zougla: Η τηκομένη χιών

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2017

Η τηκομένη χιών

—του Γιώργου Μητά—

Η ασυνήθιστη αθηναϊκή χιονόπτωση ξύπνησε, μεταξύ άλλων, αναγνωστικές μνήμες θαμμένες στους πάγους του χρόνου κι έφερε πλάι πλάι, δίπλα στη χθεσινοβραδινή εστία, παλιές, αγαπημένες ιστορίες: θα άξιζε να ζήσει κανείς και πάλι την αγωνιώδη προσπάθεια του περιπλανώμενου τυχοδιώκτη ν’ ανάψει φωτιά προκειμένου να κρατηθεί στη ζωή, κάπου στις παγωμένες όχθες του ποταμού Χέντερσον, κοντά στη Βερίγγεια Θάλασσα (Τζακ Λόντον, «Για μια φωτιά», Αμερικανικά Διηγήματα Β’, Γράμματα, 1983), ή να αναβιώσει την αλησμόνητη εκείνη χριστουγεννιάτικη ολονυκτία στον ετήσιο χορό των δεσποινίδων Μόρκαν, στο σπίτι της νήσου Άσερ, τότε που, με το πρώτο φως της μέρας και την αναχώρηση των επισκεπτών, μέσα από τις νιφάδες του χιονιού αναδύθηκε ένας αψηλάφιστος κόσμος σκιών και δακρύων (Τζέημς Τζόυς, «Οι Νεκροί» (Δουβλινέζοι), Ηριδανός 1977), ή, έστω, να ακολουθήσει στο φρέσκο χιόνι τα μυστηριώδη χνάρια του αλλόκοτου ανθρώπου που φθάνει εξουθενωμένος στο πανδοχείο της κυρίας Χωλλ, έτοιμος ν’ αποσπάσει τους επιδέσμους από το πρόσωπό του και, αφού ανακτήσει τις δυνάμεις του, να ξεσπάσει την οργή του πάνω στους φιλήσυχους κατοίκους του χιονοσκεπασμένου Ίπιγγ (Ε.Γ. Ουελλς, Ο Αόρατος, μετ. Α. Παπαδιαμάντης, Κίχλη, 2009).
Εμείς πάλι, θα μοιραστούμε τη βαριά από τα χνώτα ατμόσφαιρα της καλύβας των «Εξόριστων του Πόκερ Φλατ», αλλά και τη μοίρα των ενοίκων της (Φράνσις Μπρετ Χαρτ, Αμερικανικά Διηγήματα Α΄, Γράμματα, 1983), μέχρις ότου χιμήξει μέσα ο παγωμένος άνεμος και σβήσει, μαζί με τις ελπίδες των αποβλήτων που έχουν βρει εκεί καταφύγιο, και την τελευταία αράδα της θλιβερής ιστορίας!