zougla: Μια φορά θυμάμαι (μια διασκευή)

Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017

Μια φορά θυμάμαι (μια διασκευή)

Αυτό δεν είναι τραγούδι #988
Dj της ημέρας, ο Σπύρος «Aussie» Αναγνώστου

Το «Μια φορά θυμάμαι (μ’ αγαπούσες)» είναι ένα πασίγνωστο τραγούδι του Νέου Κύματος των 60s, σε μουσική Γιάννη Σπανού και στίχους Γιώργου Παπαστεφάνου. Το είχε πει πρώτη η Αρλέττα το 1966 και αργότερα, την ίδια χρονιά, ο Γιάννης Πουλόπουλος. Δεν πιστεύω να υπάρχει άνθρωπος που να το μην το έχει ακούσει, αλλά το ανεβάζω (στο b/w γιουτουμπάκι η Αρλέτα –νέα αλλά όχι το 1966, αργότερα– το λέει ζωντανά με την κιθάρα της, άρα έχει και κάποια ιστορική αξία η φάση) γιατί μπορεί κάποιος να θέλει να το ματαξανακούσει (και ποιος είμαι εγώ για να τον κρίνω;).

Σχεδόν 30 χρόνια αργότερα, το τραγούδι το διασκεύασαν οι Dirty Three. Μάλιστα! Και ποιοι είν’ αυτοί; Αυστραλοί που παίζουν ινστρουμένταλ ποστ-ροκ, έτος ιδρύσεως 1993 (και συνεχίζουν ακόμα). Δεν είναι τυχαίοι οι τύποι, είναι σεσημασμένοι. Πρώτος και καλύτερος, ο Warren Ellis. Ναι, ο βιολιστής των Nick Cave and the Bad Seeds και των Grinderman – το δεύτερο συγκρότημα του Cave). Γράφει και μουσική για ταινίες (πάντα με τον Cave). Πολυοργανίστας. Βασικό του όργανο το βιολί, αλλά παίζει και πιάνο, φλάουτο, κιθάρα, μπάσο, μαντολίνο, βιόλα και μπουζούκι! (Αυτό το τελευταίο κρατήστε το γιατί μπορεί να μας λύσει μια απορία αργότερα.) Οι άλλοι δύο των Dirty Three είναι ο Mick Turner (κιθάρα και μπάσο), ο οποίος στα 80s έπαιζε πανκ και ποστ-πάνκ σε συγκροτήματα όπως οι Sick Things, οι Fungus Brains και οι Moodists (από τα ονόματα και μόνο, το πιάσατε το κλίμα, έτσι;) και ο Jim White (ντραμς). Οι τρεις τους συνυπογράφουν τις συνθέσεις του συγκροτήματος, το οποίο, όπως ήδη είπα, παίζει ποστ-ροκ. Πώς αλλιώς να το πει κανείς αυτό το ιδίωμα; (Και γιατί να το πει κανείς κάπως; Σωστό κι αυτό.)

Οι Dirty Three είναι μεν Αυστραλοί, αλλά μόνο ο Turner ζει στην Αυστραλία (στη Μελβούρνη)· ο White ζει στη Νέα Υόρκη και ο Ellis στο Παρίσι. Κοσμοπολίτες. Πάντως, τα καταφέρνουν να βρίσκονται για ηχογραφήσεις και ζωντανές εμφανίσεις. Μια χαρά το ακούω!

Αυτός ο Ellis, που λέτε, όταν ήταν 23 χρονών πέρασε έναν χρόνο (το 1988) στην Ευρώπη, παίζοντας μουσική στους δρόμους. Μεταξύ των χωρών που έζησε εκείνους τους μήνες ήταν και η Ελλάδα. (Δεν αποκλείεται να του έχετε ρίξει κάνα τάλιρο στη θήκη του βιολιού του κάπου στο Μοναστηράκι.) Υποθέτω ότι τότε ήταν που άκουσε (και ίσως απόκτησε) μπουζούκι. Ίσως τότε να άκουσε και το «Μια φορά θυμάμαι». Βέβαια, από τότε έχει ξανάρθει πολλές φορές στην Ελλάδα, οπότε μόνο ο ίδιος ξέρει να μας πει πότε και πού το άκουσε, και κυρίως τι ακριβώς του έκανε τόση εντύπωση για να το διασκευάσει. Αλήθεια, πολύ θα ήθελα να μάθω. Αν και δεν εξηγούνται τα πάντα στην τέχνη – για να μην πω ότι μερικούς φορές δεν πρέπει να εξηγούνται τα πάντα. Άλλωστε το αποτέλεσμα τον δικαιώνει, όπως ακούτε (ή όπως θ’ ακούσετε τώρα – ελπίζω να το χτυπήσετε το λινκ· τι διάολο, τσάμπα φτάσατε ως εδώ;)

Στο τρίτο τους LP, το Horse Stories (1994) υπάρχει μόνο μία διασκευή, με τίτλο “I Remember A Time When Once You Used To Love Me” (Yiannis Spanos). Στίχοι δεν υπάρχουν (είπαμε: ορχηστρικό το συγκρότημα), αλλά ο τίτλος τα λέει όλα. Τώρα, μη φανταστείτε μεγάλες ομοιότητες (το λέω προειδοποιητικά κι ας κάνω σπόιλερ): από το τραγούδι έχει μείνει η μελωδία, τελεία. Αυτό δεν το λέω υποτιμητικά για το ελληνικό τραγούδι· αντιθέτως: αν μια μελωδία είναι καλή, και στη μελόντικα να την παίξεις, καλή παραμένει. [Σημ.: Στο βίντεο θα δείτε και κάτι Κρητικούς να χορεύουν πεντοζάλη (;) στα ξεκούδουνα. Μη δώσετε σημασία: φολκλορικά εγκλήματα γίνονται παντού, συνεπώς και στην Αυστραλία.]

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *