Αυτό δεν είναι τραγούδι #726
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Θεοχάρης
Τότε που δούλευα σε φροντιστήριο αγγλικών, πριν από είκοσι τόσα χρόνια, το καλύτερο μάθημα της βδομάδας μου ήταν στο τμήμα του First Year Proficiency. Επειδή η πίεση των εξετάσεων δεν ήταν ακόμα μεγάλη, η διεύθυνση με άφηνε να κάνω περίπου ό,τι ήθελα. Είχα καθιερώσει ένα τρίωρο με τον βαρύγδουπο τίτλο «Text Analysis & Storytelling». (Ουσιαστικά ήταν «Reading Comprehension & Composition» σε εμπορικό περιτύλιγμα.) Ανάμεσα στα άλλα περίεργα που κάναμε σ’ εκείνο το τρίωρο ήταν και το Τραγούδι-Διήγημα. Ακούγαμε ένα τραγούδι που έλεγε μια ιστορία, μοίραζα τους στίχους φωτοτυπημένους, τους διαβάζαμε και τους αναλύαμε. Μετά, είχαν μια βδομάδα καιρό να γράψουν μια ιστορία (με όριο λέξεων: 300 +/- 10%) βασισμένη στο τραγούδι. Αυτή η άσκηση τους προετοίμαζε για ένα από τα είδη των εκθέσεων που θα έγραφαν τον επόμενο χρόνο στις εξετάσεις. Ήταν ένας (ευχάριστος) τρόπος να μάθουν πώς δομείται μια ιστορία. Και να γράψουν. Το τραγούδι ήταν σταθερά η καλύτερη στιγμή του μαθήματος. Τρελός ενθουσιασμός.
Διατηρώ τις καλύτερες αναμνήσεις από το τμήμα της χρονιάς 1993-1994. Κατά σύμπτωση είχαν μαζευτεί εκεί μια ντουζίνα δεκαεξάχρονα πρώτης διαλογής. Πανέξυπνα και με μουσικές ανησυχίες. Οι περισσότεροι τα πήγαν μια χαρά στις μετέπειτα σπουδές τους, όσο μπόρεσα να παρακολουθήσω την πορεία τους.
Δυστυχώς, δεν κράτησα παρά ελάχιστες από τις ιστορίες που έγραψε εκεί η αξέχαστη φουρνιά. Ένα από τα τραγούδια που πάντα χρησιμοποιούσα ήταν το «The River» του Bruce Springsteen. Έχω φυλάξει την ιστορία που είχε γράψει πάνω σ’ αυτό η Α, η ωριμότερη δεκαεξάχρονη που γνώρισα σε αίθουσα. Ο τίτλος που είχε δώσει η ίδια στην ιστορία της ήταν: «The River: Mary’s Point of View». Κάτω από τους στίχους του τραγουδιού (για να μπείτε στο κλίμα), παραθέτω το κείμενό της σε δική μου μετάφραση (και με ελάχιστες παρεμβάσεις), ειδικά για την περίσταση.
«The River»
I come from down in the valley
Where mister when you’re young
They bring you up to do like your daddy done.
Me and Mary we met in high school
When she was just seventeen.
We’d ride out of this valley down to where the fields were green.
We’d go down to the river
And into the river we’d dive
Oh down to the river we’d ride
Then I got Mary pregnant
And, man, that was all she wrote
And for my nineteenth birthday I got a union card and a wedding coat.
We went down to the courthouse
And the judge put it all to rest.
No wedding day smiles, no walk down the aisle,
No flowers, no wedding dress.
That night we went down to the river
And into the river we’d dive
Oh down to the river we did ride
I got a job working construction for the Johnstown Company
But lately there ain’t been much work on account of the economy.
Now all them things that seemed so important
Well, mister, they vanished right into the air.
Now I just act like I don’t remember,
Mary acts like she don’t care.
But I remember us riding in my brother’s car
Her body tan and wet down at the reservoir.
At night on them banks I’d lie awake
And pull her close just to feel each breath she’d take.
Now those memories come back to haunt me,
They haunt me like a curse.
Is a dream a lie if it don’t come true
Or is it something worse?
That sends me down to the river
Though I know the river is dry
That sends me down to the river tonight.
