zougla: Η αιωνιότητα (+/

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

Η αιωνιότητα (+/– 9΄΄)

Αυτό δεν είναι τραγούδι #839
Dj της ημέρας, η Μαρίκα Τσεβά

Τα όνειρα που βλέπω συνήθως δεν τα λέω, αφενός γιατί παραείναι παράξενα και αφετέρου επειδή φοβάμαι τους ψυχαναλυτές της ανωτάτης μπακαλικής. Θα κάνω όμως μία εξαίρεση και θα περιγράψω ένα πρόσφατο, όσο το θυμάμαι.

Είδα, λοιπόν, μια αλληγορία για τη σχετικότητα του χρόνου. Ακριβέστερα, είδα ότι έγραφα μία αλληγορία για τη σχετικότητα του χρόνου. Ναι, ονειρεύτηκα ένα κείμενο. Πήγαινε περίπου ως εξής:

Ο χρόνος είναι έννοια σχετική. Ως κοινωνική κατασκευή υπόκειται σε ερμηνείες. Δεν ξέρω τι γίνεται όταν ταξιδεύεις με την ταχύτητα του φωτός (σάμπως ξέρει το φως;), δεν μιλάω ούτε επιστημονικά ούτε μεταφυσικά· μιλάω κοινωνικά.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, ο Ινδός πυγμάχος Βισβανάθαν Τεντουλκάρ (κατηγορία φτερού) έπεσε νοκ-άουτ στο 9^ο δευτερόλεπτο του πρώτου γύρου του πρώτου του αγώνα. Αυτά ήταν τα χειρότερα εννέα δευτερόλεπτα της ζωής του. Ο Αμερικανός δρομέας ταχύτητας Τζόσουα Τζόνσον κέρδισε το χρυσό στα 100 μέτρα με τον εξωπραγματικό χρόνο των 9΄΄00. Αυτά ήταν τα καλύτερα εννέα δευτερόλεπτα της δικής του ζωής.

Ο πρώτος απογοητεύτηκε τόσο πολύ από το γεγονός ότι, μετά από σκληρή προπόνηση τεσσάρων ετών, βρέθηκε να φιλάει το καναβάτσο πριν προλάβει να πει «Βραχμαπούτρα», ώστε εγκατέλειψε την πυγμαχία άμα τη επιστροφή του στα πάτρια. Στη συνέχεια, ίδρυσε μια εταιρεία τηλεφωνικής τεχνικής υποστήριξης για τα Windows και, από τα Vista και πέρα, κονόμησε του καλού καιρού. Σήμερα φιγουράρει ψηλά στη λίστα με τους πλουσιότερους επιχειρηματίες του ινδικού Forbes.

Ο δεύτερος, ο οποίος στους Αγώνες έτρεξε πιο γρήγορα κι από τον Road Runner, μετά τα χαϊλίκια και τις τιμές, αποδείχτηκε ότι είχε αγωνιστεί ντοπαρισμένος (λέγεται ότι είχε πιει την κεντρική φαρμακαποθήκη των Γιαννακοπουλαίων, μαζί με έναν απ’ τους δύο – μάλλον τον Θανάση). Ως συνέπεια της αντιαθλητικής του πράξης, του αφαιρέθηκε το μετάλλιο, έχασε τις χορηγίες και αποκλείστηκε δια βίου από τους στίβους. Σήμερα δουλεύει ταρίφας στη Νέα Υόρκη.

Είναι προφανές ότι τα εννέα δεύτερα δεν διήρκησαν το ίδιο για τον Βισβανάθαν και τον Τζόσουα στη Σεούλ. Είναι εξίσου προφανές ότι τα ίδια εκείνα εννέα δεύτερα είχαν διαμετρικά αντίθετες συνέπειες στον υπόλοιπο χρόνο τού ενός και του άλλου. Αυτό αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο χρόνος είναι σχετικός. Υπό συγκεκριμένες συνθήκες, οποιαδήποτε χρονική περίοδος μπορεί να διαρκέσει μία αιωνιότητα (+/– 9΄΄). Υπό τις συνθήκες αυτές, βεβαίως, προϋποτίθεται ότι ο χρόνος, εκτός από σχετικός, πρέπει να είναι και άσχετος.

Αυτό ήταν το γραπτό μου όνειρο. (Έχω αλλάξει μόνο τα πραγματολογικά στοιχεία–τα αυθεντικά δεν τα συγκράτησα γιατί πιάστηκα στον ύπνο.) Ξέρω ότι δύσκολα θα με πιστέψετε, αλλά έτσι έγιναν τα πράγματα: αυτό είδα ότι έγραφα. (Υπό αυτή την έννοια, έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα.) Εν πάση περιπτώσει, και να μην με πιστέψετε, δεν θα σας το κρατήσω μανιάτικο: τώρα τελευταία, κι εγώ δυσκολεύομαι να με πιστέψω.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στοdimartblog@gmail.com.