zougla: Old man

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016

Old man

Αυτό δεν είναι τραγούδι #892
Dj της ημέρας, η Εύη Τσακνιά

Η αγάπη μου για τον αμερικανικό κινηματογράφο και την αμερικανική folk-rock μουσική είναι δεδομένη και δηλωμένη. Ως εκ τούτου έχω πάντα τα αυτιά τεντωμένα για να τσακώσω την πρώτη νότα της κιθάρας από όπου κι αν προέρχεται. Όπως επίσης μεροληπτώ υπέρ πολλών αμερικανικών ταινιών, καταπίνοντας συχνά αρκετές χοντράδες, προκειμένου να πέσω επάνω στη βαθιά Αμερική σε κάποια άσχετη στιγμή και σκηνή της ταινίας.

Τις προάλλες, η ταινία «Αναλώσιμοι 3» που έβλεπα στην τηλεόραση, επεφύλασσε μια αναπάντεχη έκπληξη στο τέλος, του κατά τα άλλα εντελώς προβλεπόμενου στόρυ (σενάριο Συλβέστερ Σταλόνε), που έχει πάνω-κάτω ως εξής:

Αφού έχουν κληθεί να αναλάβουν και πάλι δράση οι βετεράνοι old men —Συλβέστερ Σταλόνε, Χάρισσον Φορντ, Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, Μελ Γκίμπσον, Τζέισον Στέιθαμ, Γουέσλι Σνάιπς, Αντόνιο Μπαντέρας—, συγκροτούν μια καινούργια ομάδα «Αναλώσιμων» από νέο μισθφορικό αίμα και πάνε όλοι μαζί σε μια αποστολή στη Σομαλία, όπου φυσικά γίνεται χαμός, κερδάνε, γυρίζουν back home μπαρουτοκαπνισμένοι και εκεί στο μπαράκι της γειτονιάς. Ενώ η παλιοσειρά πίνει τις μπύρες της γιορτάζοντας την επιτυχία της αποστολής, οι νεαροί Αναλώσιμοι ανεβαίνουν στη σκηνή του μπαρ και αρχίζουν να τραγουδούν το «Old Man» του Νιλ Γιανγκ, καθώς πέφτουν οι τίτλοι τέλους.

Το τραγούδι, οικείο και αγαπημένο, έπρεπε να το δω σε μια τέτοια ταινία για να ηχήσει τόσο αναπάνεχα υπέροχο και με τόσο εξώφθαλμο συμβολισμό, ώστε να ενδιαφερθώ για τα λόγια, το νόημα και την ιστορία του, λες και το άκουγα για πρώτη φορά.

Την ιστορία του τραγουδιού, που την διηγείται βέβαια πολύ καλύτερα ο ίδιος ο Νιλ Γιανγκ στο βίντεο που επισυνάπτεται, πριν παίξει το ομώνυμο τραγούδι στο Ryman Auditorium το 2006, έχει ως εξής:

Ο νεαρός Νιλ Γιανγκ πήγε στο Redwood της Βόρειας Καλιφόρνια το 1970 για να αγοράσει ένα ράντσο. Παρά την ανερχόμενη καριέρα του και το ήδη διάσημο όνομά του, ο επιστάτης του ράντσου, Λούι Άβιλα, δεν μάσησε ή δεν τον ήξερε· ο Λούι δεν κρατήθηκε και ρώτησε τον Νιλ πώς αυτός, ένας νεαρός χίπης —τους οποίους χίπιδες δεν είχε προφανώς και σε μεγάλη υπόληψη— είχε τα χρήματα για ν’αγοράσει μια τόσο μεγάλη έκταση. Ο Γιανγκ του απάντησε με τον ολιγόλογο, λίγο μπλαζέ, τρόπο του: «I was just lucky Louie, just real lucky», για να εισπράξει την απάντηση του Λούι: «Well, that’s the damnest thing I’ve ever heard».

cmlwyutwmaadyox Λούι και Νιλ, 1971

To ράντσο, όπου μένει μέχρι σήμερα ο Νιλ Γιανγκ, το αγόρασε τελικά και το ονόμασε «Broken arrow», από το ομώνυμο τραγούδι της εποχής που συμμετείχε στους Buffalo Springfield (1966 – 1968).

Αλλά και ο Λούις Άβιλα έμελλε να μείνει στην ιστορία. Το 1972, ο νεαρός πλούσιος χίπης έγραψε το «Old Man» για τον Λούι, που αμφισβήτησε τη γενιά της αμφισβήτησης. Το «Old Man» κυκλοφόρησε πρώτα ως σινγκλ, έσπασε τα charts και συμπεριελήφθη στο Harvest, που έγινε το νούμερο 1 άλμπουμ στην Αμερική του 1972 και ένα από τα 500 σπουδαιότερα άλμπουμ όλων των εποχών κατά το περιοδικό Rolling Stone.

Και στο φινάλε, είχε δίκιο. Ήταν μόνο εικοσιτεσσάρων and there was so much more…

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.