Lost Highway

Αυτό δεν είναι τραγούδι #948
Dj της ημέρας, η Αναστασία Κότσαλη

O  εξουθενωμένος μουσικός με τα αμαρτωλά πάθη κάνει auto-stop  για να επισκεφθεί την άρρωστη μητέρα του. Περιμένοντας στην άκρη του δρόμου προσομοιάζει τη ζωή του με μια «χαμένη λεωφόρο». Όλα τα κλισέ της country μυθολογίας —ο γιος με την εκ γενετής αναπηρία, η κατάρα του Θεού, η μητέρα, οι γυναίκες, το αλκοόλ, η εξομολογητική ατμόσφαιρα— διατρέχουν τους στίχους του Lost Highway, του θρυλικού τραγουδιού που ξεπατίκωσαν οι πάντες.

Το συνέθεσε o Leo Payne, ο «τυφλός τροβαδούρος», το 1948, το έκανε γνωστό ο Hank Williams,  ενέπνευσε τον Bob Dylan και τον David Lynch.  Αναρωτιέμαι γιατί παραμένει τόσο δημοφιλές. Η κιθάρα και το βιολάκι γρατζουνάνε τα συνήθη folk ακόρντα, ευπρόσδεκτα παράφωνα αλλά καθόλου πρωτότυπα. Οι ερμηνείες, αντιστοίχως ευπρόσδεκτα ρουθουνιστές  σαν γλυκόλαλες σφυρίχτρες, δεν κομίζουν τηγανιτό κοτόπουλο εις Nashville.

Το Lost Highway μας αγγίζει, πρωτίστως, ποιητικά, από τον πρώτο στίχο: Ι’m a rolling stone , all alone and lost / For a life of sin I have paid the cos t/ When I pass by all the people say/ Just another guy on the lost highway: Είμαι μια πέτρα που κατρακυλάει, μόνη και χαμένη, ένας διαβάτης της Χαμένης Λεωφόρου. Φιλοσοφική διάθεση, τρυφερότητα, μελαγχολία, αναστοχασμός. Τα κογιότ ουρλιάζουν στα Απαλάχια, οι αυτοκινητόδρομοι χαράζουν τις κορυφές. Εκεί μεθάνε ο Hank και ο Leo, στραβοπατώντας τα καπέλα τους, δυο «καλαμιές στον κάμπο» των περαστικών… Αλίμονο, ακόμα και οι καουμπόηδες μελαγχολούν.

(εξαιρετικά αφιερωμένο στον Λ. Κ.)

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com. 

* * *

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια

Στο:Αυτό δεν είναι τραγούδι Tagged: Bob Dylan, David Lynch, Hank Williams, Αναστασία Κότσαλη, Leo Payne

from dimart http://ift.tt/2lwe9ro
via IFTTT