ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ από το μυθιστόρημα των Κώστα Κουτσομύτη και Ευάγγελου Μαυρουδή Το κόκκινο τανγκό, που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Κέδρος τη Δευτέρα 6 Ιουνίου.
Κώστας Κουτσομύτης και Ευάγγελος Μαυρουδής, Το Κόκκινο Ταγκό — Νίκος Ζαχαριάδης, η άνοδος και η πτώση ενός ηγέτη.
Εκδόσεις Κέδρος
Έτος έκδοσης: 2016
ISBN: 978-960-04-4707-1
Σελ.: 568
Στις 29 Μαΐου 1945 μια βρετανική Ντακότα φέρνει στην Αθήνα τον Νίκο Ζαχαριάδη, κρατούμενο μέχρι τότε στο Νταχάου. Οι οπαδοί της Αριστεράς τον υποδέχονται σαν μεσσία.
Στις δύσκολες συνθήκες της εποχής, και ενώ μαίνεται η λευκή τρομοκρατία, εκείνος επαγγέλλεται τη συμφιλίωση. Οι επιλογές του όμως εντείνουν τη σύγκρουση και ο εμφύλιος πόλεμος, με τις καταστροφικές για τη χώρα συνέπειες, οδηγεί τον ίδιο και τους συντρόφους του στην εξορία.
Εκεί νέες συγκρούσεις προκαλούν την πτώση του. Εκτοπισμένος, στη συνέχεια, στη Σιβηρία από το καθεστώς στο οποίο αφιερώθηκε, απομονωμένος, υπό εικοσιτετράωρη αστυνομική παρακολούθηση, δίνει τέλος στη ζωή του μετατρέποντας σε αυτοσχέδια αγχόνη το σωλήνα του καλοριφέρ.
Το κόκκινο τανγκό αποτελεί μια μυθιστορηματική ψυχογραφία του ανθρώπου που θεωρήθηκε ο «θεός» της Αριστεράς. Στις σελίδες του οι μυθιστορηματικοί χαρακτήρες συνυπάρχουν με ιστορικά πρόσωπα, όπως ο Νίκος Μπελογιάννης, ο αρχιστράτηγος του Δημοκρατικού Στρατού Μάρκος Βαφειάδης, αλλά και οι γυναίκες που ερωτεύθηκαν τον Νίκο Ζαχαριάδη, η Μάνια Νοβίκοβα και η Ρούλα Κουκούλου. Με κινηματογραφικό τρόπο, τα γεγονότα παρουσιάζονται πρισματικά, ζωντανεύοντας την εποχή που σημάδεψε τη νεότερη ελληνική ιστορία.
Ένα επικό μυθιστόρημα για τον άνθρωπο που ταυτίστηκε με τη μεγαλύτερη τραγωδία της χώρας.
* * *
Ο Κώστας Κουτσομύτης γεννήθηκε στα Γρεβενά το 1938 και σπούδασε κινηματογράφο στη Βιέννη.
Βραβευμένος για τη δουλειά του στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση, έχει διασκευάσει σε τηλεοπτικές σειρές δεκαεφτά μυθιστορήματα – Βαμμένα κόκκινα μαλλιά, Ο κίτρινος φάκελος, Η εκτέλεση, Η πρόβα του νυφικού, Η αγάπη άργησε μια μέρα, Τα παιδιά της Νιόβης, Ματωμένα χώματα, και λοιπά -, φέρνοντας σε επαφή το πλατύ κοινό με τη σύγχρονη νεοελληνική πεζογραφία.
Έφυγε από τη ζωή το Μάρτιο του 2016, ενώ Το κόκκινο τανγκό βρισκόταν στη διαδικασία της έκδοσης.
Ο Ευάγγελος Μαυρουδής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953.
Είναι γιατρός και ζει στη Ραφήνα.
Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν τα έργα του Η θάλασσά μας (2010), İttihat ve Terakki [ Ένωση και Πρόοδος] (2010) και Φως εξ Ανατολών (2011) που αποτελούν την τριλογία ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ, καθώς και το μυθιστόρημά του Ο χρόνος με τη Ρόζι (2013).
