zougla: Τα ψάρια

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

Τα ψάρια

Αυτό δεν είναι τραγούδι #942
Dj της ημέρας, η Χριστίνα Παπαβασιλείου

Για να ξεκαθαρίσω από την αρχή τα πράγματα, τα 80’s για μένα μουσικά ήταν κόλαφος. Άσχετα αν ήταν η δεκαετία που δεν άφησα συναυλία για συναυλία. Κι αυτό γιατί όλες τους ήταν απόηχος προηγούμενων δεκαετιών που καβατζάρανε και στην εϊτίλα.

Εκεί λοιπόν προς το τέλος της, το ’88, εμφανίζεται ένα ντουέτο: δύο παλικάρια —άσχημα δεν τα λες, φλώρους σίγουρα τους λες— με μακριά μαλλιά-κοτσιδάκια, ο ένας είναι και πρασινομάτης, ο άλλος στο πιο μπρουτάλ (λέμε τώρα), με λίγα λόγια η χαρά της έφηβης. Οι ίδιοι θεωρούν εαυτούς «νέους Beatles». Κατά κόσμον, Milli Vanilli ( όνομα που με την εκφορά του κατέστρεψε αναρίθμητους Πατρινούς στην προσπάθεια να ρίξουν την απέναντι γκόμενα στο κλαμπ). Τα τραγούδια τους από γλυκερά έως αφόρητα σαχλά. Αλλά στα βίντεο κλιπ και επί σκηνής, τα παλικάρια σιούνται και λυγιούνται, κάνουν στροφές να περιστρέφονται τα κοτσιδάκια, κοπανάνε πόδια με τον ρυθμό, δεξά ζερβά τα γοφιά φορώντας κολάν, ομορφιές να δουν τα μάτια σου. Και τραγουδάνε. Ώπα, εδώ θα κάνουμε μια στάση. Όλοι έχουμε δει να καλούνε σε τηλεοπτικές εκπομπές κάποια τραγουδιάρα και να αντιλαμβανόμαστε ότι δεν τραγουδάει αλλά μιμείται απλώς τις κινήσεις. Κάτι σαν τα ψάρια που ανοιγοκλείνουν το στόμα. Δεν θέλω να σας σοκάρω, αλλά οι Milli Vanilli, ψάρια! Ροφοί συγκεκριμένα, γιατί είχαν και χειλάκια τσουπωτά. Άχνα δεν έβγαζαν, γιατί ούτε καλλίφωνοι ήταν, ούτε καλά καλά αγγλικά δεν γνώριζαν, παρότι σε αυτήν την γλώσσα έκαναν πως τραγουδούσαν.

Βέβαια μέχρι να αποκαλυφτεί όλη αυτή η πατάτα είχαν γίνει διάσημοι, πάμπλουτοι κι είχαν πάρει κι ένα Grammy. Και πότε έγινε η αποκάλυψη ερωτώ; Τον Νοέμβριο του 1990. Εμ! Άλλαξε η δεκαετία κι άρχισαν να ισιώνουν τα πράγματα. Και τους πήραν πίσω το Grammy. Και μετά θέλαν να βγάλουν δίσκο με τις φωνές τους. Τα ψάρια. Και πήγε άπατος ο δίσκος. Κι αυτοί πήγαν κακήν κακώς. Αλλά είχε φύγει η εϊτίλα. Κι αν μη τι άλλο, ήλπιζες για κάτι καλύτερο.

Εδώ λοιπόν θα τους ακούσουμε στο χιτ τους: Girl You Know It’s True. (Ναι, καλά, μην ορκίζεσαι, σε μάθαμε!)

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *

Με αφορμή την έκθεση GR80s. Η Ελλάδα του Ογδόντα στην Τεχνόπολη (25/1,-12/3) στη στήλη δημοσιεύονται τραγούδια (που δεν είναι τραγούδια) της δεκαετίας του ’80.

gr80s_logotitle_gr