zougla: Addio, addio amore

Κυριακή 3 Ιουλίου 2016

Addio, addio amore

Αυτό δεν είναι τραγούδι #
Dj της ημέρας, η Ελένη Κοσμά

Το τραγούδι αυτό το τραγουδούσαν οι γυναίκες που μάζευαν ελιές στους κάμπους του Αμπρούτσο. Είναι ένα τραγούδι αποχωρισμού, ένα τραγούδι ξεριζωμού, απομάκρυνσης από έναν τόπο, γεωγραφικό και συναισθηματικό. Ένα τραγούδι για την ξενιτιά, για την εσωτερική και την εξωτερική διασπορά, για την απουσία: ένα τραγούδι αποχαιρετισμού. Και αυτός ο αποχαιρετισμός απευθύνεται, όπως όλοι οι αποχαιρετισμοί, σε ένα πρόσωπο αγαπημένο: ο ξεριζωμός από τον τόπο δεν αμβλύνει την αγάπη γι’ αυτόν, αλλά την οξύνει –στο έπακρο της επιτατικής προσφώνησης: Αντίο, αντίο, αγάπη μου.

Μια μεταγενέστερη εκτέλεση, με διαφορετικό τίτλο («Amara terra mia») και παραλλαγμένους στίχους, ακούμε από τον Domenico Modugno ως μουσικό θέμα της σειράς «Nessuno deve sapere» που προβλήθηκε από την Κρατική Τηλεόραση το 1972.

Εδώ, στην εκτέλεση με τις σπουδαίες Giovanna Marini και Maria Teresa Bulciolu.

Nebbi’ a la valle e nebbi’ a la muntagne,
ne la campagne nen ce sta nesciune.

Addije, addije amore
casch’ e se coje la live e casch’ a l’albere li foje.

Casche la live e casche la ginestre,
casche la live e li frunne ginestre.

Addije, addije amore
casch’ e se coje la live e casch’ a l’albere li foje.

[Ομίχλη στην κοιλάδα, ομίχλη στο βουνό
Στον κάμπο δεν υπάρχει κανείς.

Αντίο, αντίο, αγάπη μου, πέφτουν oι ελιές και τις
μαζεύουμε, πέφτουν τα φύλλα από τα δέντρα.

Πέφτουν οι ελιές, φυλλορροούν οι θάμνοι,
πέφτουν οι ελιές και τα φύλλα από τους θάμνους.

Αντίο, αντίο, αγάπη μου, πέφτουν οι ελιές και τις
μαζεύουμε, πέφτουν τα φύλλα από τα δέντρα.]

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στοdimartblog@gmail.com.