zougla: “It doesn’t matter anymore”

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016

“It doesn’t matter anymore”

ob-ol413_holly0_g_20110623201526

Αυτό δεν είναι τραγούδι #835
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Θεοχάρης

Σαν σήμερα, στις 21 Οκτωβρίου του 1958, ο Buddy Holly έκανε την τελευταία ηχογράφηση της σύντομης ζωής του στο Pythian Temple Studio της Νέας Υόρκης. Ανάμεσα στα τραγούδια που ηχογράφησε εκείνη τη μέρα ήταν τα “Raining in my heart”, “Moondreams” και “It doesn’t matter anymore”.

Λίγο αργότερα, στις 23 Ιανουαρίου του 1959, ξεκίνησε τη χειμερινή του περιοδεία από το Μιλγοουόκι του Γουισκόνσιν, συνοδευόμενος από τους υπόλοιπους Crickets, που εκείνη την εποχή ήταν οι Tommy Allsup (πρώτη κιθάρα), Waylon Jennings (μπάσο) και Carl Bunch (ντραμς). (Στους Crickets χρωστάμε, ως έναν βαθμό, το αρχετυπικό r’n’r σχήμα δύο κιθάρες, μπάσο, ντραμς.) Η περιοδεία ήταν κακοσχεδιασμένη με υπερβολικά μεγάλες αποστάσεις από το ένα μέρος στο άλλο. Πολλές οι ώρες στο πούλμαν και το κρύο αφόρητο εκεί πάνω, στα βόρεια. Το αποτέλεσμα ήταν να πάθει κρυοπαγήματα στα πόδια ο ντράμερ και να μπει στο νοσοκομείο. Η περιοδεία συνεχίστηκε βέβαια. Όμως ο Buddy αποφάσισε να ναυλώσει ένα τετραθέσιο αεροπλάνο για τον ίδιο και τους άλλους δύο Crickets.

Μετά τη συναυλία στο Surf Ballroom (εκ των υστέρων, ιστορικό μαγαζί, γιατί όπως αποδείχθηκε εκεί έπαιξαν για τελευταία φορά), στην Κλίαρ Λέικ της Αϊόβας, ήταν κανονισμένο να παίζουν στην πόλη Μούρχεντ της Μινεσότας. Χιόνι και ψοφόκρυο, σταθερά. Τελείωσε η συναυλία και λίγο πριν τα μεσάνυχτα πήγαν να επιβιβαστούν στο αεροπλανάκι. Η περιοδεία των Crickets ήταν κοινή με τους Ritchie Valens και J.P. Richardson (the Big Bopper). Ο Valens έπαιξε κορώνα-γράμματα με τον Allsup τη θέση του δεύτερου στο αεροπλάνο και κέρδισε – είχε διαλέξει κορώνα κι έτσι έκατσε το μοιραίο μισοδόλαρο που έστριψαν. («Πρώτη φορά στη ζωή μου κερδίζω κάτι», του είπε περιχαρής ο Ritchie. Τραγική ειρωνεία.) Από την άλλη, ο Richardson είχε κρυολογήσει και ο Jennings τού πρόσφερε (χωρίς να στρίψουν νόμισμα) τη δική του θέση για να μην ταλαιπωρηθεί στο πούλμαν, άρρωστος άνθρωπος.

Λίγο μετά την απογείωση που έγινε μέσα σε εξαιρετικά αντίξοες καιρικές συνθήκες, το αεροπλάνο, το οποίο πιλοτάριζε κάποιος ονόματι Roger Peterson, έπεσε σε ένα καλαμποχώραφο έξω από τη Μέισον Σίτι. Και οι τέσσερις επιβαίνοντες σκοτώθηκαν ακαριαία. Ήταν λίγο μετά τη 1 π.μ., στις 3 Φεβρουαρίου του 1959, ημέρα γνωστή έκτοτε ως The Day the Music Died.

Ο Allsup αργότερα στη ζωή του άνοιξε ένα κλαμπ στο Ντάλας, το οποίο ονόμασε «Κορώνα» – για την ακρίβεια “Tommy’s Heads Up Saloon ”. (“Heads Up” είναι η «Κορώνα» στο δικό μας αντίστοιχο «Κορώνα ή Γράμματα», αλλά σημαίνει και «προειδοποίηση». Επιτυχημένο το όνομα-λογοπαίγνιο, αλλά χαρά στο κουράγιο του τού τύπου.) Αλλά και ο Jennings αισθανόταν υπεύθυνος για τον θάνατο του Big Bopper μέχρι το τέλος της δικής του ζωής. Δεν ήταν και λίγο αυτό που έζησε: να προσφέρει τη θέση του σε κάποιον, να πέσει το αεροπλάνο, να σκοτωθεί ο άλλος και ο ίδιος να ζήσει. Βαρύ φορτίο.

Τέλος πάντων. Έτσι πρόωρα έφυγε από τη ζωή ο πολλά υποσχόμενος Buddy Holly, ο οποίος πρόλαβε μέσα σε λίγα χρόνια να γράψει στην εμβληματική Fender Stratocaster του τραγούδια που επηρέασαν πλήθος ομότεχνών του, από τους Beatles μέχρι τον Elvis Costello, και ακούγονται φρέσκα ακόμα και σήμερα. Ήταν μόλις 22 χρονών.

“It doesn’t matter anymore”.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.