Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί στο προεδρικό μέγαρο, όποιον και να δεξιωθούν, τον ταΐζουν σφυρίδα; Ο αστικός Τύπος εξετάζει το ζήτημα σε εντελώς λάθος βάση, φυσικά. Αλλά οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ του dim/art και της στήλης «Αυτό δεν είναι πίπα» μπήκαν αντερκάβερ στην κουζίνα του προεδρικού, μασκαρεμένοι σε σου σεφ, και βρήκαν την αληθινή απάντηση στο ερώτημα που ταλανίζει γενιές Ελλήνων.
Οι καταψύξεις του προεδρικού μεγάρου είναι γεμάτες σφυρίδες. Τίγκα, όμως. Μιλάμε για τόνους (δηλαδή για τόνους σφυρίδας, όχι το ψάρι «τόνος», όλα κι όλα). Από τις σφραγίδες πάνω στην πέτσα του ψαριού (ας μην ξεχνάμε ότι στον στρατό τρώγαμε κρέας δεκαετιών, όπως προέκυπτε από τη σφραγίδα, τον περίφημο «γκοτζίλα») προκύπτει ότι όλες οι σφυρίδες είχαν αλιευτεί στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Η εξήγηση γι’ αυτό το γεγονός δεν είναι απλή, αλλά οι πράκτορες του dim/art είναι πολύ έξυπνοι και την βρήκαν!
Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται —και οι νεότεροι μπορούν να το γκουγκλάρουν— ότι στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο τότε διάδοχος Κωνσταντίνος (δηλαδή ο κ. Ντελαγκρέτσια, που πλέον είναι τέως βασιλεύς) ήταν δεινός ιστιοπλόος. Στους Ολυμπιακούς της Ρώμης είχε πάρει μάλιστα το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία Dragon. Φυσικά, αυτός και το πλήρωμά του (Εσχιτζόγλου και Ζαΐμης) είχαν ξεπατωθεί στην προπόνηση, πολλούς μήνες πριν από τους αγώνες (προπονητής τους ήταν ο Paul Elvstrom). Αλλά δεν είναι δυνατόν κοτζάμ διάδοχος να κυκλοφορεί στη θάλασσα απροστάτευτος. Από την άλλη, οι σωματοφύλακες δεν χωρούσαν στο Dragon· έτσι κι έμπαιναν μέσα θα βούλιαζε, άσε που τι προπόνηση να κάνεις με φουσκωτούς γύρω γύρω, σε ένα σκαφάκι τόσο δα; Έτσι λοιπόν, οι μπράβοι του διαδόχου ήταν σε άλλες βάρκες, αραγμένοι περιμετρικά του Dragon και περίμεναν υπομονετικά, μπλαστρωμένοι στο αντηλιακό, να τελειώσει η πολύωρη προπόνηση. Εκεί που κάθονταν και δεν είχαν τι να κάνουν, για να περάσει η ώρα, το έριξαν στο ψάρεμα. Προφανώς κάποιος το έκανε πρώτος και οι άλλοι ακολούθησαν. Προφανώς πέσανε σε σφυριδότοπο. Για να μην τα πολυλογούμε, πήγαιναν στο ίδιο σημείο κάθε μέρα για πολλές ώρες επί μήνες, έγιναν και εξπέρ στην καθετή και ξεπάστρεψαν τις σφυρίδες.
Φυσικά δεν ήταν σωστό να πετάξουν τόσο ψάρι, ούτε βέβαια μπορούσαν να το φάνε όλο. Έτσι τίγκαραν τις καταψύξεις των ανακτόρων αλλά και του Τατοΐου. Δυστυχώς, οι σφυρίδες του Τατοΐου φυγαδεύτηκαν μια νύχτα στις αρχές της δεκαετίας του ’90 μέσα σε κοντέινερ στο Λονδίνο — αν και, εδώ που τα λέμε, δεν είναι και τόσο άδικο (unfair) να τις τρώει ο τέως βασιλιάς, αφού οι σωματοφύλακές του τις είχαν ψαρέψει. Οι υπόλοιπες σφυρίδες, αυτές των ανακτόρων έμειναν στον πάγο, συν τον γύψο της επταετίας 1967-1974, μέχρι τη Μεταπολίτευση, όταν τα ανάκτορα μετατράπηκαν σε προεδρικό μέγαρο. Με το που ομαλοποιήθηκε κάπως η δημοκρατία στη χώρα, ήρθε στο προεδρικό μέγαρο ο σεφ του Μιχάλη Στασινόπουλου, άνοιξε τις καταψύξεις και τι να δει; Σφυρίδες! Κρίμα δεν ήταν να πάνε χαμένες; Για έξοδα είμαστε; Έκτοτε όλοι οι καλεσμένοι στο προεδρικό μέγαρο τρώνε σφυρίδα.
Τον περασμένο Γενάρη στη Σύρο κάτι ψαράδες έπιασαν μια σφυρίδα 63 κιλά. Ε, τι 63 κιλά, τι 63 τόνοι. Η συγκεκριμένη σφυρίδα ήταν σφυρίδα-βλάχος, όπως και οι υπόλοιπες, στην κατάψυξη του προεδρικού, οι οποίες στα έιτιζ και τα νάιντιζ δεν ξεβλάχεψαν, παρά τις άοκνες προσπάθειες του Πέτρου Κωστόπουλου.
Η αλήθεια είναι ότι στις μέρες μας γίνεται εκτενής συζήτηση και υπάρχει έντονος προβληματισμός για το ζήτημα της ανανέωσης του μενού. Κατ’ αρχάς, έχουμε αριστερή κυβέρνηση, η οποία επιθυμεί να αφήσει το αριστερό στίγμα της στο μενού, μιας και δυσκολεύεται να το αφήσει σε κάτι άλλο. Επίσης, η σφυρίδα με τα βραστά λαχανικά είναι, όπως και να το κάνουμε, πιάτο της αστικής παρακμής. Εντάξει, να μην πετάξουμε τις σφυρίδες, να προσθέσουμε όμως στο μενού κάτι που να το στρέψει επί το αριστερότερον ή επί το λαϊκότερον, αυτή είναι η λογική που επικρατεί στις συχνές συζητήσεις για το καυτό αυτό θέμα στο υπουργικό συμβούλιο. Μια πρόταση ήταν η πίτα Καισαρείας — απορρίφθηκε όμως γιατί ο παστουρμάς είναι από καμήλα, και δεν θα ήταν σωστό κάτι τέτοιο εν όψει της επίσκεψης του πρίγκιπα Καρόλου. Έπεσε λοιπόν η ιδέα να προστεθεί καλαμαράκι τηγανιτό, που και χαρακτηριστικά ελληνικό είναι αλλά και πιο λαϊκό από το φιλέτο σφυρίδας.
Epinephelus aeneus (σφυρίδα)
Η αρχική ιδέα ήταν να αλιευθούν τα καλαμάρια στις θάλασσες της Αίγινας. Τον συντονισμό του σχεδίου αυτού θα αναλάμβανε ο Αλέκος ο Φλαμπουράρης αλλά τελικά πρυτάνευσε η λογική: τα καλαμάρια ψαρεύονται τον Γενάρη, που κάνει κρύο και θα υπήρχε ο κίνδυνος να του παγώσει ο φρέντο και να πάει κατά διαόλου το όλο εγχείρημα.
Εν συνεχεία, προσφέρθηκε ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να ψαρέψει καλαμάρια — στο κάτω κάτω, στο δικό του μέγαρο προσφέρονται τα γεύματα, άρα γιατί να χώσει άλλους και να μην κάνει ο ίδιος τη δουλειά; Πήρε λοιπόν την καθετή του κι ένα βαρκάκι και ξανοίχτηκε στον Σαρωνικό. Όταν όμως έπιασε το πρώτο καλαμάρι, αυτό του επιτέθηκε. Παρ’ όλο που ήταν ένα θράψαλο μόλις επτά εκατοστών, ο Προκόπης Παυλόπουλος έμεινε στήλη άλατος και χρειάστηκε μέρες για να ξανακουνηθεί.
Εν τέλει, το πρόβλημα το έλυσε για άλλη μια φορά η κυβερνώσα αριστερά. Ξεκίνησε για ψάρεμα ο Πάνος Καμμένος με το φουσκωτό του. Φόρεσε παραλλαγή, πήρε μαζί καλάμι, απόχη, καμάκι, μαχαίρι, ψαροτούφεκο, δυναμίτη, ουόκι τόκι, φιάλες οξυγόνου, drone, ένα G3 και μερικές τορπίλες — αλλά δεν του χρειάστηκαν. Μόλις ξανοίχτηκε στο πέλαγος, ανοιχτά της Καλύμνου, ένα τεράστιο κράκεν ξεπρόβαλε από τη θάλασσα κι άρχισε να αγκαλιάζει το σκάφος με τα τεράστια πλοκάμια του. Θα το βύθιζε σίγουρα· ευτυχώς όμως ήταν μαζί με τον Πάνο Καμμένο ο υφυπουργός του, ο Φώτης Κουβέλης, ο οποίος έπιασε την κουβέντα στο κράκεν, εξηγώντας του ότι το θέμα καλύτερα να λυθεί κατόπιν διαλόγου όλων των εμπλεκομένων φορέων με συμμετοχή εκπροσώπου της εφορίας εναλίων αρχαιοτήτων αλλά και με ανεξάρτητες προσωπικότητες από τον ευρύτερο χώρο της αλιείας και κυρίως αυτό να γίνει με την κοινωνία όρθια ενώ βεβαίως μπορούν να υπάρξουν ισοδύναμα προς μια προοδευτική κατεύθυνση και τελικά το κράκεν αποκοιμήθηκε και ο Πάνος Καμμένος το ρυμούλκησε χωρίς προβλήματα μέχρι το λιμάνι κι έτσι τώρα στο προεδρικό μέγαρο θα προσφέρουμε για ορεκτικό ροδέλες κράκεν μέχρι το έτος 2200.
Μέσα σε όλα αυτά, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν κατάλαβε τι είναι το κράκεν και νόμισε πως θα προσφέρουν κράκερ στα γεύματα και χάρηκε, γιατί του αρέσουν.
Και πάντως, στο κάτω κάτω, οι σφυρίδες του προεδρικού δεν είναι περισσότερες από τις off shore της Μαρέβας. Άντε γιατί άντε.
* * *
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Αυτό δεν είναι πίπα
from dimart https://ift.tt/2G4ESBE
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου