Σαμψών

Αυτό δεν είναι τραγούδι #736
Dj της ημέρας, η Χριστίνα Παπαβασιλείου

Δεν είμαι Πόντια. Δεν υπάρχει ίχνος στο γενεαλογικό μου δέντρο, όσο κι αν το έψαξα, ρίζες από εκεί δεν βρίσκω. Κι όμως μέσα μου, όταν ακούω τον πρώτο χτύπο του νταουλιού, ακόμα και το κούρδισμα της λύρας, κάτι μέσα μου αναθαρρεύει, κάτι μύχιο ανασταίνεται.

Δεν θα μιλήσω για τους Πόντιους, ούτε για την ιστορία τους, ούτε καν για τους χορούς τους. Υπάρχουν πλείστοι καταλληλότεροι από εμένα. Μόνο για έναν θα πω. Σαμψών, από την Σαμψούντα. Δύο χορούς έχει όλους κι όλους ο τόπος. Κι επειδή κι δύο είναι επίφοβοι, αν χάσεις ένα βήμα να σκουντουφλήσεις με τους διπλανούς σου, δεν προτιμούνται για παραστάσεις. Σαμψών λοιπόν για μένα. Τα βήματά του εύκολα. Αλλά ενώ είσαι στο σύνολο των χορευτών, κολλητά μαζί τους, είσαι και τόσο μόνος σου, συγκεντρωμένος σε αυτά τα απλά βήματα, ενώ όλο σου το κορμί είναι λυμένο, δονείσαι κι όσο πας τα πατήματα σείεται το σώμα σου, τα πόδια σου δυνατά στην γη, ενώ όλος ο κορμός σου πάλλεται κι όσο πάει όλο και γρηγορεί η μουσική, τόσο εσύ τρέμεις, αισθάνεσαι την γη να χορεύει κάτω από τα πόδια σου, οι ώμοι σου κυματίζουν, τα χέρια σου σηκώνονται ψηλά, δεμένα με τον διπλανό σου αλλά μπορούν και φτερουγίζουν, νιώθεις, την έννοια ακριβώς της λέξης νιώθω, το μυαλό σου ταρακουνιέται από τα χτυπήματα στο έδαφος ενώ η καρδιά σου έχει ήδη πετάξει. Έκσταση. Κι όταν πια η μουσική έχει γίνει ιλιγγιώδης κι όταν λες θα ξεκολλήσουν τα μέσα μου, ακούγεται το λυτρωτικό πυρ, πάντα μια φωνή που δεν μπορώ να συγκρατήσω, μου βγαίνει, όχι ακόοοομα! (Γι’ αυτό μάλλον δεν το βγάζουμε στις παραστάσεις, δεν θα ήταν και πολύ ωραίο να με βγάλουν φιμωμένη).

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια

from dimart http://ift.tt/1SZTXtD
via IFTTT