Shot by Both Sides

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1285
DJ της ημέρας, ο Γιώργος Θεοχάρης

Απόψε θα πάω ανάποδα. Δεν έχω σκεφτεί τραγούδι, θα το βρω στην πορεία. Για να υπάρξει όμως πορεία, θα πρέπει να έχω κάποιον προορισμό (κι ας μη φτάσω ποτέ).

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή του καθενός που, είτε τις αναγνωρίζει είτε όχι, είναι καθοριστικές. Συχνά λέμε ή ακούμε / διαβάζουμε: «έκλεισε ένας κύκλος». Πλεονασμός. Κάθε κύκλος κλείνει προδιαγεγραμμένα, κλείνει εγγενώς. Ή, να το πω αλλιώς: κάθε κύκλος κλείνει μία και μόνη φορά: την πρώτη. Αλλά και πάλι, εκείνος που χειρίζεται τον διαβήτη –ο φέρων οργανισμός– ξέρει προκαταβολικά πού θα κλείσει ο κύκλος που σχεδιάζει: στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησε. Αν αγνοεί κάτι είναι το πότε, όχι το πού. Αυτό ας το σκεφτώ λίγο παραπάνω. Ας πάρω μία (τυχαία) χρονική περίοδο, λ.χ., την εφηβεία μου. Ο κύκλος της έκλεισε προ πολλού (αν και οι απόψεις επ’ αυτού διίστανται). Πότε όμως; Πότε ακριβώς; Ξέρω; Δεν ξέρω.

(Μισό, το σκέφτομαι.)

(Καθυστερώ γιατί κοιτάζω την προηγούμενη πρόταση. Φωνητικά και χωρίς κόμμα, μισώ το σκέφτομαι. Ένας στο κόμμα, χιλιάδες στα φωνητικά. Backing vocals & soul deep. Ντιπ για ντιπ… Ο Καρτέσιος δεν ήταν που έλεγε κάτι για το «σκέφτομαι»; Πώς το ’λεγε; «Σκέφτομαι, άραγε υπάρχω»; Κάπως έτσι.)

(Ξεστράτισα. Επιστρέφω εμμέσως.)

(Γύρισα!)

Οι ιστορίες ενηλικίωσης μπορούν εύκολα να γίνουν βαρετές γιατί αφορούν ένα άλμα που έχει ενδιαφέρον μόνο για όσο μένει μετέωρο – δηλαδή, για πολύ λίγο. Παρ’ όλα αυτά, έχουν την τάση να ξεχειλώνουν. Σφάλμα ολέθριο! Μια τεχνητή διαστολή του χρόνου (με τα συμπαρομαρτούντα πηγαινέλα) ενέχει τον κίνδυνο να βαρεθεί ο άλτης πριν ακόμα και από το κοινό (του) στην αρένα. Και τότε το άλμα δεν αργεί να γίνει πήδημα. Δεν το θέλουμε αυτό, μας βλέπει και κόσμος!

Επίτηδες πετάω συνέχεια την μπάλα στην εξέδρα, γιατί ταυτόχρονα σκαλίζω τις στάχτες (βλ. πρώην νευρωνικές συνάψεις). Νομίζω πως θυμάμαι αμυδρά τη δική μου καθοριστική στιγμή. Δεν έχει σεξ μέσα για να την πουλήσω σαν ζεστό ψωμάκι. Ούτε δάκρυα ούτε ιδρώτα – κανένα από τα εμπορικώς αξιοποιήσιμα υγρά, με δυο λόγια. Δεν πουλάω, έκλεισα!

Ο κύκλος, για να επιστρέψω στην αρχή, άπαξ και κλείσει, δεν ξέρει ούτε ο ίδιος πού τελειώνει. Ομοίως ανίδεος και ο διαβήτης που, αν τον αφήσεις, θα συνεχίσει να γράφει στροφές επ’ άπειρον. Ο φέρων οργανισμός, όμως, ξέρει τουλάχιστον κάτι: το κέντρο του. Ακόμα κι αν ο κύκλος μεταλλαχτεί σε σπείρα, το αφετηριακό σημείο παραμένει ένα. Και μπορεί να είναι ένα τραγούδι, γιατί όχι; Έχουν συμβεί και πιο παράξενα πράγματα.

Αυτό είναι το δικό μου.

Why are you so edgy, kid?
Asks the man with the voice
One thing follows another
You live and learn, you have no choice

Shot by both sides
I don’t ask who’s doing the shooting
Shot by both sides
We must have come to a secret understanding

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι• αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια

from dimart http://ift.tt/2BWrWQ8
via IFTTT