—του Γιώργου Τσακνιά για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα—
Κυκλοφόρησε σήμερα η παρακάτω επιστολή / ανακοίνωση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 5ου Δημοτικού Σχολείου Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης:
Φαίνεται πως αρκούν δυο-τρεις γενιές για να ξεχάσεις τι σημαίνει προσφυγιά. Οι γιαγιάδες των γονιών που υπογράφουν τη δήλωση ήρθαν κυνηγημένες το 1922 από την περιοχή της Αργυρούπολης (Γκουμούς χανέ). Οι ντόπιες τις έλεγαν παστρικές, διότι είχαν το κακό συνήθειο να πλένονται — οι ντόπιες δεν πλένονταν και θεωρούσαν την ανάγκη για καθαριότητα ως απόδειξη ανηθικότητας: για να θέλουν να πλυθούν, κάτι έχουν κάνει… (Μου το εξήγησε αυτό πριν από πολλά πολλά χρόνια η γιαγιά μου, παστρικιά κι αυτή, πρόσφυγας από την Κωνσταντινούπολη στην Ελευσίνα).
Το ενδιαφέρον πάντως στην ανακοίνωση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 5ου Δημοτικού Σχολείου Ωραιοκάστρου είναι πως δεν υπάρχει κάποιου είδους αιτιολόγηση: δεν αναφέρεται ας πούμε κτιριακή ανεπάρκεια ή αριθμός παιδιών ανά αίθουσα (ότι π.χ. το σχολείο είναι ήδη φορτωμένο με υπερβολικά πολλά παιδιά) ή ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό —τέλος πάντως, δεν αναφέρεται κάποιος λόγος, έστω προσχηματικά, για να μη γίνουν δεκτά τα προσφυγόπουλα. Αυτό αποφασίσαμε ομόφωνα, κι αν δεν εισακουστούμε θα κάνουμε κατάληψη. Ανεξαρτήτως του αν θα συμφωνούσε κανείς με την όποια τεκμηρίωση της απόφασης, η απουσία της και, γενικά, η λακωνικότητα του κειμένου, δείχνουν ότι οι συντάκτες του θεωρούν τη διαδικασία αυτή απόλυτο και αναφαίρετο δημοκρατικό τους δικαίωμα.
Άντε τώρα να συζητήσεις για τη δημοκρατία, για το περιεχόμενό της, για τα ζητήματα δικαιωμάτων στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας. Άντε να συζητήσεις με τους ανθρώπους που η κύρια έγνοια τους είναι να «παραμερίσουν την καθιερωμένη αντίθεση δημοκρατίας και δικτατορίας». Άντε να συζητήσεις με ανθρώπους που πιστεύουν σοβαρά ότι η λύση στα σημερινά προβλήματα είναι η άμεση δημοκρατία — ο Βαρουφάκης στο Σύνταγμα να συζητά με το λαό για τη μάστιγα των μνημονίων (αυτό αφότου έπαψε να είναι σύμβουλος το Γ.Α.Π. και προτού γίνει υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ αυτά, είχε βλέπεις κενό στο πρόγραμμά του εκείνες τις μέρες).
Ας μη συζητήσω ούτε εγώ, λοιπόν. Ξέρω —μου το έχουν εξηγήσει υπομονετικά πολλοί ριζοσπάστες αριστεροί φίλοι μου— πως δεν πρέπει να φοβόμαστε τη δημοκρατική έκφραση του λαού, τις συνελεύσεις στις γειτονιές και στις πλατείες των χωριών, την άμεση απόφαση των τοπικών κοινωνιών για το τι θα συμβεί στον τόπο τους. Πως αυτό είναι πραγματική δημοκρατία, από τα κάτω. Ξέρω επίσης ότι είναι λογικό να κλιμακωθεί ο αγώνας με κατάληψη του σχολείου, αν η κεντρική εξουσία αγνοήσει τη δημοκρατική απόφαση των ντόπιων γονιών, και ξέρω βέβαια ότι οι λαϊκοί αγώνες δεν ποινικοποιούνται. Περιμένω συνεπώς τώρα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ Ωραιοκάστρου, ότι στηρίζει την απόφαση της τοπικής κοινωνίας να μη γίνουν δεκτά τα προσφυγόπουλα στο δημοτικό σχολείο, απόφαση που ελήφθη απολύτως (αμεσο)δημοκρατικά.
Τι, όχι;
Το κάστρο της Άρδασσας, στην περιοχή της Αργυρούπολης. Προς τιμήν του το Παλαιόκαστρο μετωνομάστηκε σε Ωραιόκαστρο όταν εγκαταστάθηκαν εκεί οι πρόσφυγες από τον Πόντο.
* * *
Εδώ άλλες αναρτήσεις από τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα
Στο:Παροράματα και ημαρτημένα Tagged: Άρδασσα, Αργυρούπολη, Γιώργος Τσακνιάς, Πόντος, Ωραιόκαστρο
from dimart http://ift.tt/2c5X2E9
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου