Τα τέκνα του Ισραήλ

Το βιβλίο της άμμου #48

Με βλέπω ακόμη, είπε ο Άουστερλιτς, να συλλαβίζω ξανά και ξανά, ψιθυρίζοντας μόνος μου συνωμοτικά, την ιστορία του Μωυσή από ένα βιβλίο για παιδιά με μεγάλα γράμματα που μου είχε χαρίσει η Μις Πάρρυ όταν κατάφερα για πρώτη φορά να πω απέξω χωρίς λάθη και με σωστό τονισμό το κεφάλαιο για τη σύγχυση των γλωσσών. Αρκεί μόνο να ξεφυλλίσω μερικές σελίδες αυτού του βιβλίου, είπε ο Άουστερλιτς, και θυμάμαι αμέσως πόσο πολύ φοβόμουν τότε στο σημείο που έλεγε ότι η θυγατέρα του Λευί έφτιαξε ένα καλαθάκι από καλάμια, το άλειψε για να είναι προστατευμένο, έπειτα έβαλε μέσα το παιδί και το άφησε στις καλαμιές κοντά στην όχθη του ποταμού — yn yr hesg ar fin yr afon, αυτές νομίζω ήταν οι λέξεις. Στην ιστορία του Μωυσή, είπε ο Άουστερλιτς, ιδιαίτερη εντύπωση μού έκανε παρακάτω το σημείο που τα τέκνα του Ισραήλ ταξιδεύουν με τις μέρες για να διασχίσουν μια τρομαχτική ερημιά, όπου μέχρις εκεί που φτάνει το μάτι δεν βλέπεις παρά άμμο και ουρανό. Προσπαθούσα να φανταστώ τη στήλη νεφών —αυτή η παράξενη έκφραση ήταν γραμμένη— που πήγαινε πάντοτε μπροστά από τον περιπλανώμενο λαό, και βυθιζόμουν, ξεχνώντας καθετί γύρω μου, μέσα στην ολοσέλιδη εικόνα, στην οποία η έρημος του Σινά με τις γυμνές πτυχωτές βουνοπλαγιές και το γκρίζο σκιασμένο φόντο, ήταν ολόιδια με το μέρος όπου μεγάλωσα. Πράγματι, είπε ο Άουστερλιτς —μια άλλη φορά, αργότερα, ανοίγοντας μπροστά μου την ουαλική παιδική Βίβλο—, έβλεπα τις μικροσκοπικές φιγούρες που γέμιζαν το στρατόπεδο λες κι ήταν στον δικό μου τόπο. Είχα εξερευνήσει διεξοδικά κάθε τετραγωγνικό εκατοστό αυτής της εικόνας, που μέσα στην οικειότητά της μου φαινόταν ξένη. Σε μια πιο φωτεινή επιφάνεια της απότομης πλαγιάς δεξιά νόμιζα ότι έβλεπα ένα λατομείο και στις ομοιόμορφες γραμμές από κάτω του, τις ράγες του τρένου. Περισσότερο όμως μου κινούσε την περιέργεια η περφραγμένη έκταση στη μέση και το οικοδόμημα σαν σκηνή στο βάθος, απ’ όπου σηκώνεται μια άσπρη τούφα καπνού. Ό,τι κι ανσκεφτόμουν τότε, το στρατόπεδο των Εβραίων στα έρημα βουνά το ένιωθα πιο δικό μου από τη ζωή στην Μπάλα, που γινόταν κάθε μέρα και πιο ακατανόητη, έτσι τουλάχιστον μου φαίνεται σήμερα, είπε ο Άουστερλιτς.

* * *

W. G. Sebald, Άουστερλιτς, μετάφραση: Ιωάννα Μεϊτάνη, Άγρα 2006.

Ανθολόγος σήμερα, ο Γιώργος Τσακνιάς

* * *

—Στη στήλη αυτή δημοσιεύονται αποσπάσματα βιβλίων που μιλούν για άλλα βιβλία, πραγματικά ή φανταστικά. Εντοπίστε σχετικά αποσπάσματα και στείλτε τα στο dimartblog@gmail.com για να γίνετε ο ανθολόγος της ημέρας—

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Το βιβλίο της άμμου

Στο:Το βιβλίο της άμμου Tagged: Γιώργος Τσακνιάς, Ιωάννα Μεϊτάνη, Λογοτεχνία, W. G. Sebald

from dimart http://ift.tt/2a9Lf9i
via IFTTT