zougla: I Sing the Body Electric

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1286
DJ της ημέρας, ο Γιώργος Τσακνιάς

I sing the body electric,
The armies of those I love engirth me and I engirth them,
They will not let me off till I go with them, respond to them,
And discorrupt them, and charge them full with the charge of the soul.

Έτσι ξεκινά ένα ποίημα του Walt Whitman από το Leaves of grass (1855). Όπως και πολλά άλλα ποιήματα του Whitman, ήταν αρχικά άτιτλο και ο τίτλος προστέθηκε αργότερα (συγκεκριμένα στην έκδοση του 1867). Πρέπει να πούμε ότι τότε ακόμη η λέξη «ηλεκτρικός» δεν είχε αποσαφηνιστεί με ακρίβεια και η χρήση της δεν είχε επικρατήσει ευρέως (το 1855 ο Τόμας Έντισον ήταν οκτώ ετών και ο Νίκολα Τέσλα δεν είχε καν γεννηθεί, ήθελε ένα χρόνο ακόμα).

walt-whitman-391107

Το ποίημα αυτό του Whitman έχει εμπνεύσει πολλούς και διαφορετικούς μεταξύ τους δημιουργούς. Έχουμε και λέμε:

Στις 18 Μαΐου 1962 παίχτηκε το 100ό επεισόδιο της θρυλικής τηλεοπτικής σειράς Twilight Zone. Το είχε γράψει ο Ray Bradbury και είχε τίτλο I sing the body electric. Θέμα του, ένα ρομπότ-γιαγιά που μεγαλώνει τρία παιδάκια που έχουν χάσει τη μαμά τους. Το ρομπότ αποδεικνύεται σούπερ στοργική και ευαίσθητη γιαγιά, με μπόλικη συναισθηματική νοημοσύνη. Το 1969 ο Bradbury έβγαλε και μια ανθολογία επιστημονικής φαντασίας με αυτόν τον τίτλο, στην οποία συμπεριλαμβανόταν το —επίσης ομώνυμο— διήγημά του, βασισμένο στο προαναφερθέν επεισόδιο του Twilight zone. Το 1982, παίχτηκε στο NBC μια τηλεταινία του Noel Black, βασισμένη στην ιστορία αυτή, με τίτλο Η ηλεκτρική γιαγιά.

0553119427

Ιδού η αρχή του επεισοδίου του Twilight zone:

Το 1972 κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ των Weather Report, του σούπερ γκρουπ της fusion jazz. Ο τίτλος του ήταν I sing the body electric. Ο Jaco Pastorius δεν είχε γίνει ακόμα μέλος του γκρουπ (όχι ότι οι υπόλοιποι ήταν τίποτα δευτεράντζες, απλώς, ο Jaco αξίζει να αναφέρεται, ακόμα και για την απουσία του). Μεταξύ των guest μουσικών, ο μεγάλος κιθαρίστας Ralph Towner:

Το 1976, ο Klaus Schulze, γερμανός κιμπορντίστας και συνθέτης ηλεκτρονικής μουσικής (κάτι ανάμεσα σε Kraftwerk και Brian Eno) και μέλος για ένα σύντομο διάστημα των Tangerine Dream, βαφτίζει μια από τις μεγαλόπνοες ambience συνθέσεις του I sing the body electric:

Το 1980, σάμπως για να σαλπίσει την έλευση των 80s, γυρίζεται το Fame. Ένα από τα τραγούδια της ταινίας είχε τον τίτλο I sing the body electric (η φράση ακούγεται στον πρώτο στίχο). Το κομμάτι είχε γράψει ο Michael Gore. Ζητώ συγγνώμη από τον Walt Whitman, τον Ray Bradbury και τους Weather Report που βάζω Fame μετά από αυτούς, αλλά είπαμε να κάνουμε επιστημονική δουλειά:

Το ίδιο κομμάτι από το Fame χρησίμευσε ως σήμα μιας εκπομπής αερόμπικ στο PBS τη δεκαετία του ’90:

Άλλη μια αφόρητη εϊτίλα, από τους καναδούς Rush και το 1984: Από το δέκατο άλμπουμ τους Grace Under Pressure, το κομμάτι The body electric:

Το 1988, στην ταινία Bull Durham του Ron Shelton, η Susan Sarandon απαγγέλλει τους τρεις πρώτους στίχους από το ποίημα του Whitman στον Tim Robbins, που την ακούει εμβρόντητος, δεμένος στο κρεβάτι της (δεν κατόρθωσα να βρω το απόσπασμα στο youtube). Σε κάποιο άλλο σημείο η Sarandon έχει έναν ξεκαρδιστικό καβγά με τον Kevin Kostner, σχετικά με τον William Blake — συνυπάρχουν εδώ Blake και Whitman, όπως στο Down by law του Jarmusch. Η ταινία κλείνει με άλλη μία αναφορά στον Whitman.

Δέκα χρόνια μετά την ταινία, ο αμερικανοβρετανός Kurtis Mantronik κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με τον γνωστό τίτλο, αφού τον πείραξε λίγο: I Sing the Body Electro.

Το 2011 κυκλοφόρησε το I sing the body electric του τριπ χοπ συγκροτήματος Arms and Sleepers:

Την ίδια χρονιά, κυκλοφορεί ο δίσκος της ποιήτριας Andrea Gibson με τίτλο Flower boy. Εκεί υπάρχει ένα ποίημα για το σώμα, με τίτλο I sing the body electric, esp;ecially when my power’s out:

Ένα χρόνο αργότερα, το 2012, η Lana del Rey κυκλοφορεί το δικό της Body electric. Η Lana είναι fan του Whitman — το δηλώνει εξάλλου και στην αρχή του κομματιού: Whitman is my daddy:

* * *

2312045-VXXVFCUI-7

Stardust: I Sing the Body Electric, Jim Whalen

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *