zougla: Moonlighting

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

Moonlighting

021-moonlighting-theredlist

Αυτό δεν είναι τραγούδι #935
Dj της ημέρας, η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

Παρασκευή ή Σάββατο βράδυ ήταν; Δεν θυμάμαι, αλλά ήταν ένας λόγος για να μείνεις μέσα. Ή να νιώθεις τυχερός που ζούσες στα ’80s και άρα, ακόμα κι αν έβγαινες, είχε βίντεο για να γράψεις το «Αυτός, αυτή και τα μυστήρια». Γιατί μετά από τόσα χρόνια Μικρού Σπιτιού στο Λιβάδι και Γουόλτονς και Ντάλας και Δυναστείας και Τόλμης και Γοητείας, υπήρχε επιτέλους στην τηλεόραση κάτι. Άλλο. Εντελώς άλλο. Τηλεόραση που, σεναριακά, φλέρταρε, ήδη από τότε, με τον κινηματογράφο.

Από τον κινηματογράφο επίσης προερχόταν η Σίμπιλ Σέπαρντ. Ο Μπρους Γουίλις, βρέφος, πριν γίνει Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει, ήταν Πολύ Μάγκας για να μην Κερδίσει τη Μάντι. Διότι, αυτό ήταν το ερώτημα. Άιντε, πότε θα τα φτιάξουν πια αυτοί οι δύο; – όχι αν θα λύσουν την υπόθεση που τους είχαν αναθέσει. Στην ουσία, θέλαμε να τα φτιάξουν αλλά δεν θέλαμε κιόλας, γιατί ήδη ξέραμε πως αν τα έφτιαχναν, η μισή απόλαυση της σειράς θα τελείωνε. Όπερ και εγένετο.

Η σειρά, εκτός από πολλή πλάκα, είχε και καλό soundtrack. Θα μπορούσα να επιλέξω κάποιο άλλο από τα τραγούδια που ακούστηκαν εκεί, διάλεξα όμως το τραγούδι των τίτλων, για την παυλοφική του διάσταση: για μεγάλο διάστημα, ήταν ο προθάλαμος μιας σίγουρα ωραίας ώρας, αλλά και το καμπανάκι του σαββατοκύριακου – τότε που τα σαββατοκύριακα ήταν ακόμα μέρες αργίας.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *

Με αφορμή την έκθεση GR80s. Η Ελλάδα του Ογδόντα στην Τεχνόπολη (25/1,-12/3) στη στήλη δημοσιεύονται τραγούδια (που δεν είναι τραγούδια) της δεκαετίας του ’80.

gr80s_logotitle_gr