Γιατί οι βάρβαροι μας άφησαν να περιμένουμε
—Πήτερ Πόρτερ—
Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης
Ήξεραν βέβαια πως ήταν κάποια λύση,
μα δεν θα διακινδύνευαν τα άλογά τους:
Είχαν διαβάσει για τη μόλυνση στη Δύση,
τα ταξικά νερά, τα γκέτο, τους θανάτους.
Στις πεδιάδες διοργάνωναν αγώνες,
κι έτρεχαν οι οπερατέρ μας σαν τρελοί,
τα ίδια πρόσωπα κομμένα στους αγκώνες
τους λοιδορούσαν κάθε βράδυ στο γυαλί.
Ο Μέγας Χαν τους απ’ ευθείας απ’ την Τέντα
μετέδιδε τα σχέδιά του — οι Νονοί
έγραφαν άρθρα στις φυλλάδες, ντοκουμέντα
τεμάχιζαν του Φόρεϊν Όφις τα génies.
Δραματικό ήταν το κύμα προς δυσμάς,
κι όμως μια ορδή θ’ ακολουθούσε,
θα ‘ταν αυτόματος ο φόβος μας
κι ήταν η ανάγκη μας που δαίμονες γεννούσε.
Χρηματιστήριο, εκκλησία, αγορά,
είχαν κι από ένα après moi θεώρημα,
η έρευνα ανθούσε, και σε θλιβερά
συμπόσια όριζαν το μυθιστόρημα.
Θ’ αποδειχτεί πως ήταν ο ένας για τον άλλον
πλάσμα της εξουσίας του κι ομοίωμά του,
αλλ’ αδερφός σε αδερφό προσφέρει μάλλον
το γεγονός κι όχι την ώρα του θανάτου.
Νάσος Βαγενάς (επιμ.), Συνομιλώντας με τον Καβάφη.
Ανθολογία ξένων καβαφογενών ποιημάτων,
Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, Θεσσαλονίκη 2000.
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
Στο:Το ποίημα της εβδομάδας, Uncategorized Tagged: ποίηση, Διονύσης Καψάλης, Κ.Π. Καβάφης, Νάσος Βαγενάς, Πήτερ Πόρτερ, Peter Porter
from dimart http://ift.tt/2m2OMiI
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου