Αυτό δεν είναι τραγούδι #715
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Θεοχάρης
Ο χωρισμός είναι κοινωνική δεξιότητα. Απόσταγμα συλλογικής γνώσης. Ακραιφνής διπλωματία. Πάνω απ’ όλα, βέβαια, είναι πακέτο. Σίγουρα υπάρχουν πενήντα τρόποι να την κάνεις από μία σχέση – και λίγους λέω. Δυστυχώς, συνήθως οι άνθρωποι δεν αρκούνται στο να πάρουν το συμβολικό τους καπελάκι και να κόψουν ρόδα μυρωμένα. Όχι· πρέπει να πουν και κάτι για να δικαιολογήσουν την απόφασή τους, να την εκλογικεύσουν, να χρυσώσουν το χάπι. Ή, στην τελική, για να πείσουν τον εαυτό τους. Κάτι σαν famous last words, οιονεί τίτλοι τέλους. Και κει, απάνω στο γλέντι, λέγονται τέρατα. Μην τύχει όμως και πέσετε σε τίποτα γάτες με αναλυτικά πέταλα γιατί τότε ο αντίλογος μπορεί να καταστρέψει ανεπανόρθωτα τις αιτιάσεις, τον ψυχισμό και τα νεύρα σας. Ακολουθεί δηγματοληψία:
✔ Πρέπει να μείνω για λόγο μόνος, να βρω τον εαυτό μου.
— Δεν ήξερα ότι τον είχες χάσει. Πού τον είδες για τελευταία φορά, να ψάξουμε παρέα;
✔ Σου αξίζει κάτι καλύτερο.
— Άρα εσύ είσαι κάτι χειρότερο, σωστά;
✔ Θέλω τον χώρο μου.
— Τι να τον κάνεις; Μασατζίδικο θ’ ανοίξεις;
✔ Με πνίγεις με την αγάπη σου.
— Είναι που δεν μπορώ να σε πνίξω κανονικά, γι’ αυτό.
✔ Βλέπω πού πάει το πράμα. Εσύ θέλεις γάμο, παιδιά, σκυλιά. Δεν είμαι εγώ για τέτοια.
— Και για τι είσαι εσύ, δηλαδή; Για μπάφους, ξύδια και παρτούζες; Δε σου είπα να κόψεις τον πρωινό Μπουκόφσκι;
✔ Δεν σου είχα υποσχεθεί αποκλειστικότητα.
— Λες και δεν το ξέρω! Κάθε τρεις και λίγο δίνεις πρες κόνφερανς.
✔ Έχω ένα θέμα με τις δεσμεύσεις.
— Ε, να σ’ το αλλάξω τότε. Να σου βάλω κάτι βατό.
✔ Φοβάμαι μήπως σε πληγώσω.
— Τώρα, να χωρίσουμε θέλεις ή να μου πουλήσεις ασφάλεια νοσηλείας;
✔ Δεν είναι αυτό που νομίζεις.
Στο “αυτό” να το πεις που νομίζει ότι είναι αυτό που νομίζω.
✔ Τρελαίνομαι στη σκέψη ότι θα κλείσω σαν άνθρωπος.
— Ούτε λόγος τότε. Να βάλεις και ταμπέλα, «Ανοίξαμε και σας περιμένουμε».
✔ Ας μείνουμε καλύτερα φίλοι.
— Τους φίλους τους διαλέγουμε. Ας μείνουμε καλύτερα φίλοι άλλων.
✔ Αυτό που είχαμε μας τελείωσε.
— Και σου είχα πει να στοκάρουμε!
Και πάει λέγοντας. Όχι πενήντα, αλλά χίλιες πενήντα είναι οι διαβόητες ατάκες – και άλλες τόσες μπορούν να γίνουν οι (εκ των υστέρων) εξυπνάδες της αντιφώνησης. Σταματάω όμως στη δωδεκάδα (φτάνουν για μια μέση ζωή, για κάτι ανάμεσα σε Δαλάι Λάμα και Σπαλιάρα) γιατί τελείωσε και το τραγούδι.
(Το σκίτσο από εδώ)
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια
from dimart http://ift.tt/1YkaCsr
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου