zougla: Υποδοχή του Πρωθυπουργού από εκατομμύρια θρακιώτες εργάτες

pipa

Το dim/art και η στήλη «Αυτό δεν είναι πίπα» διάβασαν το ρεπορτάζ των συντρόφων και συναδέλφων του ΑΠΕ σχετικά με την περιοδεία του Πρωθυπουργού στην περιοχή της Ξάνθης. Επειδή οι σφοι του ΑΠΕ είναι νέοι και δεν ξέρουν καλά από αυτά τα πράγματα, θα τους κάνουμε μερικές υποδείξεις, συντροφικά πάντα. Πρώτα όμως ας δούμε το ρεπορτάζ αυτούσιο:

Θερμή υποδοχή του πρωθυπουργού από πολίτες της Θράκης

Μια ευχάριστη έκπληξη περίμενε τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στο χωριό Εράσμιο της Ξάνθης αμέσως μετά την επίσκεψή του στα «Θερμοκήπια Θράκης».

Κάτοικοι του χωριού συγκεντρώθηκαν σε ένα σημείο του δρόμου από όπου θα περνούσε ο πρωθυπουργός και σταμάτησαν την πομπή των αυτοκινήτων εκφράζοντας την επιθυμία να τον δουν από κοντά και να μιλήσουν μαζί του.

Στα χέρια τους κρατούσαν λουλούδια και μόλις ο πρωθυπουργός κατέβηκε από το αυτοκίνητο τον αγκάλιασαν και του πρόσφεραν ανθοδέσμες λέγοντάς του: «Σε περιμέναμε πολύ ώρα».

Μία γυναίκα τού είπε: «Σε ευχαριστούμε πολύ Αλέξη γι αυτά που είπες χθες το βράδυ» (σ.σ. για τη διανομή του κοινωνικού μερίσματος).

Ο πρωθυπουργός συνομίλησε μαζί τους, τούς ρώτησε πώς περνούν στην περιοχή, ενώ οι κάτοικοι δεν τον άφηναν να φύγει.

Αγαπητοί σφοι του ΑΠΕ, το ρεπορτάζ από μια τέτοια περιοδεία πρέπει να είναι ακριβές, όχι λιτό και φοβισμένο. Είμαστε αναγκασμένοι να σας κάνουμε κριτική, γιατί στο κείμενό σας διακρίνουμε εκφραστικές αναστολές, λες και γράφετε σε κανένα συστημικό ΜΜΕ και φοβάστε μη σας κακοχαρακτηρίσουν οι αστοί που διαβάζουν την Καθημερινή στο Κολωνάκι. Γιατί δεν γράφετε πλέρια και γλαφυρά την αλήθεια, να τη μάθει ο λαός; Φαίνεται πως έχει δίκιο ο ποιητής: έχετε αναστολές εκφραστικές: / κρατούν ακόμα οι συνήθειες οι αστικές… Ας είναι. Πάμε να δούμε το κείμενο λέξη προς λέξη:

Θερμή υποδοχή του πρωθυπουργού από πολίτες της Θράκης

Πόσο θερμή; Από πόσους πολίτες; Και τι πολίτες; Αστούς; Και ποιανού πρωθυπουργού; Όποιου κι όποιου; Εδώ, λοιπόν, η σωστή διατύπωση του τίτλου θα ήταν:

Ολόθερμη ενθουσιώδης υποδοχή του αγαπημένου μας Πρωθυπουργού και Φάρου του Σοσιαλισμού από εκατομμύρια θρακιώτες εργάτες.

