zougla: Flowers on the Wall

72412

Αυτό δεν είναι τραγούδι #776
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Τσακνιάς

Το έγραψε ο Lewis Calvin «Lew» DeWitt του κάντρι συγκροτήματος The Statler Brothers, οι οποίοι το ηχογράφησαν στις 13 Μαρτίου του 1965. Τον Γενάρη του επόμενου χρόνου έφτασε στο νούμερο 2 του Billboard της κάντρι και στο νούμερο 4 του συνολικού top 100. Το CMT (Country Music Television, με έδρα το Νάσβιλ) το συμπεριέλαβε στα 100 σημαντικότερα κομμάτια της κάντρι. Το συγκρότημα ήταν ήδη γνωστό: από το 1963 άνοιγαν τις συναυλίες του Τζόνι Κας και από την επόμενη χρονιά (και μέχρι το 1972) συμμετείχαν στις περιοδείες του.

Το επανέφερε στη δημοσιότητα ο Ταραντίνο με το Pulp fiction (1994), όπου ο Μπρους Γουίλις το ακούει καθώς οδηγά και μουρμουρίζει μαζί τον στίχο: smoking cigarettes and watching Captain Kangaroo.

Ένα χρόνο αργότερα, στο Die Hard: With a Vengeance (ελληνικός τίτλος: Πολύ σκληρός για να πεθάνει: Η εκδίκηση), ο Μπρους, ενσαρκώνοντας άλλον χαρακτήρα βέβαια, απαντά στο ερώτημα γιατί τέθηκε σε διαθεσιμότητα από το αστυνομικό σώμα με την ίδια φράση: επειδή κάπνιζε και παρακολουθούσε τον Captain Kangaroo. Πιθανότατα ο Μπρους αυτοσχεδίασε την ατάκα, σίγουρα πάντως πρόκειται για εσωτερικό χολιγουντιανό αστείο.

Ο Captain Kangaroo ήταν μια καθημερινή εκπομπή του CBS για παιδιά. Έβγαινε στον αέρα ζωντανά, πέντε μέρες τη βδομάδα, επί σχεδόν 30 χρόνια (από τις 3/10/1955 ως τις 8/12/1984), με οικοδεσπότη τον Bob Keeshan (πέθανε στα 76 του, το 2004). Η δομή της εκπομπής ήταν χαλαρή, ο Captain Kangaroo έλεγε ιστορίες, υποδεχόταν τους καλεσμένους του και συζητούσε με διάφορους μόνιμους ή περιστασιακούς χαρακτήρες, που τους ενσάρκωναν ηθοποιοί ή τους έπαιζαν μαριονέτες.

Ιδού το μουσικό θέμα της εκομπής (ναι, υπάρχει συγγένεια με το Flowers on the wall):

palmsundayfrontandback

Το τραγούδι είναι πολύ ιδιαίτερο· οι στίχοι ξεφεύγουν από τη στιχουργική της κάντρι των 60s και βρίσκουν απήχηση σε ευρύτερο ακροατήριο, στην ανερχόμενη «αντικουλτούρα» της εποχής, παραμένοντας ωστόσο ουσιαστικά πιστοί στην country and western θεματολογία και ατμόσφαιρα. Η υπόθεση ότι το κομμάτι αναφέρεται σε έγκλειστο σε ψυχιατρείο δεν τεκμηριώνεται· η «πληροφορία» ότι ο Lew DeWitt είχε εργαστεί στο Western State Hospital είναι αστικός μύθος.

Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μια απολύτως «αμερικάνικη ιστορία»: στη συλλογή διηγημάτων και δοκιμίων του Kurt Vonnegut με τίτλο Palm Sunday (1981), περιλαμβάνεται ένα κείμενο που μιλά για το τραγούδι, κι έχει μάλιστα τον ίδιο τίτλο: Flowers on the wall. Μεταφράζω ένα απόσπασμα:

Αν η ιστορία του αμερικάνου πατέρα που εγκαταλείπει την εστία του μπορέσει να ειπωθεί, αν ακουστούν κουβέντες πίσω από την πλάτη του, θα είναι η ίδια ιστορία που κυκλοφορούσε και πριν από εκατό χρόνια: μια ιστορία για ποτό και γυναίκες.

Αυτή η ιστορία λέγεται και στη δική μου περίπτωση, είμαι σίγουρος.

Νομίζω όμως ότι στις μέρες μας πιο κοντά στην αλήθεια είναι η ιστορία της εν ψυχρώ καταβύθισης ενός άντρα στην ερημιά τού Τίποτα. Το ποτό και οι γυναίκες, καλές ή κακές, θα έρθουν με τον καιρό, η πρώτη όμως αποπλάνηση γίνεται από το Τίποτα — ο μικρός θάνατος, και πάλι.

Γυναίκες και παιδιά της μεσαίας τάξης που ο άντρας της οικογένειάς σας αποχώρησε πρόσφατα, μπορείτε να ενημερωθείτε για την παρούσα του κατάσταση από ένα ακόμη μεγάλο σύγχρονο ποίημα των Statler Brothers, το Flowers on the Wall:

I keep hearin’ you’re concerned about my happiness
But all that thought you’re givin’ me is conscience I guess
If I was walkin’ in your shoes, I wouldn’t worry none
While you ‘n’ your friends are worried about me I’m havin’ lots of fun

Countin’ flowers on the wall
That don’t bother me at all
Playin’ solitaire till dawn with a deck of fifty-one
Smokin’ cigarettes and watchin’ Captain Kangaroo
Now don’t tell me I’ve nothin’ to do

Last night I dressed in tails, pretended I was on the town
As long as I can dream it’s hard to slow this swinger down
So please don’t give a thought to me, I’m really doin’ fine
You can always find me here, I’m havin’ quite a time

It’s good to see you, I must go, I know I look a fright
Anyway my eyes are not accustomed to this light
And my shoes are not accustomed to this hard concrete
So I must go back to my room and make my day complete

Don’t tell me I’ve nothin’ to do

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.