zougla: Το μπαράκι

Τετάρτη 4 Μαΐου 2016

Το μπαράκι

Αυτό δεν είναι τραγούδι #737
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Τσακνιάς

Εμβληματικό τραγούδι της ελληνικής δεκαετίας του ’80 το μπαράκι, αν και ο Γιώργος Μακρής πιθανόν να μιλούσε για την προηγούμενη δεκαετία, αυτή του ’70, έστω για τα τέλη της· ο εξαιρετικός δίσκος του «Πέρα Βρέχει» κυκλοφόρησε το 1982, σε παραγωγή του Μάνου Χατζιδάκι (η αρχή έγινε με τη συμμετοχή του Μακρή στο Φεστιβάλ της Κέρκυρας τη χρονιά εκείνη με το τραγούδι «Ω Δέσποινα των λογισμών μου», που επίσης περιλαμβάνεται στο «Πέρα Βρέχει»). Όπως και να ‘χει, το timing ήταν σωστό: «Το μπαράκι» αφηγείται σε ένα λεπτό και σαράντα τέσσερα δευτερόλεπτα την ιστορία αυτής της ελληνικής ατραξιόν της δεκαετίας του ’80, η οποία δεν ήταν μπαρ αλλά μπαράκι. Ο ήρωας του τραγουδιού ασκόπως γυρνά και θα πάει να την/τον βρει, κι ας την/τον βαριέται. Πάντως, εμείς —έφηβοι τότε— ασκόπως γυρνούσαμε και καπνίζαμε τσιγάρα αμέτρητα και πασχίζαμε να μας κιρρωθεί το ήπαρ — ευτυχώς επί ματαίω (το ήπαρ παραμένει ακίρρωτο, σύμφωνα με το τελευταίο τσεκ απ, αλλά παραμένει επίσης κορυφαίος ο στίχος του Μακρή εδώ κιρρώνεται το ήπαρ παιδιά). Οι τελευταίοι στίχοι του τραγουδιού —θα ‘ρθω μια νύχτα με ομίχλη πολλή / η έξοδος κινδύνου θα ‘ναι κλειστή / και θα χαλάσω με μανία τρελή / τον εξαερισμό— αποτελούν μια από τις καλύτερες ιδέες που διατυπώθηκαν στην αρχή της δεκαετίας του ’80 και δυστυχώς έμειναν ανεφάρμοστες, μαζί με την αντίστοιχη των Μουσιών Ταξιαρχιών, την ίδια εποχή: Θα ρίξω LSD / στη λίμνη του Μαραθώνα / μπας και τη βρούνε επιτέλους / οι ξενέρωτοι προλετάριοι.

Ακολούθησαν άλλοι τρεις δίσκοι του Γιώργου Μακρή («Παραδείγματος Χάριν» το 1985, «ZooLixo Λίγο» το 1988, «Πιο άσχημα από πριν, χειρότερα από μετά» το 1990).

Συνάντησα τον Μακρή χρόνια αργότερα. Συμμετείχε σε μια συναυλία του Μιχάλη Σιγανίδη. Από το 1990 και μετά, τον κέρδισε η ζωγραφική.

Υ.Γ. Ακόμα δεν έχω μάθει τι είναι τα «χάβαρα» ματάκια. Έχω ένα σωρό λεξικά και δεν το κοίταξα ποτέ. Θα ήταν δε ιεροσυλία να γκουγκλάρω μια απορία που στοίχειωσε την εφηβεία μου.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στοdimartblog@gmail.com.