zougla: Η τραγωδία της ψεύτικης γλώσσας

Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

Η τραγωδία της ψεύτικης γλώσσας

todesengel1

Η βαναυσότητα ως απουσία ενδοιασμών — με αφορμή τα έξι χρόνια από το έγκλημα της Μαρφίν

—του Νικόλα Σεβαστάκη—

Η Μαρφίν πρέπει ίσως να θεωρηθεί συμπύκνωση του πολιτικού μηδενισμού μιας περιόδου. Αυτός ο πολιτικός μηδενισμός με ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά υποτιμήθηκε κατά απαράδεκτο τρόπο από όσους συμπορεύτηκαν διανοητικά με τη ριζοσπαστική Αριστερά (όπως εγώ). Αλλά καθήκον μας είναι να σκεφτόμαστε, δηλαδή να ελέγχουμε και να επανεξετάζουμε τα πάντα. Να μην σεβόμαστε καμιά «κοινότητα πεποιθήσεων», όποια και αν είναι η ιδέα της για τον εαυτό της. Κυρίως να μην κάνουμε τα στραβά μάτια στις σκοτεινές και ακραία αυταρχικές όψεις κάθε ριζοσπαστικής θεολογίας του Καλού.

Ναι, δεν μίλησα ποτέ για «μπάχαλα» ή για «απαράδεκτες μεθόδους δράσης», υιοθετώντας δηλαδή τους συνηθισμένους αριστερούς ευφημισμούς για τον εξτρεμισμό. Γιατί αυτός ο εξτρεμισμός δεν είναι απλώς μια μεθοδολογία αλλά μια ολόκληρη σχέση με τον κόσμο, σχέση στην οποία ο λυρισμός των Αρχών (ο Κομμουνισμός, η Απελευθέρωση, η Ανατροπή) συνοδεύεται απαρέγκλιτα από έκλυση βαναυσότητας.

Η βαναυσότητα ως απουσία ενδοιασμών απέναντι στον εχθρό και στα σύμβολά του είναι βασικό συστατικό της λατρείας των κινημάτων. Είναι πολύ πιθανό άλλωστε πως οι άνθρωποι που έριξαν τις μολότοφ στην Μαρφίν, θεωρούσαν (και ακόμα θα θεωρούν) πως ανήκουν σε κάποιον μαχητικό αντιφασισμό. Αυτή είναι η τραγωδία από την οποία δεν έχουμε απαλλαγεί ακόμα. Η τραγωδία της ψεύτικης γλώσσας, της ξεδιάντροπης γλώσσας. «Μοραλίνη» —ή αλλιώς ριζοσπαστική ηθικολογία—, βλακεία και έγκλημα πάνε μαζί.

* * *