[Δελτίο Τύπου και βιογραφικά συγγραφέων από το site των εκδόσεων Κέδρος]
* * *
Το κόκκινο τανγκό (απόσπασμα)
Ο Ριζοσπάστης
Αθήνα, Τρίτη, 29 Μαΐου 1945
Ο Λουκάς ανέβαινε σαν σίφουνας την ξύλινη σκάλα της εφημερίδας. Μολονότι μισοσκότεινα, τα πόδια του ανοιγόκλειναν με ταχύτητα μπαρμπέρικου ψαλιδιού. Μακάρι να μπορούσε να ανέβει δυο δυο τα σκαλιά. Είχε αποφασίσει να μιλήσει κατευθείαν στον Γέρο, τον γραμματέα του Κόμματος, που από την εποχή του πολέμου αντικαθιστούσε τον εξόριστο αρχηγό. Η πληροφορία του ήταν εμπιστευτική, άκρως απόρρητη και απολύτως επείγουσα. Είχε ακολουθήσει τον άνθρωπο με το μπλε μπουφάν μέχρι τα παραπήγματα πίσω από τη Γεννάδειο, κάνοντας σχεδόν το γύρο του Λυκαβηττού. Κάπου εκεί τον είχε χάσει, λες και είχε ανοίξει η γη και τον είχε καταπιεί. Είχε γυρίσει όλη την περιοχή σκαρφαλώνοντας και κρυφακούγοντας, αλλά η τύχη δεν έλεγε να του χαμογελάσει. Ο άνθρωπος με το μπλε μπουφάν είχε εξαφανιστεί.
Είχε σκεφτεί λοιπόν να περάσει πρώτα από τον Ριζοσπάστη, μη τυχόν ο σύντροφος γραμματέας ήταν εκεί πριν κατέβει στην Πειραιώς, στα γραφεία της Κεντρικής Επιτροπής. Έτσι κι αλλιώς ούτε το Πολιτικό Γραφείο ούτε η ΚΕ συνεδρίαζαν στα γραφεία, από το φόβο της Χ, της παραστρατιωτικής οργάνωσης του Γρίβα που έστηνε καρτέρι στους γύρω δρόμους. Οι φασίστες είχαν δολοφονήσει αρκετούς συντρόφους και οι συνεδριάσεις γίνονταν πλέον μυστικά, σε άγνωστα σπίτια για τα οποία τους ειδοποιούσαν την τελευταία στιγμή, όπως τον καιρό της παρανομίας.
Ο θυρωρός με τη γυαλιστερή φαλάκρα στην είσοδο των γραφείων του Ριζοσπάστη ήταν ανεβασμένος σε μια καρέκλα και προσπαθούσε να αλλάξει λάμπα. Γι’ αυτό το κλιμακοστάσιο ήταν τόσο σκοτεινό. Τον αναγνώρισε όμως και του φώναξε να περάσει. Ο Λουκάς κοντοστάθηκε. Σκέφτηκε να ρωτήσει για τον Γέρο, αλλά προτίμησε να μην πει τίποτα. Βλέποντας ο θυρωρός το δισταγμό, του έδωσε το όνομα του κλητήρα που ήταν υπεύθυνος στον προθάλαμο επάνω, για να τον βοηθήσει σε ό,τι ήθελε να ρωτήσει.
Ο Λουκάς, ολοκληρώνοντας τη δρομαία ανάβαση, προσπάθησε να δείχνει ήρεμος καθώς έμπαινε. Δεν ήθελε να δώσει δικαίωμα για ερωτήσεις. Ωστόσο η ίδια έκπληξη τον περίμενε πάλι.
Ο άνθρωπος με το μπλε μπουφάν ήταν ήδη εκεί. Περίμενε ήρεμα, καθισμένος σε μια καρέκλα του προθάλαμου. Στην υπόλοιπη μεγάλη αίθουσα, με τις ξεφτισμένες γυψοτεχνίες και τα παλιά, ετερόκλητα μεταξύ τους καθίσματα, επικρατούσε ένταση. Νεαροί πηγαινοέρχονταν με χαρτιά στα χέρια και ο ήχος από τα πλήκτρα των γραφομηχανών και το κουδούνισμα από την αλλαγή αράδας στις σελίδες δημιουργούσαν πανδαιμόνιο. Καμιά εικοσαριά άνθρωποι, που όλη τη μέρα δούλευαν σε άλλες δουλειές για να συντηρούνται, έπρεπε στον ελεύθερο χρόνο τους, λίγο πριν από το τέλος της μέρας, να γράψουν, να διορθώσουν και να ετοιμάσουν τις σελίδες και τα κλισέ ώστε νωρίς το άλλο πρωί, πριν από το ξημέρωμα, να είναι έτοιμος στο τυπογραφείο ο Ρίζος.
Ο Λουκάς προσπέρασε τον καθισμένο πρώην αρχηγό και, χωρίς να χτυπήσει την πόρτα, χώθηκε στο γραφείο τού διευθυντή της εφημερίδας. Αν ο Γέρος ήταν στον Ριζοσπάστη, μόνο εκεί θα μπορούσε να βρίσκεται.
