zougla: Astronomy Domine

Δευτέρα 20 Νοεμβρίου 2017

Astronomy Domine

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1187
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Τσακνιάς

Τη δεκαετία του ’80 στην Ελλάδα, αν ήθελες να μάθεις πράγματα για τη μουσική των 60s και των 70s έπρεπε να γνωρίζεις μερικούς —μεγαλύτερους στην ηλικία— γνώστες, που ήξεραν να σου πουν πέντε πράγματα και να σε καθοδηγήσουν (ήξερα μερικούς), να ξεκοκαλίζεις τα εξώφυλλα, οπισθόφυλλα και τυχόν εσώφυλλα των δίσκων (τα ξεκοκάλιζα), να διαβάζεις το Ποπ & Ροκ (το διάβαζα), να βλέπεις το Woodstock όποτε το έπαιζε στο σινεμά (το είχα δει 8 φορές μέχρι τα τέλη των 80s, μετά έχασα το μέτρημα), να παίρνεις κάνα Rolling Stone όποτε σου περίσσευαν χρήματα (σπανίως, γιατί τα ξόδευες σε δίσκους) και να βλέπεις κάθε Πέμπτη «Μουσικόραμα» α, και να είσαι και τυχερός. Μερικές φορές ήμουν, όπως π.χ. τότε που είδα στην προαναφερθείσα θρυλική εκπομπή το Astronomy Domine σε live από την πρώτη εποχή των Pink Floyd, με τον Syd Barrett. Προφανώς τώρα στο youtube υπάρχουν τα πάντα, τότε όμως (σα να λέμε, τότε που περπατούσαμε δέκα χιλιόμετρα ξυπόλητοι μέσα στα χιόνια για να πάμε σχολείο και μας κυνηγούσαν αρκούδες και λύκοι και και και…) επρόκειτο για μια συγκλονιστική αποκάλυψη. Ιδού το video από το youtube, λοιπόν:

Προέρχεται από εκπομπή του 1967 στο BBC. Ιδού ένα άκρως απολαυστικό μέρος της:

Το κομμάτι το έγραψε ο Barrett, ψυχή των Floyd στο ξεκίνημά τους και πηγή έμπνευσης για πολλά χρόνια ακόμα (ας μην επεκταθούμε τώρα στην τραγική ιστορία του). Το λέει μαζί με τον κιμπορντίστα Rick Wright. Όλα τα χαρακτηριστικά των πρώιμων Floyd υπάρχουν στο κομμάτι: οι κουλές αλλά ιδιοφυείς επιλογές του Barrett στη σύνθεση (η σειρά των ακόρντων Μι, Μι ύφεση, Σολ και Λα —όλα ματζόρε—, το αποκλειστικά χρωματικό —και τραγουδισμένο με φαλσέτο— ρεφρέν), τα ψυχεδελικά echo / delay στη Fender του, το απειλητικά μίνιμαλ μπάσο του Waters, τα επιτηδευμένα ξεκούρδιστα ντραμς του Nick Mason, η ύπουλα ψυχεδελική Farfisa του Wright. Η φωνή που ακούγεται στην αρχή να απαριθμεί πλανήτες είναι ο μάνατζερ το συγκροτήματος Peter Jenner, που μιλάει από ντουντούκα.

Το κομμάτι —το οποίο θεωρείται κάργα space rock, παρ’ όλο που οι υπόλοιποι Floyd ορκίζονται ότι στο Astronomy Domine αρχίζει και τελειώνει η σχέση του Syd με το Διάστημα— παρέμεινε στο ρεπερτόριο των Floyd μετά την αντικατάσταση του Barrett από τον David Gilmour, στις αρχές του 1968, για μερικά χρόνια (στις φωνές, ο Gilmour με τον Wright) :

Εδώ και μια εκδοχή όπου τραγουδάει ο Waters:

Ιδού και μια εκτέλεση από τον Gilmour το 2006:

Bonus track, μια διασκευή για πιάνο:

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *