Αυτό δεν είναι τραγούδι #1316
DJ της ημέρας, ο Γιώργος Τσακνιάς
Οι Pink Floyd κυκλοφόρησαν το Meddle στις 31 Οκτωβρίου 1971 (Harvest). Ήταν ένα άλμπουμ μεταβατικό, ανάμεσα στην εποχή του Syd Barrett και στην περίοδο των «θεματικών» άλμπουμ, στα οποία στιχουργικά κυριαρχούσε ο Roger Waters. Στο Meddle οι Floyd δεν είχαν αποφασίσει τι ακριβώς θέλουν να κάνουν. Ούτε καν περίπου. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε σε χρόνο κλεμμένο, ανάμεσα σε περιοδείες, σε διάφορα στούντιο ανά την Αγγλία. Έχουν συνεισφέρει όλα τα μέλη υλικό και, εν τέλει, πρόκειται για ένα άθροισμα ποικίλων πειραματισμών που δεν περιστρέφονται γύρω από κάποιον άξονα ούτε και οδηγούν κάπου. Παρ’ όλα ταύτα, είναι Floyd, σε μια πολύ εμπνευσμένη και δημιουργική φάση τους.
Στο Meddle περιλαμβάνεται το Seamus. Είναι ένα από τα πολλά τραγούδια στην ιστορία της ροκ που αναφέρονται σε σκυλιά, κυριολεκτικά ή μεταφορικά — ας θυμηθούμε στο σημείο αυτό μερικά από τα καλύτερα ή τα πιο εμβληματικά, όπως το Gonna buy me a dog των Monkeys, το Hound dog του Elvis, το Walking the dog του Rufus Thomas (το έκαναν γνωστό οι Stones), το Old Blue της Baez, το Black dog των Led Zeppelin, το Gypsy, Joe and me της Dolly Parton και, φυσικά, το κορυφαίο I wanna be your dog των Stooges.
Το Seamus, ωστόσο, έχει μια ιδιαιτερότητα: είναι το μόνο κομμάτι για σκυλιά στο οποίο όχι απλώς ακούγεται αλλά τραγουδάει σε όλη τη διάρκεια (2 λεπτά και 15 δευτερόλεπτα) το περί ου ο λόγος τετράποδο. Είπαμε: τότε ακόμα οι Floyd ήταν ανοιχτοί σε πειραματισμούς. Ο Seamus ήταν το σκοτσέζικο τσομπανόσκυλο (collie) του Steve Marriott, τραγουδιστή των Humble Pie, και ακούγεται σε όλο το κομμάτι, το οποίο είναι ένα μπλουζ σε ανοιχτό κούρντισμα ρε, με slide ακουστική, πιάνο και μπάσο.
Το κομμάτι παίχτηκε και στο Live at Pompeii (1972). Στα ουρλιαχτά, η Mademoiselle Nobs, ένα Borzoi της Madonna Bouglione, κόρης του διευθυντή τσίρκου Joseph Bouglione (εννοείται ότι το κομμάτι στο συγκεκριμένο δίσκο πήρε το όνομα της ερμηνεύτριας).
Ο βιογράφος των Pink Floyd και τουλάχιστον ένας κριτικός χαρακτήρισαν το κομμάτι «για πέταμα». Σύμφωνα με το Classic Rock Review, οι fans των Floyd κατατάσσουν το Seamus στα χειρότερα κομμάτια τους. Ο Gilmour αργότερα σχολίασε: «Φαίνεται ότι δεν το βρήκαν όλοι τόσο διασκεδαστικό όσο το βρήκαμε εμείς».
Syd & Seamus
Εικόνα εξωφύλλου: Steve Marriott & Seamus
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
* * *
Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια
from dimart https://ift.tt/2uBlSdG
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου