zougla: Αισθηματικές νουβέλες στο πιάνο

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

Αισθηματικές νουβέλες στο πιάνο

319733_387755441272093_12390868_n1

Το βιβλίο της άμμου #52

Υπήρχαν απογεύματα που εγώ έφτιαχνα κάτι σιωπηλό πίσω απ’ τις τάβλες. Άκουγα τα βήματά της στο φλοιό πεύκου που κάλυπτε το δάπεδο της αυλής, σήκωνα λίγο το κεφάλι και την έβλεπα να κρύβει βιβλία κάτω απ’ τα ρούχα που της άλλαζαν το σχήμα του σώματος, που έκαναν την κοιλιά ή τον πισινό ή τους ώμους της τετράγωνους.

Ύστερα, όταν σήκωνα το καπάκι ενός πιάνου, έβρισκα στοίβες αισθηματικές νουβέλες. Ήταν βιβλία γραμμένα στα βραζιλιάνικα. Σχημάτιζαν συλλογές που είχαν γυναικεία ονόματα: Σαμπρίνα, Μπιάνκα, Ζούλια. Διαβάζοντας τα ονόματα των συγγραφέων, η κόρη μου φανταζόταν ερωτευμένες γυναίκες που γνώριζαν τη ζωή: Ρόζμαρι Κάρτερ, Βάιολετ Γουίνσπιρ, Αν Μάθερ, Βανέσα Τζέιμς, Λίνσεϋ Στήβενς, Ελίζαμπεθ Πέτυ, Αν Κούπερ, Πένυ Τζόρνταν, Κέισυ Ντάγκλας, Ρεμπέκα Στράτον, Φλόρα Κιντ, Τζέιν Ντόνελυ, Λίντα Χάρελ, Ρέιτσελ Λίντσεϋ, Έσι Σάμερς, Κατρίνα Μπριτ, Αμάντα Κάρπεντερ, Αν Χάμπσον, Τζάνετ Ντέιλυ, Μάτζορι Λιούτυ, Κάρολ Μόρτιμερ. Προτού ξεκινήσει το διάβασμα, η κόρη μου διάλεγε μια επίσημη φωνή και στη σιωπή του νεκροταφείου πιάνων ψιθύριζε τον τίτλο του βιβλίου που κρατούσε: Απελπισμένα Ερωτευμένη, Η Ώρα της Αγάπης, Μια Γυναίκα Μόνο, Η Επικίνδυνη Αντίζηλος, Δρόμος Χωρίς Επιστροφή, Το Παιχνίδι της Σαγήνης, Συνέβησαν Όλα στο Παρίσι, Έρωτας Χωρίς Γάμο, Ο Ατσάλινος Άντρας, Ο Φόβος της Αγάπης, O Ξένος στο Διπλανό Σπίτι, Σκλάβα της Περηφάνιας, Υπέρτατη Εμμονή, Κλεμμένη Καρδιά. Κι έμπαινε σε κόσμους φθόνου και έρωτα, περηφάνιας και έρωτα, φόβου και έρωτα, ζήλιας και έρωτα, προδοσίας και έρωτα, με δυνατές και ευαίσθητες γυναίκες που δεν θα ξεχνούσε ποτέ και λέγονταν: Τσέρυ, Βικ, Λάουρα, Έλεν, Τζέιν, Πόλυ, Κέιτ, Κέισυ, Σάρα, Ρέιν, Λουέντα, Ρόουζ, Σάλυ, Λη, Σόφι, Τζένσα, Μπρουκ, Βίβιαν, Μάγκντα, Ρόμπιν, Μαντλίνμε ωραίους και καλοχτενισμένους άντρες που χαμογελούσαν στις παθιασμένες φωτογραφίες των εξώφυλλων και λέγονταν: Μαξ, Γκουίλ, Μαρκ, Ρικ, Μπράντον, Φλιντ, Μάρκους, Άνταμ, Τζέρεμυ, Λήον, Καρλ, Μάγκνους, Νικ, Κόουλ, Ντην, Κλέυ, Ρόμπερτ. Κι έτσι περνούσαν οι ώρες, έτσι περνούσαν τα απογεύματα.

Στις τελευταίες σελίδες, μετά από τόσες ανατροπές, γρουσουζιές, εμπόδια, όταν πια φαινόταν απίθανο, η Μαρία ανέπνεε βαθιά, γιατί πίστευε ξανά σ’ εκείνο που ποτέ δεν είχε πάψει να πιστεύει: η αγνή και ειλικρινής αγάπη πάντα νικά.

* * *

Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο, Νεκροταφείο πιάνων, μετάφραση: Αθηνά Ψύλλια, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2009.

Ανθολόγος σήμερα, ο Γιώργος Τσακνιάς

nekrotafeio-pianwn

* * *

—Στη στήλη αυτή δημοσιεύονται αποσπάσματα βιβλίων που μιλούν για άλλα βιβλία, πραγματικά ή φανταστικά. Εντοπίστε σχετικά αποσπάσματα και στείλτε τα στο dimartblog@gmail.com για να γίνετε ο ανθολόγος της ημέρας—