zougla: Αριζόνα

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016

Αριζόνα

Αυτό δεν είναι τραγούδι #808
Dj της ημέρας, η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

Φυσικά, στην αρχή έχει πλάκα: μπορεί σε όλη την επικράτεια να βρέχει, εκεί όμως που ζεις εσύ να έχει χαρά θεού. Τέλεια. Μπάνια μέχρι τελικής πτώσεως, βόλτες έξω, και ούτως ή άλλως η βροχή ανέκαθεν σε κατέθλιβε λιγάκι.

Στο μεταξύ, παρακολουθείς με θυμηδία τις αναρτήσεις των φίλων στο facebook, τα τραγούδια περί βροχής που αρχίζουν να εμφανίζονται με το που μπαίνει το φθινόπωρο, τις φωτογραφίες με τις σταγόνες που κυλούν μελαγχολικά στο τζάμι, τα σχόλια περί κανώ, καγιάκ, υποβρυχίων και Zodiac ως εναλλακτικών τρόπων μετακίνησης μέσα στην Αθήνα, ενώ εσύ κοιτάς προς το βουνό, το οποίο εξακολουθεί να χαμογελάει καλόγνωμα στα προβατίσια συννεφάκια που κυνηγιούνται με φόντο τον γαλανό ουρανό.

Κάποια στιγμή, βέβαια, ο ουρανός μαυρίζει. Δεν πειράζει, σκέφτεσαι, θα βρέξει και θα μυρίζει ωραία το χώμα (και μάλιστα ΤΟΣΟ χώμα, εδώ στην επαρχία). Κι επίσης, ωραία θα είναι να γλιτώσεις και κάνα πότισμα στον κήπο, γιατί ο τελευταίος λογαριασμός της ύδρευσης έμοιαζε κάπως με λογαριασμό της ΔΕΗ. Στο μεταξύ, τα φυτά σε περιμένουν να έρθεις με το λάστιχο και σχεδόν ακούς να χτυπάνε τις ρίζες τους ανυπόμονα στο έδαφος μονολογώντας «Κόκαλα έχει αυτό τον νερό;» Άσε, λες, θα βρέξει και θα είναι πολύ πιο ευτυχισμένα. Νυχτώνει, αλλά βροχή γιοκ. Εδώ, δηλαδή, γιατί απέναντι, στην Αττική, διαδραματίζεται ένα υπερθέαμα από κεραυνούς και αστραπόβροντα, τα οποία κάθεσαι και παρακολουθείς με το κοντομάνικο από τη βεράντα. Το επόμενο πρωί, διαβάζεις για καταστροφές και πλημμύρες – « Ευτυχώς, παναγίτσα μου», σκέφτεσαι, «δεν μας βρήκε κανένα κακό εδώ».

Καθώς κλείνουν πλέον κάμποσοι μήνες που ο καιρός μοιάζει με εκείνους τους νεοφώτιστους υγιεινιστές που δεν θέλουν να ακούσουν ούτε λέξη για τις παλιές τους κακές συνήθειες, όπως, για παράδειγμα, για βροχή, αρχίζεις να παρακολουθείς λίγο υστερικά το μετεωρολογικό δελτίο. Το οποίο, μάλλον από συνήθεια ή ίσως και από φιλανθρωπία, προβλέπει «ασθενή βροχή» για το απόγευμα της επομένης. Μάλιστα, την προβλέπει συχνά. Μόνο που δεν συμβαίνει. Δεν βρέχει ποτέ. Τα φυτά είναι έξαλλα και ετοιμάζονται να κατέβουν σε απεργία, εκτός από τον τεράστιο κάκτο του κήπου, που πάντα αναρωτιόσουν πώς κατάφερε να γίνει τέτοιο θηρίο.

Στον χρόνο επάνω, ξέρεις πια: είσαι στην Αριζόνα. Απλώς, έχεις βρει κάποια ειδική συμπαντική πύλη, και πηγαινοέρχεσαι από την Αριζόνα στα άλλα μέρη της Ελλάδας, νομίζοντας ότι χρησιμοποιείς το οδικό δίκτυο.

Κι όταν ακούς αυτό το τραγούδι, απαντάς: «Εσύ έχεις δει τον κάκτο μου;»

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.