Αν σας πούνε ότι στη Θράκη δεν έχει εκατομμύρια εργάτες, διότι δεν έχει καν εκατομμύρια κατοίκους, να τους αγνοήσετε: θα είναι πράχτορες του τούρκικου προξενείου ή του Κούλη. Ή τίποτα Λευκοί, νοσταλγοί του τσάρου και των Σαμαροβενιζέλων, που κάνουν σαμποτάζ, αφήνοντας υπονοούμενα ότι τάχα υπάρχει ανεργία. Και, στο κάτω κάτω, μπορείτε πάντα να τους απαντήσετε: Γιατί, οι άλλοι καλύτεροι ήταν;

Παρόμοιες παρατηρήσεις μπορούν να γίνουν σε όλα σχεδόν τα σημεία του κειμένου. Π.χ. η φράση: «Σε περιμέναμε πολύ ώρα» είναι εντελώς μικροαστική. Λες και είχαν ραντεβού με τον Πρωθυπουργό για να φασωθούν πίσω από κάνα θάμνο και τους έστησε. Η σωστή διατύπωση εδώ είναι: «Σε περιμέναμε πάντα, Αρχηγέ. Σε περίμεναν οι παππούδες μας στο Λιτόχωρο, σε περίμεναν οι πατεράδες μας στο Πολυτεχνείο, σε περιμέναμε εμείς στη Γένοβα και στο Πόρτο Αλέγκρε…» (Στο σημείο αυτό, αν ακούσετε κανέναν να μουρμουρίζει «σε περιμέναμε, αλλά εσύ δεν ερχόσουν», στείλτε μας ένα μηνυματάκι με όνομα και διεύθυνση, και αναλαμβάνουμε εμείς να εντοπίσουμε τον τροτσκιστή προβοκάτορα).

Αλλά και παρακάτω:

Κατ’ αρχάς, τι σου σου, ρε μαλάκες, τι είναι, Σιδηροδρομικός Σταθμός Λιανοκλαδίου — ρυζόγαλο και σάντουιτς; Τι το περάσατε; Τέλος πάντων, πάμε στην ουσία. Αυτή η μία γυναίκα τι ακριβώς είναι; Κάνα γκομενάκι, φίλη του Καρανίκα, που σουφρώνει τα χειλάκια για να βγάλει σέλφι για πρόφαϊλ πικ και στον ελεύθερο χρόνο της περιμένει μπας και φανεί ο Τσίπρας; Πάτε καλά, ρε σύντροφοι; Εδώ το ρεπορτάζ έπρεπε να λέει:

Μία γυναίκα, μπροστάρισσα στις απεργίες των καπνεργατών στην Καβάλα, αγωνίστρια του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, με χρόνια εξορία στο Τρίκερι, με τους συγγενείς της μέχρι έκτου βαθμού συγγένειας (συν τους εξ αγχιστείας) εκτελεσμένους, εξόριστη στη Γυάρο επί χούντας, που δεν υπέγραψε ποτέ δήλωση ούτε πλήρωσε διόδια μέχρι το 2015, μάνα είκοσι εφτά κομμουνιστών και κομμουνιστριών, με ροζιασμένα χέρια και πόδια από τον κάματο, με το κορμί οργωμένο από τη δουλειά και τους αγώνες και τις κακουχίες του βουνού και του κάμπου, του είπε: «Σε ευχαριστούμε πολύ Αλέξη γι’ αυτά που είπες χθες το βράδυ». Τότε, μέσα της λάλησε η λαϊκή μούσα, που κράτησε το λαό μας όρθιο σε όλες τις δύσκολες στιγμές, και η σεβάσμια γερόντισσα τραγούδησε έναν παλιό θρακιώτικο σκοπό, με νέα λόγια, που σκάρωσε στη στιγμή, ενώ ο Φάρος του Σοσιαλισμού την κοιτούσε βουρκωμένος: «Τώρα με το μέρισμα / θα πάρω και διαμέρισμα…»

Πάμε παρακάτω:

Αρχίζει καλά, αλλά στο τέλος το χάνετε. Ο αναγνώστης έχει αποκοιμηθεί ή έχει πάει στον Κούλη (πρακτικά δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά). Ενώ με μια μικρή προσθήκη γίνεται αμέσως καλύτερο:

