Δεν είμαστε Ζουλού

Αυτό δεν είναι τραγούδι #740
Dj της ημέρας, η Νατάσσα Συλλιγνάκη

Νομίζω δεν χρειάζεται να γράψω πολλά πράγματα για τη «Λιλιπούπολη», τη θρυλική εκπομπή του Τρίτου, τον καιρό που διευθυντής του ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις. Τι να πει πια κανείς για τους συντελεστές, για τα τραγούδια, για τα κείμενα. Νομίζω πως, παρ’ ότι οι εκπομπές πρωτομεταδόθηκαν από το 1976 ως το 1980, τριάντα έξη χρόνια μετά εξακολουθεί να ακούγεται, να παίζει στα νηπιαγωγεία όλης της χώρας, να επαναλαμβάνονται οι εκπομπές με τεράστια επιτυχία. Τα κείμενα είναι ακόμα φρέσκα, διαχρονικά, καυστικά, με ένα χιούμορ που τσακίζει κόκκαλα. Οι ερμηνείες των σπουδαίων ηθοποιών, όπως η Σαπφώ Νοταρά, ο Βασίλης Μπουγιουκλάκης, η Άννα Παναγιωτοπούλου, ο Σταμάτης Φασουλής, ο Λευτέρης Βογιατζής, η Λυδία Κονιόρδου, η Αλέκα Παΐζη, η Μίρκα Παπακωνσταντίνου, ο Μίμης Χρυσομάλλης και τόσοι άλλοι, σημάδεψαν τους τρομερούς χαρακτήρες του Χαρχούδα, του Μπρίνη, του Παπαγάλου, του Μπιξ-μπιξ και της Μπομπίλα. Τα κείμενα συμβάδιζαν με την επικαιρότητα, το κοινό δεν ήταν πια μόνο παιδιά, και σήμερα ακόμα και τα «τότε» παιδιά το ακούν με άλλη διάθεση – και φροντίζουν να μην ξεχαστεί.

Ένα από τα αγαπημένα του γιου μου ήταν πάντα το «Δεν είμαστε Ζουλού». Το ήξερε από πολύ μικρός, το τραγουδούσαν και στον παιδικό σταθμό όλα μαζί με τρομερή φόρα, με όλη την ψυχή τους.
Κι είναι μέρες τώρα, που «παίζει» στο κεφάλι μου, κι εύχομαι να μην είμαστε ζουλού. Αλλά πάλι, ξέρω ‘γω; Μπορεί και να το χρειαζόμαστε.
[Και είναι πολιτικό σχόλιο, για τότε, για σήμερα — για χρόνια]

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια

from dimart http://ift.tt/1SV0Quj
via IFTTT