Down to the river
My baby and I
Oh down to the river we ride
Το ποτάμι: από τη μεριά της Μαίρης
–της Α–
«Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα», μου είπε.
«Γιατί, πότε ήταν εύκολα;» ρώτησα. Δεν περίμενα απάντηση. Δεν ήθελα να μου απαντήσει.
Ο Μπρους έκανε πως δεν θυμόταν. Εμένα δεν μου καιγόταν καρφάκι πια. Δεν μας είχαν σκοτώσει οι συνθήκες. Μας είχε σκοτώσει το όνειρο που δεν βγήκε αληθινό. Δεν ήταν απλώς ψέμα, αλλά κάτι χειρότερο: ήταν τέλμα.
Κατεβήκαμε στο ποτάμι να πάρουμε μια ανάσα. Το μωρό κοιμόταν στο καρεκλάκι του, στο πίσω κάθισμα. Βγήκαμε από το αυτοκίνητο. Τον άφησα να μου κρατήσει το χέρι καθώς περπατούσαμε προς την ξύλινη εξέδρα. Δεν ήταν κακός. Τόσο ήξερε, τόσο έκανε. Τα φτιάξαμε στο γυμνάσιο, έμεινα έγκυος τη βραδιά του χορού, παντρευτήκαμε λίγο μετά την αποφοίτηση, γέννησα. Τέλος της ιστορίας.
Για κάμποσο, ο Μπρους δούλευε δώδεκα ώρες τη μέρα στις οικοδομές για να τα φέρνουμε ίσα ίσα βόλτα. Και τώρα πάει κι αυτό, άνεργος. Με την υποθήκη να τρέχει. «Μήπως να φεύγαμε γι’ αλλού;» με είχε ρωτήσει διστακτικά. Για πού; Όπου και να πάμε, δεν μπορούμε να αφήσουμε πίσω τους εαυτούς μας. «Έτσι θα πάει μέχρι να πεθάνουμε;» σκέφτηκα. «Άραγε ζούμε;» Τράβηξα απότομα το χέρι μου. Μου ήρθε ζαλάδα, παραπάτησα. Δεν του είχα πει ακόμα ότι ήμουν πάλι έγκυος. Ήρθε ανήσυχος να με στηρίξει. Του έκανα νόημα ότι ήμουν καλά. Αλλά δεν ήμουν. Δεν πεθαίναμε: αυτοκτονούσαμε αργά.
Σταθήκαμε πάνω στη εξέδρα. Σίγουρα κι εκείνος θα σκεφτόταν τις βουτιές που κάναμε από δω πάνω όταν ήμασταν πιτσιρίκια. Πιτσιρίκια! Μιλάω σαν γριά και δεν έχω ακόμα πατήσει τα είκοσι! Περάσαμε από την εφηβεία κατευθείαν στην τρίτη ηλικία. Αυτό είναι το αμερικάνικο όνειρο, αυτό.
«Βουτάμε;» με ρώτησε. Η φωνή του έδειχνε ότι αστειευόταν, το βλέμμα του όχι.
«Αν βουτήξουμε τώρα, θα είναι η τελευταία μας φορά», είπα.
Πλησιάσαμε στην άκρη της εξέδρας. Το νερό από κάτω μας σκοτεινό, οικείο, προκλητικό. Ένα βήμα ακόμα;
Το μωρό ξύπνησε κι έμπηξε τα κλάματα. Έκανα πίσω. Έπρεπε να γυρίσω. Έπρεπε.
«Έρχεσαι;»
Ερχόταν. Σερνόταν. Ζωντανός νεκρός στα είκοσί του χρόνια.
THE END
***
Τι ν’ απέγινε η Α; Δεν ξέρω. Πάει πάνω από δεκαετία που δεν έχω νέα της. Τότε είχα μάθει ότι δούλευε ως μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Τμήμα Εξελικτικής Βιολογίας τού UCLA, στην Καλιφόρνια. Άραγε να ζει το αμερικάνικο όνειρό της; Εύχομαι τώρα να έχει άλλη απάντηση στο αιώνιο ερώτημα: «Is a dream a lie if it don’t come true οr is it something worse?» Ακόμα καλύτερα: εύχομαι να μην χρειαστεί να το απαντήσει ποτέ στην πράξη. Μακάρι.
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια
from dimart http://ift.tt/28UZLQU
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου