Λοχ – Λομόντ
—John Millington Synge—
Μετάφραση: Γιάννης Β. Ιωαννίδης
Μόνος εσείς, ω κάπταιν Ντογκ, σ’ αυτό το ακραίο λιμάνι;
Η πίπα σας να ‘χει καπνό και τίποτ’ άλλο. Φτάνει
Στη Βόρεια αντίκρυ θάλασσα να κάθεστε μονάχος
Κι ασάλευτος σα βράχος.
Γυρίζει η σφαίρα, η γης γυρνά, πνίγεται ο τόπος. Κι όμως
Φύλακας μένετε πιστός του ωκεανού λοστρόμος.
Το κιάλι, η μούδα, η καθετή, τα παλαμάρια, ο γλάρος
Κι άγρυπνος πάντα ο φάρος.
Μα τάχα δε σας πόνεσε να πάτε προς την πόλη,
πάντα σε τούτη τη γωνιά θα σβυέται η ζωή σας όλη;
Ξέρετε, η Μάριον έγραψε το τελευταίο της γράμμα
Πνιγμένη από το κλάμα.
Ο Ντράκυ αγόρασε ακριβά μποτίνια να σας στείλει
Καθώς του παραγγείλατε τον περασμένο Απρίλη.
Ω, κάπταιν Ντογκ, να γράψετε δυο λόγια σ’ ένα φύλλο
Για τον παλιό σας φίλο.
Περλ Χάρμπορ, Μπούρμα, Ουνταλκανάλ, τρία στ’ απούντο χρόνια
Πλάκα κι εσείς τα βάλατε μαζί του τα γαλόνια.
Κι ύστερα εκείνη η Τζαπανγκέρλ, κάτω από μια παγόδα
Σας κοίμιζε με ρόδα.
Ξέρω, στο ώμο σας δεξιά, σας μένει ένα σημάδι
—Θυμάστε, τ’ αποχτήσατε στη Σάιγκον κάποιο βράδυ—
Από ένα τρελλογιάπωνα πούσπασε ένα ποτήρι
Να κάνει χαρακίρι.
Ω, κάπταιν Ντογκ, ποιος πόλεμος θα σας τραβήξει πάλι
Να παρατήσετε εκειδά το σκουριασμένο κιάλι
Και στη Γουώλτερ άβενι με μια γραβάτα ωραία
Να κάνουμε παρέα.
Δεκάξι μήνες μοναχός· πετάξτε αυτό το βάρος,
Σας καλογέρεψε θαρρώ του Λοχ-Λομόντ ο φάρος.
Η θάλασσα μένει άστατη και η πιο τρελή ερωμένη,
Μα η Μάριον περιμένει.
Άντρας στα νησιά Αράν. Φωτογραφία: John Millington Synge
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
Στο:Το ποίημα της εβδομάδας Tagged: ποίηση, Γιάννης Β. Ιωαννίδης, Λογοτεχνία, John Millington Synge
from dimart http://ift.tt/2n6B9vL
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου