Το μέγεθος μετράει;

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1340
DJ της ημέρας, ο Γιώργος Θεοχάρης

Τι ακριβώς μετράει το μέγεθος; Αποκλείεται να μετράει το μέγεθός του – εκτός κι αν έχει πέσει από μικρό στο θανάσιμο αμάρτημα της αυτοαναφορικότητας. Ένοχος ένοχον ου ποεί.

(Όσους αναγνώστες κέρδισα με τον παραπλανητικό τίτλο, τους έχασα με την εναρκτήρια πρόταση. Πάτσι.)

Αλλού δεν ξέρω (οι απόψεις διίστανται και σιγά μην τις βγάλουμε τώρα να τις μετρήσουμε!), αλλά στην τέχνη το μέγεθος δεν μετράει. Οφείλεις να δώσεις στο (όποιο) έργο σου τις διαστάσεις που το ίδιο απαιτεί. Αυτό που θέλεις να πεις καθορίζει μόνο του το χωροχρονικό του μέγεθος. Το (δύσκολο) ζητούμενο είναι ο δημιουργός να ορίσει το εκάστοτε ιδεώδες 4D πλαίσιο. Απειράριθμες αποτυχίες σε όλες τις μορφές τέχνης οφείλονται στο μέγεθος – συχνότερα στο ξεχείλωμα παρά στη συρρίκνωση, είναι η αλήθεια.

Ας πάρουμε ένα (καθόλου τυχαίο) παράδειγμα. Οι Wire στον πρώτο τους (αριστουργηματικό) δίσκο Pink Flag (1977) χώρεσαν 21 τραγούδια (10 στην α΄ πλευρά και 11 στη β΄), τα οποία διαρκούν από 0΄28΄΄ έως 3΄58΄΄. Διαλέγω ένα, περίπου στον μέσο όρο, το «Three Girl Rhumba» (1΄23΄΄). Τόσο τους χρειάστηκε για να πουν αυτό που ήθελαν στη συγκεκριμένη περίπτωση. Εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, βρήκαν τη χρυσή αναλογία, το «φι» του τραγουδιού τους. Και τι ήθελαν να πουν, ξέρουμε; Όχι, αλλά δεν έχει σημασία. Ήθελαν να πουν αυτό που ήθελες εσύ να καταλάβεις, θα έλεγα (αν ήμουν υποχρεωμένος).

Ας δούμε τους στίχους:

Think of a number
Divide it by two
Something is nothing
Nothing is nothing
Open a box
Tear off the lid
Then think of a number
Don’t think of an answer

Open your eyes
Think of a number
Don’t get swept under
A number’s a number

A chance encounter you want to avoid
The inevitable
So you do, oh yes you do
The impossible
Now you ain’t got a number
You just want to rhumba
And there ain’t no way you’re gonna go under
Go under, go under
Go under, go under
You tear me asunder
Go under, go under
Go under, yeah

Μά’στα. Δηλαδή; Θυμίζω τον τίτλο: «Three Girl Rhumba». Άσχετος, έτσι; Εξαρτάται. Εγώ θέλω να καταλάβω ότι το θέμα του τραγουδιού είναι «ο χωρισμός και πώς να τον ξεπεράσετε». Σκέψου έναν αριθμό και διαίρεσέ τον δια του δύο, σου λέει. Και μετά, ξεκόλλα: Το μόνο που θέλεις είναι να χορέψεις ρούμπα. Έχω και άλλα επιχειρήματα, αλλά δεν θα τα παραθέσω (γιατί τότε θα πρέπει να εικάσω τι ρόλο παίζουν τα τρία κορίτσια κι αυτό ίσως οδηγήσει σε σκηνές αποδόμησης R13). Στο φινάλε, δεν είναι απαραίτητο να έχω δίκιο. Άλλο λέω.

– Ναι, αλλά πες το! Έχουμε ακούσει ήδη το τραγούδι τρεις φορές κι εσύ ακόμα φλυαρείς ακατάσχετα για τα οφέλη της βραχυλογίας!

– Ένα δίκιο το έχεις, δε λέω. Έλεγα, λοιπόν–

– Καλά, τραγούδα!

 

 

from dimart https://ift.tt/2JBWvLj
via IFTTT