zougla: Γουάτ ιζ karpazia?

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2017

Γουάτ ιζ karpazia?

—του Γιώργου Τσακνιά—

[για τη στήλη: «Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο» — Ασκήσεις καθημερινότητας εν Queneau]

* * *

Εσωτερικό. Μαξίμου. Μέρα. Ένας άντρας κάθεται σε μια πολυθρόνα με τα πόδια ανεβασμένα σε ένα γραφείο με υπολογιστή, τηλεόραση και 2-3 τηλεφωνικές συσκευές. Μπροστά του έχει την Αυγή και το περιοδικό TV Zapping. Στην τηλεόραση έχει μόλις αρχίσει να παίζει διαφημίσεις και ο άντρας, που μέχρι στη στιγμή εκείνη ήταν καρφωμένος στην οθόνη, στρέφεται προς το pc να δει τα notifications του στο facebook. Μετά, παίρνει το κινητό του και βγάζει μια σέλφι, σουφρώνοντας ναζιάρικα τα χειλάκια σε duckface και μετακινώντας το κινητό πέρα δώθε ώστε να φαίνεται όσο το δυνατόν καλύτερα το γραφείο πίσω του.Τι στιγμή εκείνη χτυπάει ένα σταθερό. Το κοιτάζει ενοχλημένος, μετά από δυο τρία κουδουνίσματα αναστενάζει και το σηκώνει.

Ναι! Ναι; Ποιος… Γουάτ; Ίνγκλις; Γιες, άι ντου… Γιες, γιες, δις ιζ δε γκρικ πράιμ μίνιστερ’ς όφις. Νόου, δε πράιμ μίνιστερ ιζ νοτ χίερ ράιτ νάου. Χι ιζ γουέρκινγκ φρομ χιζ όφις ιν Θεσσαλονίκη τουντέι. Γουάτ; Γιες, ενάδερ σίτι, χι χαζ του όφισεζ… Μπατ γουάτ ντου γιου κέαρ, ρε; (Συνοφρυώνεται, φωνάζει). Χου ιζ δις; Χου αμ άι σπίκινγκ του; Γουάτ; Ξαβιέ χου; Πράιμ μίνιστερ οφ Λούξεμπουργκ; Χου, Ρόζα; Αααα, Λούξεμπουργκ δε κάντρι… Άι σι… Αααααααα! Μεσιέ Μπετέλ, χάου αρ γιου; Νάις του χίερ γιου. Γουατ; Γιες, άι νόου, γιου αρ νοτ χίερ, γιου αρ δέαρ, χα χα χα! Μπατ άι ‘μ χίερ εντ άι καν χίερ, χα χα χα, χιλάριους! Ένιγουεϊ, Αλέξης ιζ νοτ χίερ ίδερ. Απ, νορθ. Γιες, βέρι νορθ. Θεσσαλονίκη. Κολντ, μπουγάτσα, μπάοκ — μπατ εν ερότικ σίτι, του. Εντ δε φουντ ιζ όσομ… Γουάτ; Μι; Γουελ, άι αμ χιζ ράιτ χαντ, σόου το σπικ. Χιζ ράιτ χαντ, νοτ χιζ ρονγκ χαντ, χα χα χα! Μάι νέιμ ιζ Καρανίκ. Νικ Καρανίκ. Γιες. Μπλακ Νικ ιν τέρκις. Γουάτ; Νόου, άι αμ νοτ τέρκις, άι αμ γκρικ, μπατ, γουέλ, γιου σι, γουί χαντ φορ χάντρεντ γίερς δε Τερκς χίερ, εντ… Ένιγουεϊ, ιτ ιζ κομπλικέιτεντ, λάικ ε ριλέισιονσιπ ον φέισμπουκ, χα χα χα… Γουάτ καν άι ντου φορ γιου, μίστερ Λούξεμπουργκ πράιμ μίνιστερ; Γουάτ γουέρντ γιου ντου νοτ αντερστάντ; Γουάτ; Καν γιου σπελ ιτ πλιζ; (Σημειώνει με ένα μολύβι πάνω στο περιοδικό. Μετά, κοιτάζει τις σημειώσεις του και μουρμουρίζει). Ka… Kar… Όου, άι σι! Karpazia! Γουέλ, γιου μιν γουέν Αλέξης μετ γιου δι άδερ ντέι εντ χι κάιντα χιτ γιου ον δε χεντ; Γιες, δατ’ς γουάτ γουί κολ ιτ χίερ, «karpazia». Άκτσουαλι, ιτ’ς φρέντλι. Χι ντιντν’τ μιν το χερτ γιου, ορ ένιθινγκ. Μέιμπι χι γουόντεντ το πλέι «μπιζ». Γιου νόου γουατ δατ ιζ, ντον’τ γιου; Γουάτ; Γιου ντον’τ! Γουάτ δε φακ… Χμ, άι’μ σόρι αμπάουτ δε φρεντς, χα χα χα! Γουέλ, γιου σι «μπιζ» ιζ ε γκρικ γκέιμ: ουάν τερνς χιζ μπακ σόου χι καν’τ σι εντ δε ρεστ σταντ μπιχάιντ χιμ εν ουάν γκιβς χιμ ε «karpazia» εντ δεν ε γουάν χου ρισίβντ δε «karpazia» τερνζ αράουντ εντ τράιζ του γκες χου χιτ χιμ… Γουί πλέι δατ ε λοτ ιν δε κάμπινετ εντ δε πάρλιαμεντ. Ιτ ολ στάρτεντ μπακ ιν δε γίερς γουεν γουί γουέρ στιούντεντς, ιν δε αμφιθίατερζ. Αχ, δόουζ γουέρ δε ντέιζ… (Χαμογελάει νοσταλγικά). Γουάτ; Γιες, άι’μ χίερ, Ξαβιέ, άι’μ σόρι, σορτ οφ γκατ κάριντ αγουέι μπάι δε μέμοριζ… Γουάτ; Όου, άι σι, γιου χαβ ουάν μορ γουέρντ το ασκ αμπάουτ… Χμ, σπελ ιτ φορ μι, πλιζ. (Παίρνει πάλι το μολύβι). P…o… u… s… t… a… r… i… o… (Καταλαβαίνει τι είναι και κοκκινίζει). Αχ, δις γουόζ μοστ ανφόρτσιουνετ, μπισάιντς, δις Νικολόπουλος γκάι ιζ νοτ ουάν οφ ας, γιου σι, Ξαβιέ, χι ιζ εν Ιντινπέντεντ Γκρικ, νόου, σόρι, άι μην χι ΓΟΥΟΖ εν Ιντιπέντεντ Γκρικ… Γουάτ; Γιες, δέι αρ άουρ άλαϊζ, μπατ… (Χάνει τα λόγια του. Την ίδια στιγμή, βλέπει στην οθόνη μπροστά του ότι οι διαφημίσεις τελειώνουν και εμφανίζεται η Ελένη Μενεγάκη). Γουάτ; Γουάτ; Άι κάν’τ χίερ γιου… Μαστ μπι δεν κονέξιον… Φάκινγκ οτέ, πραϊβεταϊζέισον μάι ας, χχχχχχχχ, χχχχχχχ, κρρρρρρρρρρρρ… (Απομακρύνει το ακουστικό από το χέρι του και κάνει με το στόμα περίεργους ήχους, σαν παράσιτα, χωρίς να παίρνει το βλέμμα του από την οθόνη της τηλεόρασης). Καν’τ χίερ γιου, Ξαβιέ, σόρι, γκατ του γκόου, χχχχχχχ, σσσσσσσσ, τρρρρρρρρ… Κολ ιν ε ντέι ορ του, οκ; Αλέξης γουίλ μπι μπακ. Χχχχχχχχχχ, κρκρκρκρκρκρκρ… Μπάι νάου! Μπάι! (Το κλείνει, ανεβάζει τα πόδια πάλι στο γραφείο και συνεχίζει να απολαμβάνει απερίσπαστος την Ελένη Μενεγάκη).

* * *