—του Παναγιώτη Πούτου για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα—
Στην πολιτεία τού Αρκάνσας επικυρώθηκε το House Bill 1032 που αποτελεί τροποποίηση παλαιότερου νόμου σχετικά με τις εκτρώσεις. Πλέον απαγορεύεται μετά τη 14η εβδομάδα κύησης (δεύτερο τρίμηνο) η καταφυγή στη μέθοδο της χειρουργικής διαστολής και εκκένωσης της μήτρας (συνεχίζουν να επιτρέπονται όμως άλλες, λιγότερο ασφαλείς, μέθοδοι που αντιστοιχούν στο 5% των εκτρώσεων δευτέρου τριμήνου). Ο νέος νόμος επιτρέπει στη γυναίκα, αλλά και στο σύζυγό της, να κάνουν μήνυση στο γιατρό.
Σύμφωνα με δεδομένα που παρέχει η οργάνωση Planned Parenthood οι εκτρώσεις δευτέρου τριμήνου στις ΗΠΑ το 2011 αντιστοιχούσαν στο 8% του συνόλου των εκτρώσεων. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι στο Αρκάνσας το ποσοστό θα είναι αντίστοιχα χαμηλό.
Ο τρόπος που η ιστοσελίδα της εφημερίδας The Independent κάλυψε την είδηση προσφέρεται για σεμινάριο διαστρέβλωσης και χειραγώγησης των αναγνωστών. Ο τίτλος -που παρόμοιός του δημοσιεύτηκε σε πολλές ιστοσελίδες- λέει: «Το Αρκάνσας εγκρίνει νόμο που επιτρέπει στους βιαστές να μηνύουν τα θύματά τους που θέλουν έκτρωση».
Αυτός ο τίτλος είναι τόσο έγκυρος όσο και τα alternative facts που επικαλέστηκε η εκπρόσωπος του νέου προέδρου των ΗΠΑ. Όχι, ο νόμος δεν επιτρέπει στους βιαστές -συνολικά- να μηνύουν και όχι, δεν επιτρέπει μηνύσεις σε θύματα. Στο άρθρο η δημοσιογράφος ψεύδεται ισχυριζόμενη ότι ο σύζυγος θα μπορεί να εμποδίσει τη σύζυγο από το να κάνει έκτρωση. Ο νόμος δε δίνει τέτοια εξουσία στο σύζυγο. Του δίνει την περιορισμένη εξουσία να ασκήσει μήνυση στον γιατρό μόνο αν πρόκειται για τη συγκεκριμένη μέθοδο έκτρωσης και μόνο αν γίνεται στο δεύτερο τρίμηνο της κύησης. Ο νόμος δεν αφορά το υπόλοιπο 92% των εκτρώσεων.
Η δημοσιογράφος αναφέρει μία στατιστική: η συγκεκριμένη μέθοδος εφαρμόστηκε στις 683 από τις 3.771 εκτρώσεις στη συγκεκριμένη πολιτεία το 2015 (δηλαδή το 18,1%). Δεν αναφέρει ωστόσο πόσες από τις 683 ήταν δευτέρου τριμήνου.
Η αναφορά στους βιαστές του τίτλου γίνεται σαφές μέσα στο άρθρο πως είναι ένα ψεύδος: πρόκειται για ένα λογικό άλμα που γίνεται μέσω της υπόθεσης ότι κάποιες εγκυμοσύνες μπορεί να οφείλονται σε συζυγικό βιασμό. Όμως ο συζυγικός βιασμός στις ΗΠΑ αφορά ένα ποσοστό που κυμαίνεται από το 10% ως το 14%. Πρέπει κάποιος να υποθέσει ότι στην πολιτεία του Αρκάνσας κάποιο ποσοστό των συζυγικών βιασμών θα καταλήξει σε εγκυμοσύνη και από αυτό το ποσοστό κάποιες έγκυες θα θελήσουν να κάνουν έκτρωση στο δεύτερο τρίμηνο (8%) και όχι στο πρώτο (92%) και ότι κάποιοι από τους συζύγους-βιαστές θα απειλήσουν με μήνυση κάποιον γιατρό… Δεν είμαι σίγουρος αν όλες αυτές οι υποθέσεις αντιστοιχούν σε ποσοστό μεγαλύτερο του 1% των εκτρώσεων, όμως το βασικό επιχείρημα τόσο του άρθρου όσο και της Karen Musick, συνιδρύτριας του Arkansas Abortion Support Network, είναι ότι ο νόμος θα επιτρέψει στους βιαστές να έχουν λόγο στην έκτρωση.
Είναι γνωστές οι απόψεις πολλών Ρεπουμπλικανών για την έκτρωση και μπορούμε εύκολα να υποθέσουμε ότι ο νόμος αποσκοπεί στο να κάνει πιο δύσκολη τη διαδικασία. Θα ήταν καλό να γίνει μία συζήτηση για τη σκοπιμότητα του νόμου, όμως αυτό είναι αδύνατο να γίνει μέσα από παραπλανητικούς τίτλους, ανακριβή άρθρα και υπερβολικές δηλώσεις που χειραγωγούν τους αναγνώστες και δαιμονοποιούν τον αντίλογο. Τώρα πλέον οι σχεδιαστές του νόμου και οι υποστηρικτές του σχεδόν ταυτίζονται με τους βιαστές. Ο διάλογος απαιτεί ένα χώρο από όπου θα λείπουν τέτοιες μεθοδεύσεις.
Μοιάζει εύκολο να λέμε τερατολογίες για την Αμερική στην εποχή του Τραμπ και είναι ακόμα ευκολότερο κάποιοι αναγνώστες να τις πιστεύουν, αλλά αυτή η τακτική δαιμονοποίησης είναι από κάθε άποψη βλαπτική: παραπλανεί και χειραγωγεί τους αναγνώστες, υποδαυλίζει τον φανατισμό και —κυρίως— ισχυροποιεί τον Τραμπ.
* * *
Εδώ άλλες αναρτήσεις από τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα
Στο:Παροράματα και ημαρτημένα Tagged: Ντόναλντ Τραμπ, Παναγιώτης Λαφαζάνης, The Independent
from dimart http://ift.tt/2l0Sl6Q
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου