zougla: Το ποίημα της εβδομάδας 20/7

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

Το ποίημα της εβδομάδας 20/7

palamas-kostis

Και πάλι τα χέρια μου

—Κωστής Παλαμάς—

Τα χέρια μου είναι για τα μάγια
που υπάκουα τα τραβάνε τα στοιχιά,
τα χέρια μου είναι στέφανα, είναι αρπάγια,
παρακάλια ή προστάσματα τραχιά.

Τα χέρια μου είναι σα να σκάφτουν
να θάψουν ή να βρουν κάτι ακριβό,
τα χέρια μου είναι σα να τον ξανάφτουν
με φλογόγλωσσα νέα καημό βουβό.

Τα χέρια μου τα ίδια για να δέρνουν,
και να τη βαλσαμώνουν τη χτυπιά.
Τα χέρια μου είναι αλέτρια, σκίζουν, σπέρνουν
το πράσινο και τη χερσοτοπιά.

Τα χέρια μου, και αργά, δε στέκοντ’ άδεια,
ξόβεργα, καρτεράνε τα πουλιά.
Μεστά και αρματωμένα από τα χάδια,
κι απάνου από τα λόγια είναι φιλιά.

Μ’ άλλα χέρια τα χέρια μου σα σμίγουν,
της αγάπης πώς γίνονται κλειδιά!
Την κλεισμένη καρδιά πώς την ανοίγουν,
πώς τρικιμύζουν τη γλυκιά βραδιά!

Μα για σένα τα χέρια μου ποτήρια
για το κρασί που σε μεθάει, Ψυχή,
τα χέρια μου για σένα θυμιατήρια
για τη λατρεία και για την προσευχή.

Δεφτέρια είναι τα χέρια μου, και μία
Πυθία σ’ αυτά πεντάλφες μαγικά,
θαμπά, δυσκολοδιάβαστα σημεία
χάραξε, τα δικά μου ριζικά.

Μα ό,τι κι αν γράφη απάνω τους η Μοίρα,
κι όποια από κείνη μέλλεται σπορά,
τα χέρια αγγίζοντάς σε, ως να είσαι λύρα,
κι απάνου από τα χάδια, είναι φτερά.

8.2.35

* * *