zougla: Ο άνθρωπος που δεν βρήκε ούτε την ψήφο του

—του Γιώργου Τσακνιά για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα—

Διάβασα μια ανακοίνωση του Γιάννη Μιχελογιαννάκη με την οποία ο βουλευτής Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει κατηγορηματικά αντίθετος προς το ενδεχόμενο νομοθέτησης της υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια. Στην ανακοίνωση τεκμηριώνει υποτίθεται επιστημονικά τον σκεπτικισμό του. Είναι φανερό και σε αυτή την περίπτωση ότι ο άνθρωπος είναι αν μη τι άλλο παρορμητικός και βιαστικός στη διατύπωση των απόψεών του· με αυτή την αφορμή λοιπόν θυμήθηκα διάφορες διασκεδαστικές ιστορίες με πρωταγωνιστή τον ηρακλειώτη γιατρό και πολιτευτή, μία εκ των οποίων είναι παντελώς άγνωστη, αλλά πέρα για πέρα αληθινή — βάζω το χέρι μου στη φωτιά γι’ αυτό, διότι ήμουν παρών. Έχετε ακούσει την έκφραση «ο Τάδε δεν θα βρει ούτε την ψήφο του;» Ε, ακριβώς αυτό συνέβη κάποτε στον Γιάννη Μιχελογιαννάκη.

Στις εκλογές του 2009, ο Μιχελογιαννάκης ήρθε πρώτος επιλαχών στον νομό Ηρακλείου με το ΠΑΣΟΚ κι έτσι τον Ιανουάριο του 2011 πήρε τη θέση του Σταύρου Αρναουτάκη, που εκλέχτηκε περιφερειάρχης. Ανεξαρτητοποιήθηκε τον Φεβρουάριο του 2012, καθώς δεν ψήφισε το δεύτερο μνημόνιο, και επανεξελέγη βουλευτής τον Μάιο και τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου με τη ΔΗΜΑΡ, για να ανεξαρτητοποιηθεί και από αυτήν τον Οκτώβριο του 2012 και να ενταχθεί επισήμως στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούνιο του 2013, με τον οποίον επανεκλέχτηκε βουλευτής Ηρακλείου Κρήτης τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015.

Τον Γιάννη Μιχελογιαννάκη τον μάθαμε ευρέως το 2011 όταν, βουλευτής Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ ακόμα, δήλωσε: ανδρός πεσούσης, πας ανήρ ανδρεύεται (ο άνθρωπος ήθελε να πει το αρχαίο ρητό: δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται, αλλά μπερδεύτηκε). Έκτοτε μάς διασκέδασε ουκ ολίγες φορές με τις απόψεις ή τις διατυπώσεις του και με τον παρορμητικό και συχνά αφελή τρόπο του, που ενίοτε δεν μπορείς παρά να τον δεις με κατανόηση και σχεδόν με συμπάθεια: «Έλα μωρέ, παιδί είναι», σου έρχεται να πεις — μόνο που δεν είναι. Έτσι λοιπόν, σε κάποια συνεδρίαση της ΔΗΜΑΡ πριν από τις εκλογές του 2012, όταν έπεσε η ιδέα να μπει στο πρόγραμμα του κόμματος πρόταση για μείωση του μισθού των ιερέων, ο Γιάννης Μιχελογιαννάκης επιχειρηματολόγησε: «Αν περάσει αυτό τι θα κάνω εγώ με τους παπάδες που με ψηφίζουν στο Ηράκλειο;» — «Ειλικρίνεια, κύριε!», που λέγαμε και στο δημοτικό. Η αλήθεια είναι ότι, εν προκειμένω, υπήρξε ευθύς και ανυπόκριτος. Σε άλλη περίπτωση, στη Βουλή, ο Μιχελογιαννάκης είχε κάνει μια δήλωση που ενδεχομένως σχετίζεται με την τωρινή του στάση κατά της υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, ότι «με τα μνημόνια ανεβαίνει η ομοφυλοφιλία» — δεν είχε ωστόσο εκδώσει αντίστοιχη ανακοίνωση τεκμηρίωσης.

assets_large_t_420_54434942

Κορυφαία ίσως διασκεδαστική στιγμή του Γιάννη Μιχελογιαννάκη ήταν η συμμετοχή του το 2014 στην απεργία πείνας Σύρων προσφύγων στο Σύνταγμα (βρισκόταν στη σκηνή με τους πρόσφυγες, είχε ωστόσο διευκρινίσει ότι, πέρα από τους πρόσφυγες, συμπαραστέκεται με την ευκαιρία και στις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών καθώς και στον Νίκο Ρωμανό), στη διάρκεια της οποίας τον είχε συλλάβει η κάμερα ξάπλα στη σκηνή να χλαπακιάζει μια ζουμερή τυρόπιτα. Δεν ήταν πάντως η πρώτη φορά που έκανε απεργία πείνας — πιθανώς ούτε η πρώτη φορά που έτρωγε στη διάρκεια απεργίας πείνας: σύμφωνα με ένα άρθρο του Ιουλίου του 2015, ο Γιάννης Μιχελογιαννάκης έστησε αντίσκηνο στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου και έκανε απεργία πείνας το 1980-81, διεκδικώντας το δικαίωμα μετεγγραφής από το ιταλικό πανεπιστήμιο όπου φοιτούσε σε αυτό της Αθήνας, όπου φοιτούσε η αδερφή του, παρ’ όλο που δεν πληρούσε τους όρους, καθώς η οικογένειά του περνούσε πάνω από τον εισοδηματικό πήχη. Το προαναφερθέν ρεπορτάζ μεταφέρει την εξής πληροφορία: «Κακές γλώσσες, βέβαια, δεν παραλείπουν να αναφέρουν ότι επιστήθιος φίλος του πατέρα του και γιατρός στο επάγγελμα τον προμήθευε τις νυχτερινές ώρες με γιαούρτια για να μην αφυδατωθεί».

Εν πάση περιπτώσει, ας έρθουμε στην ιστορία της οποίας υπήρξα μάρτυρας: σε κάποια συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ το 2012, ο Γιάννης Μιχελογιαννάκης παρίστατο ως βουλευτής. Ήταν η εποχή που η ΔΗΜΑΡ προσπαθούσε ανεπιτυχώς να λύσει υπαρξιακά ζητήματα, ο δε ΣΥΡΙΖΑ έδινε στους δρόμους τον αγώνα για σκίσιμο του μνημονίου, για αξιοπρέπεια, για να μη λιποθυμάνε τα παιδάκια κ.ο.κ. Κάποια στιγμή ζήτησε τον λόγο ο άρτι αφιχθείς στη ΔΗΜΑΡ από το ΠΑΣΟΚ βουλευτής Ηρακλείου και μας εξήγησε ότι πρέπει να δώσουμε κι εμείς τον αντιμνημονιακό αγώνα ψυχή τε και σώματι· και ενθουσιασμένος πρότεινε να πάμε να αλυσοδεθούμε στα κάγκελα της γερμανικής πρεσβείας. Έπεσε μια αμηχανία στην αίθουσα διότι ακόμα και μεταξύ των πλέον αριστερών και αντιμνημονιακών της ΔΗΜΑΡ ουδείς ήταν πρόθυμος να κάνει «ακτιβισμό της κρεμάλας» και να αλυσοδένεται μεσημεριάτικα, έστω και στο Κολωνάκι. Παρά την περιρρέουσα παγωμάρα, ο Μιχελογιαννάκης απτόητος επέμεινε και ζήτησε να μπει η πρότασή του σε ψηφοφορία. Έτσι λοιπόν σηκώσαμε χέρια — δηλαδή, δεν σηκώσαμε ακριβώς· σήκωσε μόνο ο Μιχελογιαννάκης. Ακόμα μεγαλύτερη αμηχανία. Ο Μιχελογιαννάκης κοιτούσε γύρω του με το χέρι σηκωμένο. Και τότε, το προεδρείο της συνέλευσης αναγκάστηκε να του εξηγήσει ευγενικά (και συγκρατώντας με δυσκολία τα γέλια) ότι ως βουλευτής που ωστόσο δεν έχει εκλεγεί μέλος της Κ.Ε. έχει δικαίωμα να παρίσταται στις συνελεύσεις, έχει δικαίωμα λόγου, έχει δικαίωμα να κατεβάζει προτάσεις, αλλά δεν έχει δικαίωμα ψήφου. Κοινώς, η πρότασή του πήρε μηδέν — κάποιος πετάχτηκε και δήλωσε την τελευταία στιγμή ότι ψηφίζει λευκό έτσι, για να μην είναι το αποτέλεσμα τόσο συντριπτικό εναντίον ενός βουλευτή. Ο Γιάννης Μιχελογιαννάκης κυριολεκτικά «δεν βρήκε ούτε την ψήφο του».

αρχείο λήψης