Tom’s diner

Αυτό δεν είναι τραγούδι #749
Dj της ημέρας, η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

Έτσι το πρωτοάκουσα, a capella (αλλά όχι και σουμπτιτουλάδο στα ισπανικά, όπως στο βίντεο). Δεν θυμάμαι ακριβώς πότε ήταν – σίγουρα μετά το ’87.

Ούτε η Suzanne Vega θυμόταν πότε ακριβώς έγραψε αυτό το εκπληκτικό μουσικό διηγηματάκι (που δεν είναι καν σε μορφή κλασικών στίχων, με ρίμα και ακριβές μέτρο). Ήταν, λέει, κάπου μεταξύ 1981 και 1982, αλλά… Κάποιοι, λοιπόν, ανέλαβαν να το ανακαλύψουν, με βάση το κείμενο (όλα μέσα στο κείμενο είναι. Συνήθως). Ξεκίνησαν, λοιπόν, από το δεδομένο ότι το «Tom’s diner» είναι υπαρκτό μέρος στη Νέα Υόρκη, γωνία Μπρόντγουεϊ και 112ης οδού. Η ταμπέλα γράφει «Tom’s Restaurant», αλλά είναι diner. (Αργότερα, το μαγαζί πρωταγωνίστησε και στο «Seinfeld».)

Άρα, η εφημερίδα που διάβαζε ήταν, κατά πάσα πιθανότητα, νεοϋορκέζικη. Η μέρα που περιγράφει είναι προφανώς καθημερινή, άρα η εφημερίδα δεν είναι κυριακάτικη. Σύμφωνα με τους στίχους, το πρωτοσέλιδο που διαβάζει αναφέρεται σε έναν ηθοποιό που πέθανε λόγω υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ. Μετά, προχωρά στα ωροσκόπια και στις γελοιογραφίες. Η μόνη νεοϋορκέζικη εφημερίδα που διαθέτει στο καθημερινό της φύλλο και τα δύο και είχε στο πρωτοσέλιδό της τέτοια είδηση (τον θάνατο του Ουίλιαμ Χόλντεν) ήταν η New York Post της 18ης Νοεμβρίου 1981.

Οκ, σε δουλειά να βρισκόμαστε, αλλά έχει πλάκα η φιλολογικο-ντετεκτιβική πλευρά.

Βασικά, όμως, τι ωραίο διήγημα έγραψε, η άτιμη!

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στοdimartblog@gmail.com.

* * *

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια

 

from dimart http://ift.tt/1ZZ27kQ
via IFTTT