zougla: Ξεπερνώντας τα όρια

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2016

Ξεπερνώντας τα όρια

—του Μιχάλη Τριανταφυλλίδη—

Η συγκυρία δε βοηθάει, αλλά τι να κάνουμε, υπάρχουν και κάποια πράγματα που δεν πετιούνται στα άχρηστα, έτσι επειδή το θέλει, η μόδα. Ναι, η μόδα και η άθλια, δήθεν, πολιτική ορθότητα…

«Οι αριστερές οικογένειες είναι όλες δυσλειτουργικές», αποφάνθηκε κάποιος φίλος μου προχτές. Σώπα ρε μεγάλε, με τα αποφθέγματα… Πολλή ευκολία στην καταδίκη και στη λαιμητόμο δεν έπεσε;

Η δική μου οικογένεια ήταν αριστερή, εκ πατρός τε και μητρός τε. Κι εγώ και η αδρεφή μου στον ίδιο δρόμο κινηθήκαμε και, μέχρι σήμερις, περήφανοι απολύτως για του γονιούς μας, την ανατροφή μας, την προσφορά του πατρός και τη θέληση και μαχητικότητα της μανούλας μας, που γλύτωσε το στρατοδικείο ως νεαρά μαθήτρια, πορευόμαστε…

Και η μητέρα της Κυριακούλας, από οικογένεια συντηρητική, κινήθηκε στον ίδιο καμβά και όχι από μόδα και μια χαρά παιδί αναθρέψαμε — και θέλω να πιστεύω το μοσχαναθρέψαμε και βγήκε ένα κομμάτι μάλαμα, που τοποθετεί τον εαυτό της, στην εμμονή της αθλίας τοπογραφίας, στο χώρο της αριστεράς…

Το ότι γίνανε εγκλήματα στο όνομα της αριστεράς, κυρίως της κουμμουνιστικής, το καταδικάσαμε από πολύ νωρίς, από την εφηβεία μας, ακόμη και σε καιρούς δύσκολους, που ήθελε και κόπο και κουράγιο, για να διαφοριστείς…

Θυμάμαι το δάκρυ του Λεωνίδα, όταν μιλούσε για τη νεανική του υπεροψία και την ανοησία του, να ονομάζει λαπάδες τον πατέρα του τον κυρ-Μιχάλη και το Σβώλο.

Σε ποιον προσφέρεται, και μάλιστα έτσι απλόχερα, ετούτη η υπηρεσία, λοιπόν, της πλήρους αποστέωσης από κάθε δυνατή ικμάδα της σκέψης και της βούλησης, η όποια πορεία και θεώρηση της ιστορίας και της εξέλιξης;

Γιατί δηλαδή το χαρακτηριστικό του αριστερού λαμόγιου είναι η αριστεροσύνη του ενώ του δεξιού ή του κεντρώου, η ανηθικότητα του;

Τι είναι αυτό που ιδεολογικοποιεί ετούτη τη διαδικασία και κανει ανθρώπους να συμπεριφέρονται ως ανδρείκελα και κακομοιραίοι, για να φανούν αρεστοί και δήθεν ορθοτομούντες τον πολιτικό λόγο —της ανοησίας, λέγω εγώ— και να έρπουν, με τρόπο που δεν ήθελα ποτέ να τον διω μπροστά μου;

Η δήθεν ανάγνωση, με γυαλιά-παρωπίδες, της πρόσφατης, κυρίως, ιστορίας δεν βοηθάει σε τίποτε την εξέλιξη. Όσο σκατά τα έκαναν οι κομμουνιστές, άλλο τόσο και χειρότερα, τα έκαναν οι ντυμένοι. Κι ελάτε εδώ στη Θεσσαλονίκη των χαφιέδων, των γερμανοντυμένων, του ΟΑΣΘ και του ξηλώματος των σιδηροτροχιών του τραμ και της βελγικής εταιρίας, να μας μιλήσετε για το αντίθετο… Την ιστορία τη γράφει η εξέλιξη και όχι οι ηλίθιες εξιστορήσεις θαμμένων στη βλακεία και το παρελθόν και από τις δυο μεριές, δήθεν, εξιστορητών.

Ελάτε να περπατήσουμε στην Όλγας και να μου δείξετε κατιτίς που γκρέμισε η αριστερή ανοησία των αχόρταγων και πεινασμένων και να μου πείτε ποιος έφτιαξε αυτό το ανοσιούργημα, που έχει απομείνει…

Μήπως, για να αντιπαλέψουμε την αθλιότητα των σφετεριστών ανήθικων κατόχων της σημερινής εξουσίας, θα ήταν καλό να αναλογιζόμαστε τι πρέπει να πράξουμε και όχι πώς να ξεβρακωθούμε από κάθε μας εφόδιο πολιτικό, πνευματικό, χαρακτήρα και λογικής;

dysfunctional family