zougla: I don’t wanna

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016

I don’t wanna

Αυτό δεν είναι τραγούδι #705
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Θεοχάρης

Ανέκαθεν με εντυπωσίαζαν όσοι ήξεραν να σου πουν απέξω όλα τα κατά καιρούς μέλη συγκροτημάτων διαβόητων για τις αναρίθμητες αλλαγές στη σύνθεσή τους (Steppenwolf, Black Sabbath, Whitesnake κ.λπ.). Το έβρισκα χαριτωμένο παιχνίδι (για φυλακισμένους). Οι Sham 69, ένα βρετανικό πανκ συγκρότημα, ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία. Το φαινόμενο, βέβαια, δεν είναι σπάνιο. Αν υπάρχει μια ιδιαιτερότητα στην περίπτωση των Sham 69, έγκειται στο γεγονός ότι σήμερα υπάρχουν δύο συγκροτήματα με αυτό το όνομά, το καθένα εκ των οποίων ισχυρίζεται ότι είναι οι αυθεντικοί Sham 69. (Η τραγική ειρωνεία είναι ότι “sham” σημαίνει “κάλπικος”!) Πρώτα, όμως, θα αναφερθώ σε ένα κλασικό φιλοσοφικό παράδοξο.

Το παράδοξο του Πλοίου του Θησέα: Το Πλοίο του Θησέα ναυπηγείται, καθελκύεται και αρχίζει να διαπλέει το Αιγαίο. Κάθε φορά που κάποιο μέρος του χαλάει ή φθείρεται, αντικαθίσταται. Κάποια στιγμή, αιώνες μετά (το 2016, ας πούμε), έχει αντικατασταθεί μέχρι και το παραμικρό μέρος ή εξάρτημα του πλοίου με καινούργια ανταλλακτικά και υλικά. Το ερώτημα που τίθεται είναι: Το πλοίο αυτό, σήμερα, εξακολουθεί να είναι το Πλοίο του Θησέα; Εάν όχι, πότε ακριβώς (δηλαδή, σε ποια φάση των αλλαγών) έπαψε να είναι το Πλοίο του Θησέα; Εάν ναι, ας κάνουμε την εξής υπόθεση (για να δυσκολέψουμε κι άλλο τα πράγματα): ας πούμε ότι από κάποια παραξενιά της τύχης όλα τα μέρη που έχουν στο παρελθόν αντικατασταθεί, δεν έχουν πεταχτεί, αλλά υπάρχουν κάπου μαζεμένα. Τα βρίσκει ένας άρρωστος ναυπηγός και, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, πιάνει και τα συναρμολογεί με ιστορική ακρίβεια, κατασκευάζοντας το Πλοίο του Θησέα με αυτά τα παλιά, φθαρμένα, αρχικά υλικά. Τώρα; Ποιο από τα δύο πλοία είναι το αυθεντικό Πλοίο του Θησέα, το καινούριο ή το παλιό;

Μην χάνετε τον χρόνο σας, δεν υπάρχει απάντηση. Υπάρχουν όμως οι Sham 69 –και μάλιστα εις διπλούν!–, οπότε, συνεχίζω.

Οι Sham 69 σχηματίστηκαν το 1975. Η αρχική σύνθεση: Jimmy Pursey (φωνή), Neil Harris (κιθάρα), John Goode (ρυθμική κιθάρα), Albie Maskell (μπάσο) και Bill Bostik (ντραμς). Πριν καν ηχογραφήσουν κάτι, άρχισαν οι αποχωρήσεις και οι αντικαταστάσεις. Μέχρι το 1980 που διαλύθηκαν, μόνο ο Pursey ήταν στη θέση του από την αρχή ως το τέλος.

Το 1987, ο Pursey ξανάστησε την μπάντα, με τον Dave Parsons στην κιθάρα (ήταν ο κιθαρίστας των ηχογραφήσεων μεταξύ 1978-1980, των μόνων που έχουν κάποια αξία) και με νέα μέλη στα υπόλοιπα όργανα. Το 2005 ξαναδιαλύθηκαν. Ο Pursey έφυγε και ο Parsons (που δεν ήταν ιδρυτικό μέλος) πήρε άλλον τραγουδιστή, τον Tim V, ενώ στην πορεία άλλαξαν και τα υπόλοιπα μέλη, αλλά το σχήμα κράτησε το ίδιο όνομα: Sham 69.

Τον Μάιο του 2011, ο Parsons ανακοίνωσε ότι το συγκρότημα διαλύθηκε. Όμως, ο Tim V και οι υπόλοιποι (μεταξύ των οποίων, εκείνη τη στιγμή, ήταν και δύο που είχαν κολλήσει ένσημα στο συγκρότημα σε παλαιότερες περιόδους: ο Harris –ο κιθαρίστας στην προ ηχογραφήσεων εποχή, 1975-1977– και ο Ian Whitewood – ο τελευταίος ντράμερ πριν διαλυθούν το 1980) συνέχισαν να παίζουν μαζί, διατηρώντας το ίδιο όνομα. Τον Ιούλιο του 2011, ο Pursey (ο πρώτος τραγουδιστής, ο ιστορικός ηγέτης) ανακοίνωσε ότι οι Sham 69 επανασυνδέονται με (σχεδόν ή περίπου-ξέρω-γω) το αρχικό σχήμα: Pursey, Parsons, Dave Tregunna (μπάσο στην εποχή των πρώτων ηχογραφήσεων, 1978-1980) και κάποιον Robin Guy (ντραμς – φαίνεται πως δεν βρέθηκε εύκαιρος –ή υγιής– κανένας από τους παλιότερους ντράμερ). Κι έτσι σήμερα υπάρχουν δύο συγκροτήματα με το ίδιο όνομα, το καθένα από τα οποία διατείνεται ότι είναι το αυθεντικό. Γίνεται; Αμ, πώς δε γίνεται; (Έτσι, για να μη λέτε ότι η φιλοσοφία δεν έχει εφαρμογή στη ζωή!)

Το 2012, ο Pursey πήγε και κατοχύρωσε το όνομα ως σήμα κατατεθέν. (Πώς λέμε, «το ηθικό πλεονέκτημα του πανκ»; – καμία σχέση!) Έτσι, οι Pursey κ.λπ. σήμερα παίζουν ως Sham 69 (The Original 1977 Line–up) και οι Harris κ.λπ. ως Sham 69 (Tim V). Μπερδευτήκατε; Οι ίδιοι να δείτε! Πάντως υπάρχουν δύο ξεχωριστές επίσημες ιστοσελίδες, όπου το μπέρδεμα γίνεται ακόμα χειρότερο. Και οι περισσότεροι από τους εμπλεκόμενους κυρίους είναι εξηντάρηδες πια, έτσι; Αλλά είπαμε: όλα θα πανκ καλά!

[Για την ιστορία, ας ακούσουμε το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησαν, το “I don’t wanna” (1976), σε παραγωγή του μεγάλου John Cale, παρακαλώ. Η σύνθεση τότε ήταν: Pursey (φωνή), Parsons (κιθάρα), Maskell (μπάσο) και Mark Cain (ντραμς).]

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.