Το δωμάτιο ήταν γεμάτο καπνούς από τα τσιγάρα που κάπνιζαν σχεδόν όλοι. Πίσω από το παλιό ξύλινο γραφείο στεκόταν όρθιος ο Στρίγκος, ο στρουμπουλός σύντροφος με το πλατύ μέτωπο και τα στρογγυλά γυαλιά, που διηύθυνε την εφημερίδα. Αριστερά του ο Ρούσος, μικροκαμωμένος αλλά κομψός όπως πάντα, με τα μαλλιά φουντωτά, χτενισμένα προς τα πίσω. Από την άλλη μεριά στεκόταν ένας άλλος σύντροφος, που ο μπεχλιβάνης δεν τον γνώριζε, και δίπλα του, με την πλάτη γυρισμένη, ο μεγαλόσωμος αρχισυντάκτης, ο Βάσος Γεωργίου. Αυτός, σχεδόν καραφλός πια, μα με το ίδιο αποφασιστικό βλέμμα που θυμόταν ο Λουκάς από το ’35, όταν δούλευαν μαζί στην εφημερίδα Αλήθεια, είχε στραφεί εν τω μεταξύ προς την πόρτα, αλλά δεν ήταν δυνατόν να δει τον κοντορεβιθούλη, καθώς ανάμεσά τους είχε προηγηθεί και στεκόταν ο κλητήρας, το όνομα του οποίου είχε αναφέρει ο θυρωρός.
Οι τέσσερις σύντροφοι συζητούσαν για ένα τηλεγράφημα που κρατούσε στα χέρια του ο Στρίγκος και το οποίο μόλις είχε φτάσει, όπως κατάλαβε ο Λουκάς, εξασκημένος να αρπάζει στον αέρα όσα λέγονταν. Ήταν σταλμένο από τον Μορίς Τορέζ, τον γενικό γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας, και ανήγγελλε στον Γέρο ότι ο αρχηγός του ελληνικού Κόμματος είχε ελευθερωθεί από το Νταχάου και ήταν καλά στην υγεία του.
«Δώσε να του το πάω», έλεγε ο Ρούσος με ενθουσιασμό, έτοιμος να αρπάξει από τα χέρια του Στρίγκου το τηλεγράφημα.
«Ήμασταν μαζί με τον Γέρο μόλις τώρα στα γραφεία του ΕΑΜ».
«Σας ζητά και κάποιος φαντάρος Δημητρόπουλος», έλεγε εν τω μεταξύ στον αρχισυντάκτη ο κλητήρας που τους είχε πάει το τηλεγράφημα.
«Δημητρόπουλος; Δημητρόπουλος φαντάρος;» αναρωτιόταν με απορία ο αρχισυντάκτης έχοντας μισογυρίσει. «Δε θυμάμαινα έχω γνωστό κανέναν Δημητρόπουλο. Ανέβασέ τον και θα τον δω».
«Είναι ήδη στον προθάλαμο και περιμένει», είπε ο κλητήρας και άνοιξε να βγει.
Από τη μισάνοιχτη πόρτα, πάνω από το κεφάλι του Λουκά, ο Στρίγκος, μολονότι αρκετά κοντός και ο ίδιος, είδε έναν άντρα με μπλε μπουφάν, τον φερόμενο Δημητρόπουλο, που καθόταν ήσυχος περιμένοντας την επιστροφή του κλητήρα. Ο καπνός που γέμιζε σαν ομίχλη το γραφείο θόλωνε την ατμόσφαιρα.
Ξαφνικά όμως κάποιος άνοιξε μάλλον την πόρτα του ορόφου. Οι καπνοί αναδεύτηκαν και, σαν σύννεφα που τα παρασύρει ένας βόρειος άνεμος, κινήθηκαν προς τα έξω. Η εικόνα καθάρισε. Τα βλέφαρα του διευθυντή ανοιγόκλεισαν ξαφνιασμένα. «Ο Νίκος!» έβαλε μια φωνή, αφήνοντας το τηλεγράφημα να πέσει από τα χέρια του.
Βλέποντας το έκπληκτο πρόσωπο του συνομιλητή τους οι υπόλοιποι στράφηκαν ξαφνιασμένοι προς τον νεοφερμένο, που καθόταν πάντα στη θέση του και κοίταζε προς το μέρος τους χαμογελώντας αινιγματικά. Τα μάτια του διευθυντή, ορθάνοιχτα πίσω από τους χοντρούς φακούς των γυαλιών του, γέμισαν δάκρυα. Ήταν αδύνατον να συγκρατήσει τη συγκίνησή του. Τρέμοντας παραμέρισε τους άλλους, που στέκονταν ακόμα ξαφνιασμένοι, και βγαίνοντας από το γραφείο πλησίασε τον καθισμένο φαντάρο. Αμέσως τον ακολούθησαν γελαστοί ο Ρούσος και ο Γεωργίου.
«Ο Νίκος! Ο αρχηγός!» φώναξε σε όσους βρίσκονταν στον προθάλαμο ο αρχισυντάκτης.
* * *
* * *
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Πριν από το βιβιλιοπωλείο
from dimart http://ift.tt/22CMkdr
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου