—του Αλέξανδρου Ζωγραφάκη—
Πολλές φορές συνδιαλέγομαι με ήρωες βιβλίων ή με συγγραφείς που έχω αγαπήσει. Μου αρέσει να φαντάζομαι τις αντιδράσεις τους σε δικά μου προβλήματα. Έτσι εξάλλου μου ήρθε η ιδέα να τους βάλω σε κείμενα όπου θα εμφανίζονται σε καταστάσεις μιας πεζής καθημερινότητας. — Α. Ζ.
* * *
Στον προτελευταίο όροφο του Πύργου των Αθηνών ο J.G. Ballard διατηρεί ένα αχανές διαμέρισμα. Στην εξωτερική δίφυλλη πόρτα μια διακριτική πλακέτα κλείνει το μάτι στον επισκέπτη: «High Rise Industries Inc.». «Έζησα για χρόνια στην εξοχή. Μάλλον βαρέθηκα. Εδώ, μπορώ ακόμα να ονειρεύομαι ανενόχλητος το παρελθόν» μου λέει μόλις καθόμαστε μπροστά στο πελώριο floor to ceiling παράθυρο. Η θέα είναι τόσο εντυπωσιακή που σου φαίνεται τετριμμένο να την σχολιάσεις. «Η σιωπή συνιστά ύψιστη μορφή ευγλωττίας», λέει καθώς με παρατηρεί να χαζεύω έξω. Ανάβει τσιγάρο. «Τις νύχτες που το κέντρο τής πόλης φλεγόταν από συμπλοκές, καθόμουν εδώ. Οι καταστροφές έχουν μια άγρια ομορφιά, ξέρεις. Ειδικά όταν τις παρατηρείς από το σωστό σημείο», μου λέει. Δεν σχολιάζω. Εξάλλου γνωρίζω καλά ποιον έχω επισκεφτεί. Τον ρωτάω πόσα χρόνια έρχεται στην Αθήνα. «Αγόρασα το χώρο αυτό στα μέσα τής δεκαετίας τού ’70, αλλά άρχισα να έρχομαι πιο συχνά από το ’95 και μετά». Τον ρωτάω για τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας που έχουν τοποθετηθεί στην οροφή. «Ναι, ξέρω. Αναρωτιέσαι για τους κινδύνους. Λοιπόν, πολλές νύχτες, στον ύπνο μου, νομίζω ότι ονειρεύομαι συνομιλίες» λέει. «Tι συνομιλίες;» ρωτάω με απορία. Με κοιτάζει. «Σου φαίνεται περίεργο, αλλά συμβαίνει. Η υψηλή ακτινοβολία προκαλεί αύξηση της διαπερατότητας του αιματοεγκεφαλικού φραγμού. Είναι πιθανό να έχουν μεταλλαχθεί κάποια κύτταρά μου και με κάποιο τρόπο να συντονίζομαι με τα δίκτυα. Έχω μετατραπεί σ’ ένα βιολογικό echelon. Αποκτάς εντελώς διαφορετική άποψη για τους ανθρώπους όταν ακούς τόσες και τόσες συνομιλίες που δεν θα έπρεπε ν’ ακούς», λέει. «Μα οι περισσότερες πρέπει να είναι εντελώς ανούσιες, ηλίθιες. Πονοκέφαλος και μόνο», λέω. Χαμογελάει. «Ακριβώς αυτό. Πονοκέφαλος, σίγουρα. Αλλά η ανθρώπινη ηλιθιότητα είναι αληθινό διαμάντι για έναν συγγραφέα. Είναι η πιο αγνή και αυθεντική πηγή έμπνευσης. Και θα σου εξηγήσω και γιατί: ο ηλίθιος φέρνει τον εαυτό του σε καταστάσεις και αδιέξοδα που δεν θα μπορούσες ποτέ να επινοήσεις εκούσια. Ο ηλίθιος είναι το απόλυτο ινδικό χοιρίδιο. Ο ηλίθιος είναι οι δροσόφιλές μου. Κι εγώ, πέρα και πάνω από ηθικούς φραγμούς, είμαι ο λαθροεπιστήμονας που του δίνεται η ευκαιρία να τον μελετήσει. Καλώς ήρθες στο εργαστήριο μου».
* * *
They Live
Στο:They Live Tagged: Αλέξανδρος Ζωγραφάκης
from dimart http://ift.tt/2hWx2CD
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου