zougla: Πέρα βρέχει

Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017

Πέρα βρέχει

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1194
DJ της ημέρας, ο Γιώργος Θεοχάρης

Υπάρχουν μέρες που ξυπνάω τραγουδώντας. Σήμερα, ας πούμε. Δευτέρα. Ξυπνάω αχάραγα. Τι κάνει έξω; Βρέχει. Τέεελεια! Ευκαιρία να χαρώ που δεν έχω δουλειά να. Βάζω για καφέ, ανάβω υπολογιστή και τραγουδάω. «Singing in the Rain»; Όχι – πολύ προφανές. «Βουρκωμένη Δευτέρα (η χειρότερη μέρα / η καινούρια βδομάδα / δεν περνά / δεν περνά / η ρημάδα)»; Ούτε – έτι προφανέστερο. Αλλά; Αυτό: «Εδώ σου παίρνουνε, σου σκίζουν τ’ αυτιά / εδώ κυρώνεται το ήπαρ, παιδιά».

Πώς μου ήρθε; Ούτε που ξέρω. Και τι είναι; Θυμάμαι ένα όνομα, Γιώργος Μακρής. Αυτό φτάνει, θα βρω άκρη. Αναζήτηση, έντερ. Να το! «Το Μπαράκι». Βάζω να το ακούσω. Α, ναι, το θυμάμαι!

Τι να κάνει άραγε αυτή η ψυχή;

Πρώτη εμφάνιση: Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού της Κέρκυρας, 1981, «Ω Δέσποινα των Λογισμών μου». Κάτι ενθυμούμαι, κάτι ενθυμούμαι. Πρώτος δίσκος: Πέρα Βρέχει (1982). Πέρα βρέχει, δε λες τίποτα! (Από δω είναι και το τραγουδάκι που με θυμήθηκε πρωινιάτικα.) Δεύτερος: Παραδείγματος Χάριν (1985). Δεν θυμάμαι τίποτα (φαντάρος θα ήμουν). Τρίτος και τελευταίος: Πιο Άσχημα από Πριν, Χειρότερα από Μετά (1990). Εξακολουθώ να μην θυμάμαι τίποτα («κι όμως τούτη η θητεία / δεν σταματάει πουθενά»). Α, όχι, έχει κι άλλο: Zoolixo λίγο (1998). Αυτός ήταν πίσω από τους Zoolixo λίγο, βέβαια!

Zappa zapping. Α, ρε θείε Φρανκ, έχεις κάνει ζημιά, να το ξέρεις.

Και μετά; Τι απέγινε ο Γιώργος Μακρής; Είκοσι χρόνια κι ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Τα παράτησε; Όχι ακριβώς. Ζωγράφος είναι, εκθέσεις κάνει. Υπάρχει αλλού. Δεν ξέρω αν σκέφτεται μουσικά πλέον. Χάσαμε; Μάλλον.

Στο μεταξύ, σταμάτησε και η βροχή. Τώρα βρέχει πιο πέρα.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι• αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *