zougla: Να ‘τανε το ’21

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016

Να ‘τανε το ’21

Αυτό δεν είναι τραγούδι #849
Dj της ημέρας, η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

Τελικά, εκείνο το «Ζήσε τον μύθο σου στην Ελλάδα», από την καμπάνια του ΕΟΤ, ήταν πολύ σοφή κουβέντα. Όχι τόσο, βέβαια, για τους τουρίστες (από τους πιο υποψιασμένους έως τους ντιπ ανυποψίαστους, που μάλλον θα ερμηνεύουν το μήνυμα ως άλλη “land of opportunity”, οι καημένοι), όσο για μας τους ιθαγενείς. Αν και η προστακτική μάλλον περισσεύει, γιατί, θέλοντας και μη, τους ζούμε τους μύθους μας ή, ακριβέστερα, ζούμε ΑΠΟ τους μύθους μας. Πολύ παρελθόν, αδερφέ μου. Πολύ παρελθόν. Και επίμονο, σαν ρεταρισμένος παππούς που λέει τις ίδιες ιστορίες ξανά και ξανά, απλώς κάθε φορά με λίγο πιο εξωφρενικές λεπτομέρειες, κι αν τολμήσεις να τις αμφισβητήσεις, γίνεται έξαλλος κι αρχίζει να βρυχάται πως θέλεις να τον πεθάνεις για να του φας την περιουσία και κραδαίνει τη μαγκούρα και σε κάνει ρεζίλι. Ξέρετε τώρα.

Ένας από τους πιο αγαπημένους μύθους του μεταφορικού αυτού παππού, λοιπόν, είναι, ασφαλώς, η επανάσταση του ’21. Και τίποτα δεν αντικατοπτρίζει καλύτερα τους μύθους της περιόδου εκείνης, αλλά κατ’ επέκταση και τους μύθους περί επανάστασης γενικώς, από το τραγούδι «Να ‘τανε το ’21» (στίχοι Σώτια Τσώτου, μουσική Σταύρος Κουγιουμτζής). Ωραίο τραγούδι, δε λέω, αλλά είναι αλήθεια ότι η εικόνα που φιλοτεχνεί σχετικά με τις δραστηριότητες του επαναστάτη είναι, για να το πούμε ευγενικά, λίγο σαν παραπλανητική διαφήμιση.

Βασικά, θυμίζει λίγο σούπερ τέλειο πάρτυ στην Αράχωβα: όταν επαναστατείς, σου λέει, κάνεις παρέα με τους διάσημους, πίνεις κρασιά με τον Κολοκοτρώνη, χορεύεις με τους Μανιάτες και τους Ψαριανούς, σουλατσάρεις με το άλογο, τέτοια. Α, ναι, πολεμάς λίγο και τις μέρες στα κάστρα (οκτάωρο;) και το σπαθί σου βγάζει φωτιά. Το σπαθί… Φωτιά… Χμ. Άντε τώρα να μην οδηγηθείς σε στοιχειώδεις φροϋδικούς συνειρμούς από τον επόμενο στίχο, όπου τις νύχτες κρατάς την ομορφούλα αγκαλιά. Ναι, όλοι οι μύθοι περί επαναστάσεων είναι πάντα και αγρίως σέξι.

Ε, κι αν γίνει και καμιά στραβή και λαβωθείς, φυσικά θα είσαι μέσα σε μπαξέδες και θα σε ραίνουν μενεξέδες χέρια και ουρανοί. Όλα καλά, όλα ανθηρά.

Πώς να μην τσιμπήσεις; Πώς να μη θες «να κάνεις κι εσύ λίγο»; Πώς να μην λυσσάς, ακόμα κι αν δεν έχεις ακριβώς εχθρό, να εφεύρεις έναν για να γίνεις επαναστάτης απέναντί του;
Ας μην είμαστε όμως άδικοι. Το λέει ξεκάθαρα (και το επαναλαμβάνει πολλές φορές) το τραγούδι: «Να ‘τανε το ’21 να ‘ρθει ΜΙΑ βραδιά». Μία. Δεν είναι και για χόρταση.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.