Ο πρωθυπουργός συνομίλησε μαζί τους, τούς ρώτησε πώς περνούν στην περιοχή, ενώ οι κάτοικοι δεν τον άφηναν να φύγει. Τον κράτησαν εκεί εφτά μήνες, στην διάρκεια των οποίων ο Πρωθυπουργός δεν έτρωγε τίποτα και δεν κοιμόταν, μόνο άκουγε τις απαντήσεις τους. Αλλά δεν τον κατέβαλε η πείνα, ούτε η αγρύπνια. Όταν τον ρωτήσαμε σχετικά, Εκείνος απάντησε: «Μέχρι να ξαποστάσει ο κάθε ξωμάχος συνταξιούχος, εγώ δεν θα ξαναφάω! Μέχρι να χορτάσει και ο τελευταίος Έλληνας, εγώ δεν θα ξαναφάω — εκτός από μια μπουκίτσα τυρόπιτα, αν μου δώσει ο Μιχελογιαννάκης».

Πάμε στην τελευταία παράγραφο:

Πρώτα απ’ όλα, κεριά και λιβάνια. Τι είναι ρε η γυναίκα, καμιά αστή; Ακούς εκεί, «κυρία». Λοιπόν, σύντροφοι, εδώ, ενώ έχετε μια πάρα πολύ καλή ιστορία, δεν την εκμεταλλεύεστε. Αφήνετε να εννοηθεί ότι ο ηλικιωμένος περπάτησε — και πολύ σωστά, αφού στην πατρίδα μας ακόμα ο λαός πιστεύει σε αυτές τις δοξασίες. Στο κάτω κάτω, έχουμε να σκεφτούμε και τους συμμάχους μας στην κυβέρνηση. Εσείς δεν το λέτε ευθέως, γιατί φοβάστε μη σας πάρουν στο ψιλό οι αστοί και οι φιλελέδες. Αλλά κακώς τους φοβάστε. Περάστε στην αντεπίθεση: με το που θα δείτε φιλελέ στον δρόμο, βάλτε τις φωνές: «Γιατί ρε, οι άλλοι καλύτεροι ήταν; Εεεε;» Και καλημέρα να σας πει, εσείς εκεί, το επιχείρημά σας: «Οι άλλοι καλύτεροι ήταν;» Αλλά ας επιστρέψουμε στον γέροντα που περπάτησε: ο απλός λαός δεν πιάνει τα υπονοούμενα. Ο λαός θέλει να του το δώσεις να το καταλάβει. Δηλαδή:

Μία άλλη κυρία τον κάλεσε να πάει σε ένα σπίτι όπου στο μπαλκόνι καθόταν ηλικιωμένος ο οποίος ήθελε πολύ να συναντήσει τον πρωθυπουργό αλλά δεν μπορούσε να περπατήσει, όπως και έγινε: μόλις ο πρωθυπουργός τον κοίταξε από τον δρόμο και τον χαιρέτησε χαμογελαστός, υψώνοντας την αριστερή του γροθιά, ο ηλικιωμένος σηκώθηκε κι άρχισε να χορεύει στο μπαλκόνι του την Καλίνκα. «Θαύμα, θαύμα!» ψιθύρισαν δακρυσμένες εβδομήντα γερόντισσες καπνεργάτριες που έτυχε να περνούν από το σημείο, όλες τους αγωνίστριες του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, με ροζιασμένα χέρια, μανάδες κομμουνιστών.

Τέλος, τι ρεπορτάζ είναι αυτό χωρίς εικόνα; Αν είναι δυνατόν! Και καλά, δεν φροντίσατε να έχετε φωτογραφική και κινηματογραφική κάλυψη· τόσο δύσκολο ήταν να βρείτε τέλος πάντων μια φωτογραφία που να ταιράζει; Να, εμείς βρήκαμε! Κι αν πει κανείς «τι είναι αυτά τα κτήρια στο βάθος, δεν έχει τέτοια πράγματα στο Εράσμιο Ξάνθης», εμείς θα απαντήσουμε: «Έχει και παραέχει! Είδατε έργα που κάναμε;» Και επίσης: «Γιατί, οι άλλοι καλύτεροι ήταν;»

article-2128948-129495A3000005DC-113_634x426