—του Αλέξανδρου Ζωγραφάκη—
Πολλές φορές συνδιαλέγομαι με ήρωες βιβλίων ή με συγγραφείς που έχω αγαπήσει. Μου αρέσει να φαντάζομαι τις αντιδράσεις τους σε δικά μου προβλήματα. Έτσι εξάλλου μου ήρθε η ιδέα να τους βάλω σε κείμενα όπου θα εμφανίζονται σε καταστάσεις μιας πεζής καθημερινότητας. — Α. Ζ.
* * *
Με τον Πάμπλο Πικάσο. Έχει διπλοπαρκάρει το Χάμερ του στην πλατεία Κολωνακίου, ακριβώς απέναντι από το iStorm. Η Δημοτική Αστυνομία τού κόβει κλήση. Καθόμαστε στη Βιβλιοθήκη. Χαζεύει τους αστυνομικούς. «Με ταλαιπωρεί μια επιπεφυκίτιδα τις τελευταίες ημέρες», λέει και ανάβει τσιγάρο. «Περαστικά!» του λέω αμήχανα. Χαμογελάει ατάραχος. «Κάπως έτσι ξεκίνησε το κίνημα του κυβισμού, ξέρεις. Ο κερατοειδής μου είχε τραυματιστεί σε σημείο να αλλοιώνει τόσο την όρασή μου, που δεν μπορούσα πια να ζωγραφίσω. Ένα πρωί, έτσι για το γαμώτο, έπιασα το πινέλο και άρχισα να αναπαράγω τα κατακερματισμένα είδωλα πάνω στον καμβά. Για να δω το γκομενάκι που είχε τύχει να έχω ως μοντέλο έπρεπε να στριφογυρίζω γύρω του. Να το ζωγραφίσω από κάθε γωνία. Ξέρεις τι είναι να έχεις πρωινές καύλες και να μη βλέπεις καλά; Μη σου τύχει, αδερφέ!» μου λέει. Δεν ξέρω τι να πω. Τον κοιτάζω με το στόμα ανοιχτό. «Μετά ήρθε και το είδε ο Μπρακ, και άρχισε να μου λέει «Είσαι Θεός, αγόρι μου! Θα κάνουμε σχολή!» κι άλλες τέτοιες παπαριές. Είχε δίκιο φυσικά για το θεωρητικό υπόβαθρο του κυβισμού. Για την απόπειρα αποτύπωσης του κατακερματισμού της αντίληψης που απεικονίζουν τα έργα του κινήματος μπλα μπλα… Όλα όμως ξεκίνησαν από την επιπεφυκίτιδά μου. Να μην το ξεχνάμε αυτό. Πίσω από κάθε μεγάλη ιδέα, πίσω από κάθε σχολή που έχει σταθεί σηματωρός για τις μετέπειτα εξελίξεις, κρύβεται πάντα κάτι ποταπό. Κάτι που πηγάζει από το σώμα. Τα ελατήρια του μεγαλείου αυτού του κόσμου παραμένουν ταπεινά».
Στο:They Live Tagged: Αλέξανδρος Ζωγραφάκης, Πάμπλο Πικάσο, Pablo Picasso
from dimart http://ift.tt/2mi1Mk7
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου