υπερώριμης σεξουαλικής επανάστασης και της ροζουλιάς διάθεσης του New Age — μεταξύ της κοινωνικής «επιτυχίας» που σηματοδοτεί η εύρεση σταθερού συντρόφου και της απαίτησης για το τέλειο, για κάποιον που μάλλον δεν υπάρχει, ακυρώνοντας έτσι ουσιαστικά και την ίδια την επιθυμία.
Εκείνο που δεν κατάλαβα ποτέ και εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω είναι πώς συνδέεται η ιστορία του τραγουδιού με την ιστορία του βίντεο κλιπ. Πρέπει να συνδέονται; Ιδέα δεν έχω. Για την ακρίβεια, μόλις τώρα αναρωτήθηκα για πρώτη φορά.
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στοdimartblog@gmail.com.
Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια
from dimart http://ift.tt/1TU3P3j
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου