Αυτό δεν είναι τραγούδι #1344
DJ της ημέρας, ο Αλέκος Καπακλής
Ήταν χειμώνας του ’79 αν θυμάμαι καλά — πέρασαν και τόσα χρόνια από τότε… Τρόλεϊ και γκρι ταξί, μαζί με τα Ι.Χ. κουρσάκια της εποχής, πλημμυρίζουν τη λεωφόρο και στα δυο ρεύματα κυκλοφορίας. Ραντεβού με φίλους έξω από πασίγνωστο κινηματογράφο της οδού Πατησίων. Εισιτήριο, στη βιτρίνα του ψυγείου, τα σχετικά εκλέρ με την άσπρη κρέμα σε περίοπτη θέση σχεδόν πάντα σε συναγωνισμό με τα κοκ κι όλα τα άλλα καλούδια του φουαγιέ. Γρήγορα να αφήσουμε τα μπουφάν για να καπαρώσουμε την θέση και να βγούμε ξανά για το πριν από την προβολή τσιγάρο — «Δελφοί» εγώ, «Άστορ» ο κολλητός. Τα κορίτσια της παρέας, αποχή απ’ την βλαβερή συνήθεια, κατά τα πρότυπα της εποχής…
Στο πανί, η ταινία απ’ την τελευταία συναυλία των Band, σε σκηνοθεσία του Martin Scorsese. Οι σκηνές λίγο βαριές για τα γούστα μου εκείνη την εποχή, εναλλάσσονταν μάλλον βαρετά, δεν αναγνώριζα βέβαια και όλους τους φίλους των πρωταγωνιστών — ώσπου ξαφνικά, μετά από μια αφήγηση για το πώς ο Bob Dylan ως νονός τούς βάφτισε The Band, ακούω την εισαγωγή του κομματιού που έμελλε να γίνει το αγαπημένο των αγαπημένων μου: I pulled into Nazareth, was feeling ’bout half past dead…
Ένα μαγικό κλικ… Μέσα μου όλα άνω κάτω… Αποστηθίζω την μελωδία, η εικόνα καταγράφεται στην μνήμη με τα πιο όμορφα χρώματα κι η στιγμή τελειώνει με την απόφαση να ψάξω απ την επομένη ημέρα να βρω το L.P Εννοείται ότι το έλιωσα στο πικ απ κι ότι μετά από λίγες μέρες, νότα τη νότα, το γρατζούναγα στην κιθάρα μου… Έπρεπε να βρω τα λόγια· δεν έβγαζα όμως άκρη. Επιστρατεύω ένα φίλο μου Αμερικάνο. Η χαρά μου όταν είδα το χαρτί, γραμμένο με πράσινο μελάνι, ήταν τεράστια, καθώς κι άλλη τόση η έκπληξη μου, όταν μου είπε: «πρώτη φορά στη ζωή μου ακούω τόσα άσχετα λόγια σε τόσο όμορφο τραγούδι…» Αυτά τα άσχετα λόγια τα τραγουδάω ακόμα και φυσικά με την βοήθεια της σημερινής τεχνολογίας το έχω σ όποια εκτέλεση υπάρχει στον πλανήτη…
Take a load off Fanny,
take a load for free
Take a load off Fanny,
and you put the load right on me’
Ποτέ δεν ρώτησα γιατί πράσινο…
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
* * *
Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια
from dimart https://ift.tt/2riZ1Pc
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου