Αυτό δεν είναι τραγούδι #828
Dj της ημέρας, η Ζέφη Κόλια
Τον τράκαρε τυχαία έξω από ένα δισκάδικο στην Πανεπιστημίου, μόλις είχε αγοράσει ένα δίσκο του Captain Beefheart. Ο καιρός ήταν φορτωμένος, σκοτεινός, προχωρημένο φθινόπωρο. Κοίταζαν ο ένας τον άλλον σα μαρμαρωμένοι· ξαφνικά πάνω απ τα κεφάλια τους άνοιξαν όλες οι βρύσες του ουρανού. Η βροχή ήταν σαν χιλιάδες ποτιστήρια, τους ξέπλενε, αγκαλιάστηκαν βίαια, μούσκεψαν παντού, μέσα κι έξω τους, δάγκωναν ο ένας τα χείλη του άλλου.
Τον ακολούθησε στο σπίτι του για άλλη μια φορά σαν υπνωτισμένη, σχεδόν την έσερνε στους βρεγμένους δρόμους, έτρεχε στα τυφλά κρατώντας το χέρι του. Την πήρε στα όρθια μόλις μπήκαν, κολλώντας πεινασμένα το υγρό κορμί της πάνω στην πόρτα της εισόδου. Μπήκαν ο ένας στον άλλον πεινασμένα, λαχανιασμένα, απελπισμένα, γρήγορα. Ο οργασμός τους, ένας βραχύς λυγμός. Μετά εκείνη ξαναφόρεσε βιαστικά τα μουσκεμένα ρούχα της, άνοιξε την πόρτα κι έφυγε τρέχοντας, πριν μιλήσουν, πριν αγκαλιαστούν ξανά.
Μερικές μέρες αργότερα την πήρε στο τηλέφωνο. Η φωνή του ήταν σπασμένη σε χίλια κομματάκια. Με το ζόρι κατάλαβε ποιός ήταν, τι της έλεγε. Κάτι πολύ κακό, είπε; Έκλαιγε;
«…Και ξέχασες εδώ και τον δίσκο του Beefheart … »
«Ναι. Δεν πειράζει, κράτα τον».
«Το ήξερες ότι σ αυτό το άλμπουμ συνεργάζεται με τον Zappa;»
«Ναι. Το ήξερα».
«Σε χρειάζομαι…»
«Έρχομαι».
Τον βρήκε σε άθλια χάλια, να πίνει μπύρες πάνω στο βρώμικο στρώμα που ήταν γεμάτο τρύπες από καύτρες.
Κάθισε δίπλα του, μύριζε απλυσιά και τσιγαρίλα.
Του χάιδεψε τα λαδωμένα μαλλιά.
«Θέλεις να σε λούσω;», ήταν το μόνο που του είπε.
«Βρήκαν την Κάλια πεθαμένη από όβερντόουζ. Ο Σαύρας τη βρήκε χθες, στο υπόγειο.»
«Τι λες; Τι είπες τώρα;»
Τον τράνταζε απ τους ώμους, τι της είχε πει ρε γαμώ το;
«Ο Σαύρας έλειπε, είχε πάει στο χωριό του να δει τους δικούς του. Η Κάλια είχε μπλέξει άσκημα, το ήξερε, όλοι το ξέραμε αλλά εκείνη δεν χαμπάριαζε τίποτα. Την περασμένη βδομάδα έσκασε μια καθαρή πρέζα στη πλατεία, την πήρε, ξόφλησε. Ήταν μόνη της στο υπόγειο, σουτάρισε μεγάλη δόση, δεν τα κατάφερε να ξανάρθει.. Προσπάθησε να κοπεί, να βγάλει το δηλητήριο, αλλά δεν…Όταν γύρισε εκείνος, τη βρήκε σε σήψη, πρησμένη, μέσα σε ξεραμένα αίματα…Ήταν δυο μέρες νεκρή…»
Νεκρή. Καθαρή πρέζα. Προσπάθησε να κοπεί. Σε σήψη.
Τον κοίταζε με μάτια ορθάνοιχτα που έλεγαν δεν μπορεί, δεν γίνεται ρε, δεν πεθαίνει έτσι ένα κορίτσι που παίζει φλάουτο και χορεύει το χορό του ήλιου και γελάει ξεκαρδιστικά, δε γίνεται να πεθαίνει έτσι από τη μια μέρα στην άλλη.
«Μη φύγεις πάλι…» της είπε εκείνος και έγειρε το κεφάλι του ανάμεσα στα πόδια της. Μετά την έβαλε να του ξύνει την πλάτη, μέχρι που τον πήρε ο ύπνος.
Απόσπασμα από το διήγημα της Ζέφης Κόλια «Santé σκέτο» που περιλαμβάνεται στο συλλογικό βιβλίο Τη νύχτα αυτή τη λέμε εμείς φωτιά. Ιστορίες από τα Εξάρχεια, Εκδόσεις Athens voice.
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια
Στο:Αυτό δεν είναι τραγούδι Tagged: Captain Beefheart, Frank Zappa, Ζέφη Κόλια, Μουσική
from dimart http://ift.tt/2egtp5V
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου