zougla: Που πήγε ο παππούς;

Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018

Που πήγε ο παππούς;

Βιβλία για παιδιά: προτάσεις μιας βιβλιόφιλης μαμάς

—της Αγγελικής Μποζίκη—

Μέχρι πρόσφατα, ο θάνατος και το πώς θα τον εξηγήσουμε σε ένα παιδί ήταν ένα θέμα «ταμπού», που μας έφερνε σε δύσκολη θέση. Όμως ο θάνατος είναι μέρος της ζωής και σίγουρα τα παιδιά μας θα βιώσουν κάποια στιγμή την απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου. Ευτυχώς τελευταία έχουν κυκλοφορήσει μερικά βιβλία που καταπιάνονται με το συγκεκριμένο θέμα, με ευαισθησία και ενσυναίσθηση. Ένα από αυτά είναι το Που πήγε ο παππούς; της Στέλλας Μιχαηλίδου, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος.

— Γιαγιά, ο παππούς πήγε στον ουρανό;
— Ναι, πήγε στον ουρανό.

Με αυτή την ερώτηση ξεκινάει το βιβλίο. Μια ερώτηση που κάνει κάθε παιδί όταν αντιλαμβάνεται την απουσία ενός αγαπημένου προσώπου. Το παιδί της ιστορίας μας, δεν περιορίζεται μόνο σε αυτή την ερώτηση. Βομβαρδίζει με ερωτήσεις την γιαγιά του, θέλοντας να μάθει που βρίσκεται ο παππούς και αν έχει πάρει άλλη μορφή. Η γιαγιά οπλισμένη με υπομονή και με τρυφερότητα έχει απαντήσεις για όλες του τις ερωτήσεις, βοηθώντας το να κατανοήσει την απουσία του παππού και να δώσει την δική του ερμηνεία. Έτσι ο παππούς γίνεται σύννεφο, βροχή, αστέρι, λουλούδι, θάλασσα και άλλα. Βρίσκεται στα στοιχεία της φύσης και σε πράγματα που μπορούμε να αισθανθούμε με όλες μας τις αισθήσεις.

Η Στέλλα Μιχαηλίδου συνθέτει μια ιστορία που χρησιμοποιεί τα στοιχεία της φύσης, την φαντασία και την αγάπη σε όλες της τις μορφές, που στο τέλος θα λειτουργήσει ανακουφιστικά και θα βοηθήσει μικρούς και μεγάλους να κατανοήσουν την απώλεια, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Το κείμενο λειτουργεί σαν βάλσαμο για την ψυχή μας και θα βοηθήσει να απαντήσουμε τις ερωτήσεις των παιδιών μας. Και στο τέλος μας αφήνει με μια νότα αισιοδοξίας — γιατί τελικά αυτούς που αγαπάμε, ακόμα και όταν δεν είναι πλέον κοντά μας, τους βλέπουμε και τους αισθανόμαστε. Εκπληκτικά συμπληρώνει το κείμενο η εικονογράφηση της Mariona Cabassa. Πολύχρωμη και γεμάτη ζωή έρχεται να δώσει μια ακόμα αισιόδοξη νότα αντισταθμίζοντας το κάπως «βαρύ» θέμα της ιστορίας.

Όσο κι αν μεγαλώνουμε, ο θάνατος και η απώλεια αυτών που αγαπάμε είναι κάτι που δύσκολα διαχειριζόμαστε και κάθε βοήθεια είναι πολύτιμη. Το συγκεκριμένο βιβλίο μπορεί να απευθύνεται σε παιδιά από τεσσάρων ετών, αλλά πιστεύω ότι μπορεί να αποτελέσει βάλσαμο και για τους μεγαλύτερους αναγνώστες και να βοηθήσει όλους μας, μικρούς και μεγάλους να κατανοήσουμε ότι η πραγματική αγάπη δεν χάνεται και ότι τα αγαπημένα μας πρόσωπα θα ζουν για πάντα μέσα μας.