Το βιβλίο της άμμου #54
«Απ’ όλες τις πιθανές ιστορίες στο Μεγάλο Βιβλίο, η παρατήρησή μου επιλέγει μόνο μία. Αυτό ονομάζεται κβαντικό άλμα. O Μπορ το εξήγησε λέγοντας πως, μόλις ρίξεις έστω και την παραμικρή κλεφτή ματιά, το Μεγάλο Βιβλίο εξαφανίζεται —η κυματοσυνάρτηση εξειδικεύεται, εκφυλίζεται— και μένεις με μία συγκεκριμένη ιστορία. Ένα ηλεκτρόνιο έχει τόσο πολλές παράλληλες ιστορίες, που μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε’ μόλις, όμως, παρατηρηθεί, η συγκεκριμένη του ιστορία —η θέση του— καθορίζεται. Αυτή η ιδέα δεν άρεσε καθόλου στον Σρέντινγκερ, και γι’ αυτό επινόησε τη δική του ιστορία με τη γάτα στο κουτί που δεν είναι ούτε νεκρή ούτε ζωντανή, μέχρι που ν’ ανοίξει το κουτί και ν’ ανασηκωθεί το καπάκι του».
Για πρώτη φορά η Λόρα σημείωσε κάτι στο μπλοκάκι της. «Μια στιγμή» είπε. «Όλες αυτές οι αναλογίες και οι μεταφορές με μπερδεύουν. H γάτα του Σρέντινγκερ ταυτίζεται με το Μεγάλο Βιβλίο ή είναι ένα πρόσωπο του βιβλίου;»
«Καλή ερώτηση» της είπε. «Για να πούμε την αλήθεια, αυτό αποτελεί αντικείμενο διαφωνίας των φυσικών εδώ και ογδόντα χρόνια. Η κυματοσυνάρτηση είναι ένα πραγματικό αντικείμενο ή μια απλή περιγραφή της πραγματικότητας; Ένα βιβλίο είναι και τα δύο».
Κοίταξε ξανά το ρολόι της. «Έχετε δέκα λεπτά για v’ αρχίσετε να γίνεστε κατανοητός. Μετά, θα πάω για ύπνο».
«Επί πολλά χρόνια» συνέχισε ο Ρίνγκερ, «οι φυσικοί προσπαθούσαν να δημιουργήσουν ένα Μεγάλο Βιβλίο που να προσομοιώνει ενδιαφέροντα προβλήματα: έναν κβαντικό υπολογιστή. Φυσικά, τα περισσότερα βιβλία μιλούν για καθημερινά θέματα: πώς ερωτεύεσαι ή πώς παρασκευάζεις το τέλειο σουφλέ. Αν, όμως, καταφέρεις να βρεις τις κατάλληλες οριακές συνθήκες —τον κατάλληλο θίασο πρωταγωνιστών— και καταφέρεις να εμποδίσεις τους πάντες απ’ το να κοιτάξουν πρόωρα μέσα στις σελίδες του βιβλίου ώστε να το χάνουν να εκφυλιστεί, τότε θα μπορούσες να δημιουργήσεις ένα μεγάλο βιβλίο που να εκτελεί όποιον υπολογισμό θέλεις· που να μπορεί να θέτει σε κίνηση όποιο σύστημα επιλέξεις.
Αν ήταν αρκετά μεγάλο, θα μπορούσε να θέσει σε κίνηση ακόμα και το ίδιο το σύμπαν».
O χρόνος κυλούσε, κι ο Ρίνγκερ καταλάβαινε απ’ την έκφραση της Λόρας κι απ’ το γεγονός ότι δεν έπαιρνε σημειώσεις, πως όσα της έλεγε, δεν ήταν απ’ αυτά που οι δημοσιογράφοι βρίσκουν συναρπαστικά.
«Καλά όλα αυτά» του είπε, «αλλά ο κίνδυνος πού είναι;» «Με τα ενεργειακά επίπεδα που σχεδιάζουν να φτάσουν στο Κρέιγκχαρον, ενδέχεται το Μεγάλο Βιβλίο να μην καταφέρει να καταλήξει σε μία μόνο εκδοχή. Θα κινδύνευε να παραμείνει παγιδευμένο ανάμεσα σε πολλές, αντιφατικές μεταξύ τους εκδοχές».
«Αυτό μου θυμίζει λίγο το μυθιστόρημα του Χόφμαν» σχολίασε εκείνη. «Αλλά, εκτός απ’ τους πονοκεφάλους που ενδέχεται να προκαλέσει, πού είναι το πρόβλημα;»
«H διαφορά» είπε ο Ρίνγκερ, «είναι πως ο Γάτος Μουρ είναι μια φανταστική ιστορία, που επινοήθηκε πριν από πολλά χρόνια από κάποιον που είχε ως μοναδικό σκοπό να ψυχαγωγήσει το κοινό του. Το Μεγάλο Βιβλίο μου συμβολίζει κάτι απόλυτα πραγματικό, κάτι με το οποίο μπορείς να κάνεις προβλέψεις. Το Μεγάλο Βιβλίο μου είναι κάτι που σου λέει: Πήγαινε στο τάδε μέρος, την τάδε ώρα, και να τι ακριβώς θα δεις. Πας εκεί και το βλέπεις, κι είναι όπως τα έγραφε το Μεγάλο Βιβλίο. Αυτά, εμείς οι φυσικοί, συνηθίζουμε να τα αποκαλούμε «πραγματικότητα”, και δεν έχουν καμία σχέση με περίπλοκα μυθιστορήματα».
* * *
Andrew Crumey, Μόμπιους Ντικ, μετάφραση: Τεύκρος Μιχαηλίδης, Πόλις, Αθήνα 2006.
Ανθολόγος σήμερα, ο Γιώργος Τσακνιάς
Εικόνα εξωφύλλου: Λιουμπόφ Ποπόβα, «Ζωγραφικό αρχιτεκτόνημα», 1918
* * *
—Στη στήλη αυτή δημοσιεύονται αποσπάσματα βιβλίων που μιλούν για άλλα βιβλία, πραγματικά ή φανταστικά. Εντοπίστε σχετικά αποσπάσματα και στείλτε τα στο dimartblog@gmail.com για να γίνετε ο ανθολόγος της ημέρας—
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Το βιβλίο της άμμου
Στο:Το βιβλίο της άμμου, Uncategorized Tagged: Andrew Crumey, Γιώργος Τσακνιάς, Τεύκρος Μιχαηλίδης
from dimart http://ift.tt/2iWJVN2
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου