Αόριστος

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1274
Dj της ημέρας, η Τσαμπίκα Χατζηνικόλα

Διάλογος. Σάββατο βράδυ σε σύγχρονη σκηνή θεάτρου, όμοια με τη ζωή από μήνυμα στο messenger. Αναπαράσταση εικονικής πραγματικότητας: ο θεατής βλέπει έναν πρωταγωνιστή στη σκηνή να συνομιλεί σε video wall με άλλον. Εσείς, οι θεατές, καλείστε να επιλέξετε ποιος είναι ο πρωταγωνιστής και ποιος η εικονική του πραγματικότητα. Έτσι κι αλλιώς, ακόμα κι αυτός που είναι στη σκηνή είναι για τον άλλο στην οθόνη εικονική πραγματικότητα.

— Μην παραδίνεσαι, μικρούλα! Θα είμαι εδώ να σου κρατάω το χέρι για να σου υποσχεθώ πως όλα θα πάνε καλά. Ακούω την κραυγή σου, καταλαβαίνω την απελπισία σου. Εδώ είμαι, εδώ θα είμαι… Μην κλείνεσαι, μη φεύγεις.

— Πότε θα πάνε όλα καλά; Κουράστηκα. Κουράστηκα, Σπύρο. Κουράστηκα να παλεύω με τα θηρία εντός μου. Και συ δεν είσαι πουθενά. Είσαι εκεί, μια εικόνα μακρινή που δεν μπορώ να νιώσω, που αδυνατεί να μου κρατά το χέρι στα δύσκολα, μα πιο πολύ στα τρυφερά και στα καθημερινά, στη ρουτίνα που καθορίζει την πραγματικότητά μας. Κουράστηκα κι ας μη με πιστεύεις.

— Αύριο πρωί θέλω να μου αφηγηθείς εδώ τα όνειρα της νύχτας σου. Μπορείς; Σε παρακαλώ, μην αρνηθείς.

— Μην προσπαθείς να με ξεγελάσεις και μην κάνεις πως όλα θα είναι καλύτερα το πρωί. Τα όνειρα της νύχτας είναι τρομακτικά, ακόμα και όταν με βλέπω να γελώ σ’ αυτά. Είναι εφιάλτες τα όνειρα του ύπνου, κυρίως αυτά που μου δίνουν μια κάποια ελπίδα. Καληνύχτα, Σπύρο. Απόψε θ’ αργήσει πολύ να ξημερώσει.

Δύσκολο ρήμα το «κουράστηκα». Χρόνος αόριστος, κοφτός, απελπισμένος και τόσο, μα τόσο ηχηρός.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια

from dimart http://ift.tt/2ELZLFa
via IFTTT