zougla: (Πετρο)σωλήνες

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2016

(Πετρο)σωλήνες

Αυτό δεν είναι τραγούδι # 778
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Θεοχάρης

Φέτος σταθήκαμε τυχεροί στις διακοπές: βρήκαμε μιαν ευπρεπή παραλία χωρίς πολύ κόσμο και στο κύμα πάνω μια ψαροταβέρνα που έκανε από καφέδες μέχρι κοκτέιλ (μετα-ψαροταβέρνα). Όνειρο! Του την έκανα επιτέλους μια φορά του ήλιου: δεν κάηκα. Βουτιά και στο καπάκι στασίδι σε τραπεζάκι, στη σκιά, στα σίγουρα.

Κάθε μεσημέρι τρώγαμε εκεί, στου Θοδωρή. Σαρδέλες, χταποδάκι, πεσκανδρίτσα – όλα στα κάρβουνα. Τα βρέχαμε, φυσικά, με τσίπουρο, αυτή τη μάστιγα. Την πρώτη μέρα, αφού είχαμε παραγγείλει, είπε ο Θοδωρής: «Έχω και πετροσωλήνες φρεσκότατους, μυρίζουν θάλασσα!» Δεν άντεξα και απάντησα με την ατάκα του Αυλωνίτη από το Όταν Λείπει η Γάτα: «Πετροσωλήνες είναι, κύριε, τι θέλετε να μυρίζουν; Γιάμπολη;» Τέλος πάντως, πήραμε και πετροσωλήνες. Και είναι αυτοί οι πετροσωλήνες κάτι όστρακα, βρώσιμα υποτίθεται. Δοκίμασα έναν από περιέργεια – και καλά να πάθω, να μάθω να μην είμαι περίεργος!

Κάθε μεσημέρι, η ίδια ιστορία: αφού παραγγέλναμε, ο Θοδωρής έκανε το νούμερό του: «Έχω και πετροσωλήνες φρεσκότατους, μυρίζουν θάλασσα!» Δεν ξαναπήραμε: από μακριά κι αγαπημένοι.

Την τελευταία μέρα τα τσίπουρα ξεκίνησαν να ’ρχονται από νωρίς – για τις σπονδές του αποχωρισμού, ξέρετε. Όταν ήρθε η ώρα να παραγγείλουμε φαγιά, ο Θοδωρής είπε το γνωστό ποίημα: «Έχω και πετροσωλήνες φρεσκότατους, μυρίζουν θάλασσα!» Κάτι η ζέστη, κάτι τα τσίπουρα, κάτι τα λόγια του παπά, δεν άντεξα και πρόσθεσα μια τέταρτη ενότητα στους στίχους τού εμβληματικού άσματος των Λost Μποdiς «Σωλήνες»:

Τα μεσημέρια κάθομαι να ρημαδοφάω ένα κομμάτι ψωμί
και κάθε μέρα ο Θοδωρής προτείνει πετροσωλήνες.
Πλάκα μου κάνει;
Μιλάμε, χιλιάδες πετροσωλήνες, να φτιάξεις τον αγωγό
από το Κιργιστάν αλέ-ρετούρ, και λίγους λέω.
Τι στο διάολο τους θέλουμε τόσους πετροσωλήνες;
Μύρισε το σφαγείο μας πετροσωλήνες!
Ποιος θα τους φάει τόσους πετροσωλήνες;

Οι υπόλοιποι –εξίσου κουρούμπελα με μένα– έπαιζαν το συνοδευτικό δωδεκάμετρο με το στόμα: τα-νταμ τα-νταμ τα-νταμ πα-πα-νταμ. Οι θαμώνες έζησαν μεγάλες στιγμές! Ο Θοδωρής εντυπωσιάστηκε τόσο που μας έφερε πετροσωλήνες σαγανάκι, «κερασμένους από το μαγαζί». Άφεριμ! Όσους μου αναλογούσαν, πάντως, δεν τους έφαγα· τους πήρα μαζί μου για κατοικίδια – ήσυχα πλάσματα, η καλύτερη παρέα.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.